روزبه کردونی*

در گفتمان و ادبیات سیاستی در مواجه با آسیب دیدگان اجتماعی سه رویکرد در کشورهای متعدد، در زمان های مختلف تجربه شده است. این سه رویکرد عبارتند از رویکرد تهدید محور، رویکرد قربانی محور و رویکرد شهروند محور. در رویکرد تهدید محور، افراد آسیب دیده به مثابه تهدید یا تهدیدهای بالقوه ای در مقابله نظم عمومی محسوب می شوند، و لذ این افراد از سایر افراد جامعه متفاوت تلقی می شوند.

در این رویکرد، واکنشی سرکوبگرانه نسبت به این افراد توصیه می شود. در رویکرد قربانی محور، به فرد آسیب دیده همچون فرد قربانی نگریسته می شود و نقش کمبودها و موقعیت های چالش برانگیزی که این افراد با آنها مواجه بوده اند، برجسته می شود. شرایطی که در آن حقوق اساسی این افراد چون غذا، پناهگاه، آموزش و سلامت مورد تعدی و تجاوز قرار گرفته است. موضع این رویکرد با آسیب دیدگان، با حمایت اجتماعی بیشتری توامان است.

اما در رویکرد شهروند محور، افراد آسیب دیده، شهروندانی در نظر گرفته می شوند که حقوق شهروندی آنها نادیده انگاشته شده است. شهروندانی که مورد تبعیض قرار گرفته اند و دسترسی آنها به حقوق شهروندی نادیده گرفته شده است. در این میان، آنچه در نظام جمهوری اسلامی ایران منطبق با گفتمان رهبری معظم انقلاب در مواجه با آسیب های اجتماعی ایران مدنظر است، رویکرد عائله محوری است.

مقام معظم رهبری در حوزه رفع آسیب های اجتماعی، متذکر شده اند، ما باید مردم را عائله ی خود بدانیم. ایشان خطاب در این حوزه به مسئولین اجتماعی فرموده اند"ما بایستی به آسیب های اجتماعی در سطح کشور طوری نگاه کنیم که اگر این آسیب در داخل خانواده ی خود ما بود، آن طور نگاه می کردیم."

آنچه رهبری معظم انقلاب به عنوان رویکرد عائله محوری بیان کرده است، نگاهی مترقی و پیشرو در مواجه با آسیب دیدگان اجتماعی است.

نکته آخر اینکه دستگاه های اجرایی که در حوزه آسیبب های اجتماعی کار می کنند باید سیاست ها، پروژه ها و برنامه های اجرایی خود را منطبق با رویکرد رهبری نظام که رویکرد عائله محوری است تطبیق دهند.

*مدیر کل دفتر امور اسیب های اجتماعی وزارت رفاه

۴۷۴۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 715826

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 4 =