ولیکن بعنوان فردی که حداقل ٢٧ سال از عمرم را روی شهر تهران و اسیب پذیری ان و نحوه برنامه ریزی مدیریت شهری و بحران ان و کشور مشغول بوده ام ، چند توصییه جدی برای عزیزی که این امر بزرگ را بر عهده خواهد گرفت دارم:
١. باید قبول کرد و داشت که تهران یک مریض اورژانسی هست
٢. تهران از حد لازم بسیار بزرگتر شده و امکان مدیریت ان تحت هیچ شرایطی امکانپذیر نیست
٣. مدیریت تهران توسعه ان نیست کوچک سازی ان است
۴. زیر ساخت های تهران فقط برای نگه داشت شرایط موجود عملکرد دارد و با یک اتفاق ساده احتمال تبدیل به یک فاجعه را خواهد داشت،
۵. مسئول بی انظباطی های فعلی در شهر و ... خود شهرداری های مناطق هستند،
۶. شفافیت در شهرداری ها عملا صفر است
۷. بده بستان افراد حرف اول شهرداری ها در مدیریت مناطق است،
۸. مهمترین و اساسی ترین خطر تهدید کننده تهران زلزله است که توان نابودی کامل شهر را دارد، مدیریت زلزله تهران عملکردش مردود ارزیابی می شود
۹. مدیریت بحران سوانح عملا تعریف نشده و اگر اشاره ایی به ان شده کارایی ندارد،
۱۰. سیستم های ایمنی تهران مثل اتش نشانی ها، کلانتری ها، پایگاهای مردمی و .... بسیار قلیل هستند و توان لازم را برای حداقل عملکرد ندارند،
۱۱. بیمارستانهای تهران خود بیشترین اسیب پذیری را دارند و بیش از نیاز در تهران متمرکز شده اند،
۱۲. برنامه ای کوتاه، میان و بلند مدت برای شهر تهران هم از دیدگاه مدیریت شهری و هم از دیدگاه سوانح وجود ندارد،
۱۳. جای اموزش های مستقیم و غیر مستقیم در خصوص مسایل اجتماعی، فرهنگی، ورزشی، اخلاقی، رفتاری و ... کاملا خالی است،
۱۴. اموزش های تخصصی و همگانی در کلییه امور مدیریت شهری و همینطور سوانح کاملا فاقد مفهوم است.
۱۵. معماری شهر مخدوش و نماها دست کمی از فاجعه ندارد،
۱۶. بلند مرتبه، میان مرتبه و کوتاه مرتبه سازی باید بر اساس پهنبدی انجام گیرد نه در هر منطقه ایی! در زمان زلزله شرایط فعلی فاجعه خواهد بود،
۱۷. دانشگاهها و مراکز اموزش عالی از تهران باید طی یک برنامه کوتاه مدت حتی نه میان مدت خارج شوند،
۱۸. نقشه اسیب های شهری؛ زلزله، اجتماعی، ... باید تهیه و نقشه مدیریت انها نیز باید اماده شود،
۱۹. حجم ورودی خودرو ( ماشین، موتور ...) حتما باید مدیریت جدی شود بعبارتی بسمت ورودی صفر باید حرکت کرد،
۲۰. خطوط ریلی اولویت باید قلمداد شود ترجیحا روی زمین برای کاهش هزینه ها البته تواما با کسترش مترو،
۲۱. تردد خودرو ها با نظارت جدی بر الایندگی انها،
۲۲. خروج کوتاه مدت صنایع و واحدهای الاینده و شیمیایی از شهر به بیرون شعاع صد کیلومتری از سمت شرق،
۲۳. مدیریت استفاده (ریسک خطر به حداقل) پالایشگاه تهران و صنایع خطرناک،
۲۴. تبدیل پادگان ها به مراکز دو گانه تفریحی و امداد،
۲۵. بررسی ایجاد سیستم تغییر جریان هوا از کوههای شمال تهران !!!
۲۶. انتقال تدریجی کارخانجات از غرب تهران به جنوب غرب بدلیل جریان پاکتر باد های تهران
۲۷. کم کردن تدریجی مناطق ٢٢ گانه شهرداری به ٦ منطقه و استفاده از ساختمانها و امکانات انها برای سرویس های بهداری و کسب در امد پایدار،
۲۸. خروج کلییه شهرک های دانش بیان از تهران و حومه و عدم تجمع انها در یک منطقه برای امور پدافندی!،
۲۹. ایجاد دو جاده کمربندی بدور تهران،
۳۰. ایجاد فضا های سبز عمودی در کل شهر،
٣١. تبدیل بافت های به اصطلاح فرسوده به اماکن امن قدیمی (برعکس ایده فعلی) برای جذب توریست،
٣٢. تغییر کامل مدیران فعلی شهری برای تزریق تفکر جدید،
٣٣، پروژه ها بسیار ناجوانمردانه پر هزینه جمع می شوند، بازنگری هزینه ها، بنده معتقدم با نصف قیمتهای فعلی می شود کار ها را جمع کرد !!!!
٣٤. ایجاد شبکه مستقل تلویزیونی برای تهران جهت اطلاع رسانی و اموزش های شهری،
٣٥. احترام به تاریخ و هویت شهر قدیمی تهران ! دوباره تاکید می کنم "مدیریت تهران، توسعه آن نیست کوچک سازی آن است".
صد البته نکات دیگری هم هست که انشا،،، در زمان لازم تذکر می‌دهم.
نظر شما