برخی مقایسه می کنند که آقای عارف وقتی سال
92 به نفع آقای روحانی کنار رفت این مسئله در رأی آوری آقای روحانی خیلی موثر واقع
شد همان تصمیم یک سبد رأیی را برای او به وجود آورد که وقتی در انتخابات مجلس
شورای اسلامی سرلیست ائتلاف امید قرار گرفت منتخب اول حوزه انتخابیه تهران، ری،
اسلامشهر و شمیرانات شد. از همین استفاده می کنند و حالا کناره گیری آقای جلیلی را با آن کناره گیری مقایسه می کنند.
این دسته معتقدند کناره گیری جلیلی به نفع وحدت اصولگرایان
می تواند چنین ظرفیت رأیی را برای او به وجود آورد اما من معتقدم خیر این طور نمی شود چون آقای عارف وارد فضای انتخابات شد و بین
آقای عارف و آقای روحانی، آقای عارف را مجبور به کناره گیری کردند. آقای عارف
اصلاح طلب بود. آقای روحانی اصولگرا بود، آقای عارف ایثار کرد و در آخرین لحظات با
فشار آقای هاشمی رفسنجانی و آقای خاتمی کنار رفت بعد همیشه طلبکار بود اما آقای
جلیلی که نیامد وارد فضای انتخابات شود اول باید ثبت نام می کرد ببیند تأیید
صلاحیت می شود یا خیر. بعد اگر به نفع آقای رئیسی کنار می رفت آن زمان می گفتند
آقای جلیلی ایثار کرد.
اما یادمان نرود که آقای عارف وقتی کنار رفت که اصلاح طلبان
در 8 سال ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد در انزوا بودند ولی اصولگراها باز در
انتخابات مجلس آینده نیز با همان لیست شکست خورده دوره قبل می آیند بنابراین فرق
نمی کند جلیلی یا کس دیگری در انتخابات مجلس آینده وارد صحنه شود یعنی این مقایسه
مع الفارق است. یک حرکت دسته جمعی شامل شبکه های بی بی سی، من و تو، آقای خاتمی و
غیره باعث شدند مردم پای صندوق های رأی حاضر شوند و به لیستی رأی بدهند که فقط
عارف و چند نامزد آن شناخته شده بودند اما بقیه نامزدها ناشناس بودند. در انتخابات
مجلس دهم هیچ کدام از اصلاح طلبان وارد نشدند چون از ردصلاحیت شدن می ترسیدند اما
اصولگرایان خیلی می آیند و نمی گذارند آقای جلیلی رأس فهرست انتخاباتی جریان
اصولگرا در تهران قرار بگیرد. شاید آقای جلیلی یک نفر از لسیت سی نفره خود قرار
دهند اما نمی گذارند زیر نام او این حرکت انتخاباتی برای مجلس شکل بگیرد.
*فعال سیاسی اصولگرا و نماینده سابق مجلس
29214
نظر شما