خبرگزاری خبرآنلاین - بابک کمانگری/ 1-مایه اش چند متر طناب است که این درخت را به آن درخت وصل می کند و یک توپ والیبال وصله پینه شده.چند نفر این ور و تعدادی آن طرف این تور نامریی و ضیافت آشنای آبشار و اسپک و ساعد.بله؛ما دیگر والیبالی شده ایم.این کارِ شما بود که ما را والیبالی کرده اید.
2-حالا چند سالی ست که بعضی از شب های گرم سال،به جای اینکه از لابلای بدبختی های زندگی و خبرهای ناامیدکننده و درد و سرطان و بیکاری و داعش و تحریم و ارتقاء شاخض فلاکت و کاهش شادی اجتماعی و...با ذره بین بجوریم تا یکی دو تا دل خوشی پیدا کنیم؛ناگهان یادمان می آید که شماها قرار است با برزیلی،امریکایی،لهستانی،فلان قهرمان المپیکی هماوردی کنید؛فوری زنگ می زنیم مهمانی دعوت می کنیم و بساطی ردیف،تا همان چند ساعت را خوش باشیم با علم به این که بیرون از آن جمع خیره شده به قاب تلویزیونی که دارد آتش بازی شما را نشان می دهد همان رئالیسم نکبت بار جریان دارد.این کار شما بود که ما را به خود عادت داده اید.
3-حالا،چند وقتی ست که بچه هایی را می بینیم که در رفت و آمد به کلاس های ورزشی شان لباس"معروف" و"شهرام" و"عادل" و"میلاد"و...را بر تن می کنند و با غرور و تعصب شیرین کودکانه،خیلی حق به جانب و سربلند نام های شما را در دوران افول ستاره های آبی و قرمز فریاد می زنند و با آقا سرویس شان حسرت سرویس از دست رفته شما را می خورند و پزِ آبشارهای تان را می دهند.آن ها این شب ها به جای مشاهده ی رفتارهای ضدارزش سوپراستارهای مضحک سریال های ترکیه کنار پدر و مادرشان،به تماشای خوش تیپ های جنتلمن می نشینند و فراتر از تجربه شور و هیجان مثبت،درمی یابند که می توان خوش تیپ بود و افتخار آفرید.می توان سلبریتی بود و قیافه ی اجق وجق نداشت.می توان چهره ی خوب داشت ولی نه فقط به دلیل این ویژگی،بلکه به علت"منش اصیل"و رفتار موقرانه در دل مردم خانه کرد.بله،این کار شما بود که به سهم خودتان همه ی ما-بزرگترها و کودکان-را با مناسبات اخلاقی آدم معروف ها فراتراز آن چه سریال های روزمره به خوردمان می دهند آشنا کرده اید و تصورمان را از سوپراستارها تغییر داده اید.
4-حالا ما از گروه مان صعود نکردیم.خب! کمی ناراحت شده ایم و حرص خوردیم؛ولی فدای سرتان.در گروهی که قهرمان المپیک،قهرمان جهان و مدافع قهرمانی لیگ جهانی حضور داشته اند میلیمتری سوم شدیم و افتخارآمیز صعود نکردیم.هنوز خیلی ناراحتید؟ پس نگاهی به این آمار بیاندازید:"معدل ست" که از لحاظ فنی جزء شاخص های بااهمیت و کاربردی می باشد برای ما 1.333 و برای لهستان که صعود کرده 1.450 است.یعنی یک دهم درصد کمتر از آن ها.در"معدل پوئن" هم تنها سه صدم درصد از لهستان کمتر هستیم.به حرف آن اقلیتی که شما را تخطئه می کنند گوش ندهید.انرژی تان را برای فکرکردن یا پاسخ دادن به آن معدود افرادی که با افکار حقارت بار خود،از روی عقده ها و در جهت منافع شخصی شما را بی رحمانه نقد می کنند،برای آن انسان هایی که حسادت، آسایش شان را گرفته،نشسته اند دور گود و می گویند:"لنگش کن" بدون این که خود جربزه ی انجام کاری معمولی را حتا داشته باشند هدر ندهید.آن ها ریزه خوار بی عرضه و مفلوک جریان های رانده شده و تالیِ فاسد امواج معیوب انتقادی-تخریبی هستند که حیات شان در گرو اظهارنظر بی جا،تخطئه ی انسان های درست کار،سنگ اندازی،متلک پرانی و چنگ انداختن بر چهره ی حقیقت است.
5-بله،این کار شما بود که مفاهیم عمیقی از صبر،استقامت،تمرکز و از همه مهمتر"فرهنگ شکست" را به ما یادآوری کردید.این که شکست یک عاقبت محتوم و پایان راه نیست.اینکه شکست نقطه ی مقابل پیروزی نیست،بلکه جزئی از روند موفقیت است.این که در هر لحظه از بازی-زندگی-اگر عقب افتادیم،اگر به ظاهر و از لحاظ نتیجه شکست خوردیم،اگر مشکلی مقابل مان قرار گرفت،نهراسیم و فرار نکنیم.باور داشته باشیم که ما-شما-از مشکل مان بزرگتر هستیم.با مدد از همین کیفیت روحی و ذهنی می خواهیم که به المپیک صعود کنیم و مدال المپیک را کسب کنیم؛که لیاقتش را دارید.
بله؛همه ی این ها کار شما بود،شما پشت مان را گرم کردید...
41281
نظر شما