۰ نفر
۲۱ مهر ۱۳۹۶ - ۰۴:۴۵
‌چگونه آب به آسیاب دشمن می‌ریزیم؟

این همه مرگ بر امریکا و انگلیس و بقیه گفتن خود نشان از نفرتی است که ملت از عملکرد آنان در قبال ایران دارد. در اینکه مرگ گفتن درست است و یا غلط می توان به آیات قرآن متوسل شد که در آن هم لعن و هم مرگ «قاتلهم الله» و یا «یلعنهم الله» آمده است؛ ولی دشنام دادن نه. این به معنی این است که ما از رفتار آنها نسبت به خود گله مندیم...

البته بعضی معتقدند که همین را هم نباید گفت و نباید تخم نفرت و کینه را در دل ها کاشت. البته در صورتی این درست است که ما قدرت مقابله به مثل داشته باشیم. مردان عمل نیاز به ابراز این چنین احساساتی ندارند و در صحنه عمل حرف خود را به اثبات می رسانند، اگر چه گاهی ناگزیر از ابراز احساسات هستند. و یا در مقام دعا از خدا می خواهند که آنان را پیروز کند و یا از کید دشمنانشان مصون دارد.
واقع این است که هیچ عاملی نمیتواند جلوی فرد و یا ملتی را بگیرد اگر خودشان نخواهند. علت و زمز پیروزی و یا شکست درونی است و باید به آن توجه کرد. هیچ ملت و قومی تغییر نکند تا خود نخواهد (قرآن). اغلب، دشمنان، برای مردمِ آگاه نعمت اند تا نقمت. زیرا آنان با دشمنی خود فرد و ملتی را به ضعف هایش واقف می کنند تا آنها برای برون رفت چاره اندیشی کنند. فرافکنی و مشکلات را تنها به گردن دشمن انداختن کاری نا بخردانه است. دشمن تضییقات ایجاد می کند و لی راه تسلیم و یا برون رفت به دست خود مردم است به شرط آنکه دولتشان حمایت کند. مَثَل قدیمی است که:
دشمن دانــــا بلندت می کند بر زمینت می زند نادان دوست
ما در امور نظامی اگر قدرت داریم نیازی به مرگ گفتن نداریم به شزط اینکه خود کفا شده باشیم؛ اما در زمینه اقتصاد تا چه اندازه وابسته ایم و آیا این مرگ گفتن با اینکه به محصولات آنها نیازمندیم و نمی خواهیم این وابستگی کم و یا قطع شود وجهه ای دارد؟ و اگر دارد تا کجا؟
اما یک نکته را نباید فراموش کنیم که وقتی مرگ بر کسی گفته می شود لزوما مرگ بر همه چیز آن نیست. ما که مرگ بر امریکا می گوئیم مرگ بر کید و خدعه امریکا و پیمان شکنی آن و به ویژه سردمداران زیاده خواه آنان است و الا درهمین امریکا آنقدر چیزهای خوب هست که ما باید از آن تبعیت کنیم. متأسفانه برای اغلب مردم فرصت و قدرت تفکیک این موارد نیست؛ اگر چه در عمل می بینیم که مردم ما در بسیاری از موارد فریفته رفتار و دقائق علمی و فنی آنها می شوند.
ولی آنها مگر چه کرده اند و مگر از آنها چه انتظاری است؟ آنها بر خلاف مصالح ما کار می کنند و چون ما نمی توانیم به مقابله برخیزیم لذا به شعار متوسل می شویم.
اما در اینجا این سوال مطرح می شود که ما خود چه کرده ایم و یا چه می کنیم؟ آیا همان خواستی را که آنها دارند، ویا مطابق میل آنهاست را انجام نمی دهیم؟
مگر داستان اذان گفتن در عراق را خطبای ما در گذشته مثال نمی زدند که انگلیسی ها می پرسیدند آیا این اذان گفتن ها به ضرر منافع انگلیس هست و یا خیر، و اگر نیست پس بگذار هر چه دلشان می خواهد اذان بگویند. الان ما از نظر اداره اقتصادی به گونه ای عمل می کنیم که وابستگی مان روز به روز دارد بیشتر می شود. خوب آنها از این بهتر چه می خواهند. حال هر چه دلمان می خواهد فریاد مرگ بر آنها بزنیم، چه تأثیری دارد؟ بنظر می رسد آنها به جای اینکه با ما مقابله به مثل بکنند باید به ما زنده باد بگویند زیرا همانگونه عمل می کنیم که آنها می خواهند؛ گوئی با دست خود آب به آسیاب آنها می ریزیم. چگونه؟
در نوع نگاهی که به غرب داریم،
در وارادات بی رویه مان،
در بستن در های صادراتمان،
در بیکار کردن کارگرانمان و به تعطیلی کشاندن کارخانه هایمان،
در فراری دادن سرمایه هایمان؛ سرمایه مادی و نیز فکری و معنوی و فرار مغزهایمان،
در اجرای داوطلبانه برجاممان،
در اتلاف وقت و عمرمان
در نداشتن برنامه و یا تعلل در اجرای برنامه هایمان،
در بخشی نگری هایمان و سلیقگی عمل کردنمان،
در رانت خواریهایمان،
در شفاف نبودن اطلاعات و آمارهایمان برای مردممان،
در اختلاس و دزدیهایمان،
در خام فروشی هایمان،
در تلف کردن محصولات کشاورزیمان (با نداشتن قدرت ذخیره و یا تهیه فراورده و یا دلال بازی ها)،
در نگاه به خواص کردنمان واز توده مردم غافل شدنمان،
در گسترش شهرهایمان و خالی کردن روستاهایمان،
در اتلاف سرمایه هایمان که برای نسل های آتی چیزی باقی نگذاشته ایم،
در مصرف بی رویه مان حتی در امور مذهبی که باید برای همه الگو باشیم و متأسفانه عکس آن است،
و ...
پس بهتر نیست که احتیاطا ما یک مرگ بر خودمان را هم بیفزائیم و این ضرب مثل معروفی را به یاد می آورد که
خودم کردم که لعنت بر خودم باد!

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 714362

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 9 =