از آی لاو یو امام رضا تا اپرای عاشورا

محرم ماه زیباترین تجلی فضائل و کرامات انسانی در چشم چنین پدیده هایی ماهی است که می توان بیشترین امتیاز را از دیگران گرفت. می توان از غیرت دینی مردم بیشترین سوءاستفاده ها را کرد. می توان از اعتقادات پاک و بی آلایش عده ای نردبانی ساخت برای بر شدن به بام قدرت. می توان از خشت خشت استخوان های کسانی که عاشقانه جان پاکشان را فدای دین و میهن کردند دژی ساخت مستحکم و در آن آسوده خورد و خوابید و به ریش همه معتقدان عالم خندید.
محرم برای آن که پیرو راستین خون خداست به حکم مارایت الا جمیلا چیزی به جز زیبایی نیست اما از آن جایی که همواره: چراغ مصطفوی با شرار بولهبی است، در کنار این زیبایی چیزهایی دیده می شود که خاطر همه آزادگان جهان را می آزارد. بلوایی که اخیرا خودارزشی پنداران بر سر اپرای عاشورا راه انداخته اند و می خواهند با اتکا به فیلمی از اجرای پشت صحنه این اپرا دودمان دولت را بر باد دهند مصداق همین شرار بولهبی است. توافق هسته ای و برخوردی که مجلس و شورای نگهبان با ماجرای برجام کردند حضرات را آن قدر آشفته و عصبانی کرده که آشکارا در رسانه هایشان دشنام می گویند و خائن و پدرسوخته را به راحتی به سران نظام نسبت می دهند. البته به حکم از کوزه همان برون تراود که در اوست کسی از این حضرات انتظار رفتاری جز این ندارد. مرگ افراطی و تفریطی سر رسیده است و این دست و پا زدن ها نشانه احتضار تفکری است که هرکسی جز خود را باطل می پندارد:

زان پیش که دست و پا فرو بندد مرگ

آخر کم از آن که دست و پایی بزنی

طبیعی است دست و پا زدن آن کسی که نفس های آخرش را می کشد هم شدید است و هم بی هدف.

پس باید سخت مراقب بود. هم باید خود را از معرض این لنگ و لگد زدن ها دور نگاه داشت و هم باید به دیگرانی که گمان مظلومیت بر این محتضران می برند فهماند که این دوستانِ رو به موت چه سودایی در سر دارند و اگر از این معرکه جان به در برند چه بر سر زندگان خواهند آورد.

طبق معمول دعوی خودارزشی پنداران دفاع از مقدسات است. اما آیا حقیقت ماجرا نیز همین است؟ بلوای سال گذشته را به خاطر دارید؟ تمام نیروهای رسانه ای و غیر رسانه ای را به خط کردند که چه نشسته اید که وزارت ارشاد اسلامی دولت تدبیر و امید به آلبومی که تک خوانی یک زن است مجوز انتشار داده. حتی کار به جایی رسید که یکی از بزرگترهایشان صراحتا و بدون هیچ شرم و حیایی خواننده آلبوم را فاحشه خطاب کرد. در یک سخنرانی. و منتشر هم شد. یکی دو ماه کل مملکت را سرِ کار گذاشته بودند و به بهانه آلبومی که هیچ کس آن را نشنیده بود هرچه دل نه چندان تنگشان خواست به این و آن نثار کردند. باز خدا اموات آقا تهرانی را بیامرزد که بعد از دوماه گفت من این آلبوم را گوش کردم و صدای تک خوانی زن در آن نشنیدم. غائله خوابید اما در میان این قبیله حتی یک جوانمرد پیدا نشد تا بگوید ببخشید من بابت آن همه توهین و افترا پوزش می خواهم. تازه می دانید چه گفتند؟ گفتند مقصر وزارت ارشاد است چرا که روی آلبوم عکس یک زن منتشر شده بود و ما فکر کردیم این آلبوم را همین خانم خوانده. درست مثل جریان صالحی و روح الله حسینیان. که طلبکار هم هستند و می گویند چرا صالحی یک شوخی را تبدیل به جنجالی رسانه ای کرد و بعد که صالحی به دیدار حسینیان می رود عوض این که متنبه شوند و شرمنده تیتر می زنند که صالحی به عیادت حسینیان رفت تا از او حلالیت بطلبد.

ما با چنین طایفه حیرت آوری روبروییم. طایفه ای که این همه وهن و توهین به ساحت قدسِ ائمه اطهار را در قالب نوحه و عزاداری برای آسمانیان نادیده می گیرد و با شادمانی و بی خیالی از کنارِ آی لاو یو امام رضا، سگِ لیلا شدم الحمدلله، کاپیتان حسین کاپیتان حسین، می گذرد اما در عوض از یک فیلم پشت صحنه یک گروه موسیقی پیراهن عثمان می سازد برای به راه انداختن جنگ و جدال با دولتی که حالاحالاها باید برای سامان دادن به شاهکارهای دولت پاکدست بدود.

این حرف ها به معنای بی عیب و نقص بودن دولت تدبیر و امید نیست. این دولت توسط آدمیانی از جنس گوشت و پوست و استخوان اداره می شود و هرجا که سر و کله آدمیزاد پیدا شود امکان خبط و خطا هست.- البته حساب آدمیانی که دور سرشان هاله نور است با این آدم های معمولی کاملا جداست- .اتفاقا رفتارهایی از این دست راه را برای هرگونه نقد و داوری منصفانه ای می بندد و دولت را در موضعی قرار می دهد که حتی منتقدان دلسوز و حقیقی از بیم آن که مبادا سخنشان کمکی به زمره افراط کند خاموش می نشینند و دم بر نمی آورند.