مهدی درستی: سیاوش مظلومی‌پور به تازگی
نمایشگاهی از نقاشی‌های خود را در گالری شکوه برپا کرده است.
مظلومی‌پور سال ۱۳۳۱ در اصفهان زاده شد. تاثیرات محیط لطیف و هنری زادگاهش از یک سو و علاقه‌اش به هنر و به وبژه به نقاشی از دیگر سوی باعث جذب او به دنیای نقاشی شد. او خود چنین می‌گوید: «ساعات متمادی رو به روی ویترین مغازه استاد یراوند نظاره گر تابلوها و نحوه کار استاد می ایستادم و بارها شد که حوصله پیرمرد سرمیرفت و دنبالم می‌کرد.»
او هنر نقاشی را به صورت تجربی و با ممارست فراوان آموخت. او که فارغ التحصیل معماری داخلی از دانشکاه هنر است در کنار حرفه نقاشی به آموزش، معماری داخلی، گرافیک و تصویرسازی مشغول بوده است و از جمله فعالیت‌های او تصویر سازی و طراحی بیش از ۳۰۰ کتاب و جلد نوار بوده است.
این نقاش در آثار خود به انسان و حضورش در فضای شهری با شکلی چشم‌نواز و رنگ‌آمیزی شده پرداخته است.
مظلومی‌پور با استفاده از تکنیک آبرنگ در خلق فضای مورد نظر خود به گونه‌ای عمل کرده که می‌توان از دریچه آن به یک تضاد معنایی از پس یک زیبایی ظاهری پی برد.
او در این نمایشگاه 23 اثر آبرنگ بر روی کاغذ و اکریلیک بر روی بوم که در ابعادی متفاوت کار شده‌اند را در معرض تماشای عموم قرار داده است.
در همین زمینه با این هنرمند گفت‌و‌گو کرده‌ایم:
ابتدا درباره حال و هوای آثارتان صحبت کنیم، چه شد که به سراغ فضای شهری رفته‌اید؟
من در نقاشی به ترسیم فضاهای شهری و روستایی می‌پردازم اما به دنبال معنای خاصی نیستم و تنها یک روایت تصویری از آن فضا را ارائه می‌دهم.
اگر بخواهم با به تصویر کشیدن فضای شهر تهران آلودگی هوا و یا ترافیک را نقد کنم اینطور نیست. من تنها به دنبال کشف ارتباط زیبایی شناسانه با فضای شهری هستم و سعی می‌کنم بیشتر به مسئله سایه و نور بپردازم تا یک منظره زیبا یا زیباتر دیده شود.
اکثر آثار شما با تکنیک آبرنگ کار شده است، دراین باره بیشتر توضیح دهید؟
استفاده من از تکنیک آبرنگ ممکن است این فکر را به دنبال داشته باشد که سعی دارم با رنگی نشان دادن فضای شهری آن را زیباتر کنم و یا به دنبال ایجاد یک کنتراست و فضایی انتزاعی می‌خواهم وضعیت حاکم را نقد کنم، اما در حقیقت فضاها و منظره‌های شهری، معماری و این مسائل به تنهایی در خلق نقاشی با آبرنگ ارزشی ندارد.
حس روحی و لطیفی در تکنیک آبرنگ وجود دارد که نقش بسزایی در شفافیت تصویر دارد. بنابراین بهتر است که نقاشان جوان برای موضوعات خشن به سراغ این سبک نروند. ایجاد نور و سایه یکی از خاصیت‌هایی است که با آبرنگ می‌توان به آن دست پیدا کرد و من از این ماده تنها برای ترسیم نور و سایه استفاده می‌کنم.
در همه کارهای شما به نوعی به سوژه فضای شهری پرداخته شده است و هر دوره کامل کننده دوره قبل بوده است، چه شد که فضای کاری
خود را به این سمت آوردید؟
من از سال‌های قبل تا به امروز در این حوزه کار کرده‌ام و هرسال هم بخشی از این آثار را به نمایش گذاشته‌ام. تنها تفاوتی که این آثار نسبت به گذشته دارد اضافه کردن فضای مفهومی به این نقاشی‌ها و فضای کار روی بوم بوده است.
از اوضاع اقتصادی آثار هنرهای تجسمی توضیح دهید، رضایت بخش است؟
اوضاع رضایت بخش نیست، اما نباید دست از کار کشید و کار خوب باید ارائه داد. البته خیلی از دوستان چون من در این کار دغدغه مالی ندارند و به نظرم خیلی انتظار مادی داشتن از هنر رضایت بخش نیست.
شما سال‌هاست که در حوزه هنرهای تجسمی فعالیت می‌کنید، نظرتان درباره حراج آثار هنری که هرچند وقت یک بار برگزار می‌شود چیست؟
حداقل خاصیتی که این برنامه‌ها دارد این است که نقاشی را در جامعه مطرح می‌کند و این هنر را سرزبان‌ها می‌اندازد، این برنامه‌ها مردم را به دقت وامی‌دارد. ولی کیفیتی که این آثار دارند و قیمت‌هایی که از سوی برخی سازمان‌ها روی آثار گذاشته می‌شود بحث دیگری است.
یعنی شما این نوع برخورد با آثار هنری را درست نمی‌دانید؟
نفس کار درست است، اگر کار هنرمندان ایرانی در مقیاس جهانی مطرح می شود، خیلی خوب است ولی ارقام خیلی پسندیده نیست و غیرملموس است. یعنی پسندیده نیست که کار هنرمندان جوانی که هنوز تجربه کافی و لازم را ندارند با این قیمت‌ها عرضه شود، این مسئله باعث می‌شود تا یک اعتماد کاذب ایجاد شود و پیشرفتی در کارها اتفاق نیفتد. البته آثاری که از هنرمندان بزرگ خارجی و ایرانی فروخته می‌شود بحث جدایی است.
آیا آموزش و انتقال تجربه در حوزه هنرهای تجسمی اوضاع روبه سامانی دارد؟
خدا شکر خیلی خوب است، درحال حاضر پررونق‌ترین بخش هنر نقاشی همین آموزش و کلاس‌هایی است که برگزار می‌شود.
58243
نظر شما