صنعت خودرو ایران از سالهای دور که با مونتاژ خودروهای نسبتا مطرح زمان خود آغاز به کار کرد الان از گردنه های زیادی گذشته و گاهی در مسیر خود مسافران سیاسی زیادی را هم سوار کرده است.
صنعت خودرو ایران در کنار اشتغال زیادی که ایجاد کرده، چرخش هم همیشه برای حرکت دادن صنایع دیگر چرخیده و هرگاه شتاب گرفته بقیه صنایع کشور را هم با خود به جلو حرکت داده و هرگاه که ریپ زده حدود 60 صنعت دیگر را هم پشت چراغ نگه داشته است.
اما در کنار تاثیرات مثبت این صنعت در اقتصاد کشور، گاهی این ارابه دوست داشتنی به اقتصاد کشور ضربه هم زده است که از آن جمله می توان به وابستگی بیش از اندازه صنایع وابسته به این صنعت مادر اشاره کرد، چرا که صنایع پتروشیمی، شیشه، فولاد، نساجی و بسیاری از صنایع دیگر بیش از اندازه به خودرو وابسته شده اند و کمتر به فکر گسترش بازار فروش و حتی صادرات بوده اند و در این بین هرگاه حال صنعت خودرو خوب بود سر سفره اش نشستند و هرگاه سر صنعت خودرو درد گرفت همه بی حال شدند.
از دیگر مضرات صنعت خودرو ایران اتفاقا اشتغال زایی زیاد آن است، این اشتغالزایی آنقدر ادامه پیدا کرد که اصلا متناسب با میزان نیاز خودروسازان نبود و امروز کار به جای رسیده که به گفتخه برخی مدیران ارشد صنعت خودروسازی، نزدیک به 30 درصد کارگران در این صنعت مازاد نیاز هستند و سفره صنعت خودرو گنجایش میزبانی این همه مهمان که عده از آنها سفارشی و فرمایشی هم هستند را ندارد.
این هزینه های اضافی گاهی هم به تولید بی کیفیت منجر شده، آنجا که برای کنترل هزینه ها چاره ای جز استفاده از قطعات ارزانتر نبود و گاهی واردات قطعات بی کیفیت مسیر از ت.ولید در داخل کشور هموارتر شده بود که حالا کار به نارضایتی مردم و تولید خودروهایی شود که هوا را هم در روز هوای پاک به مرز هشدار کشانده است.
گاهی صنعت خودرو تولیدش بالا رفت و شاخص های اقتصادی را هم با خود بالا کشید و موضوع خوبی برای دولتها بود تا روی نکات مثبت آن مانور دهند و گاهی هم با افزایش قیمت های نامتعارف حتی مورد هجوم دولتمردان دولتهای مختلف قرار گرفت.
خودرو هم مهمان محبوبی است برای مطرح شدن افرادی که حتی یک واحد را هم در دانشگاههای صنعتی نگذرانده اند و گاهی هم ابزار خوبی برای پیشبرد اهداف غیر اقتصادی و زورآزمایی های سیاسی حتی در میان اعضای یک دولت.
صنعت خودرو ایران اگر نبود شاید الان چند صنعت دیگر فعالتر و مهمتر شده بودند و شاید تمرکز به روی صنایع دیگری می رفت که مزیت های بیشتری در کشورمان داشت و الان به جای رتبه 15 شدند خودرو در جدول تولیدکنندگان این محصول، صنایع دیگرمان روی کو می رفتند و مدال می گرفتند.
اما بیان این نکته بسیار حائز اهمیت است که حالا که این همه سرمایه گذاری، فرصت سازی و زمان زمان برای این صنعت صرف سشده چه باید کرد؟ باید ریشه دومین صنعت بزرگ کشور را که میوه های زیادی را هم دارد خشکاند و یا با هرس کردن این صنعت می توان سوار بر اشتغالش شد و به مقصد مناسب رسید.
صنعت خودرو ایران نیاز به یک هم افزایی، تدبیر و انگیزه مضاعف دارد تا در مسیر خود با سرعت بیشتر حرکت کند و مخاطبان خاص و عام خود را دلخوش تحولات مقطعی و سرعت پایین ارتقا و کیفیت خود نکند.
صنعت خودرو امروز به مانند فرزندی است که بخشی از عمر خود را نه آنطور که شایسته بود گذرانده و حالا نیاز له یک تربیت و اصلاح دارد تا مسیرش را با سرعت بیشتری طی کند نه انکه با انتخاب مدیران سیاسی، تزریق نیروی فرمایشی و سیاست های درآمدی موقت این فرزند اقتصاد کشور را محدود کرد تا دوباره رقبتی به شکوفایی نداشته باشد.
35225
نظر شما