کم پیش می‌‌آید این روزها یك متن درست و حسابی را بخوانیم و حالمان خوب شود. جوردن باروفس اما با پیام زیبای دفارسی خود این حس و حال را به ما داد. یعنی روزمان را ساخت و حالمان را خوب كرد. دستش درد نكند.
به ندرت دیده‌ایم یا دروغ چرا اصلاً ندیده‌ایم قهرمانی در حد جوردن باروفس كه دنیای كشتی از او به نیكی یاد می‌كند با یك متن زیبای فارسی برای ایرانی‌ها و مردم یك كشور دیگر ابراز احساسات كند.
آدم به خودش افتخار می‌كند وقتی دنیای ورزش چنین قهرمانانی را در دل خود پرورش داده است.
ورزش ما البته این نبود. ورزش ما هرگز بوقچی و لاابالی را در دل خود پرورش نمی‌داد؛ وقتی جهان پهلوان تختی در دنیای كشتی معجزه می‌كرد، همه حسرت او را می‌خوردند. در دوره آقا تختی و ادوار دیگر خاطرات خوشی از اعجاز پهلوانی و روح ورزشكاری داشتیم.
این روزها اما مردم خوب كرمانشاه با استقبال شایان از ورزشكاران آمریكایی، این خاطرت خوب را از خود بر جا گذاشتند.
ببینید در جهان بی‌رحم و بعضاً گستاخانه سیاست كه مردم بی‌گناه مقابل هم قرار می‌گیرند یك ورزشكار آمریكایی چه احساس قشنگی به ایرانی‌ها دارد.
روزمان در این روزگار بی‌مراد ساخته شد. متشكریم.
* این یادداشت در ستون کلوزآپ روزنامه خبرورزشی مورخ دوم اسفندماه چاپ شده است.
نظر شما