به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نمایش «ماجرای مترانپاژ» براساس متنی از الکساندر وامپیلوف با ترجمه کیوان سررشته و به طراحی و کارگردانی حسن معجونی تا دهم تیر در تماشاخانه خصوصی پالیز روی صحنه خواهد بود.
سعید چنگیزیان از جمله بازیگران «ماجرای مترانپاژ» در مورد این اثر گفت: «فضا و حس‌وحال نمایشنامه به دهه 40 روسیه نزدیک است. دغدغه‌های فردی درباره کار دولتی، ریاست، توقعات اجتماعی افراد، در دست‌گیری قدرت و اطلاعات و... از جمله مباحثی است که در متن وجود دارد و البته با وضعیت امروز دنیا و جوامع هم فاصله‌ای ندارد. از محتوای این متن می‌توان برای نقد وضعیت جامعه با چاشنی طنز و کمدی استفاده کرد.»
چنگیزیان درباره بازی در نقشی متفاوت از سایر تجربه‌های قبلی خود توضیح داد: «سعی کردم کمی از نقش‌های سنگین فاصله بگیرم و تجربه‌های سبک و کمدی هم داشته باشم. برخی از تجربه‌های من نقش‌های جدی بوده است اما به طور کلی از فضاهای کمدی هم دور نبوده‌ام و این نقش‌ها هم برایم جالب هستند.»
بازیگر نمایش «اسم» در مورد استقبال از آثار روسی در ایران گفت: «شاید همه جای دنیا مثلا حالی را که ما با چخوف داریم، داشته باشند و همین نکته خیلی جالب است. ارتباطات انسان‌ها و کنش‌هایی که در جریانات اجتماعی از خود نشان می‌دهند، شاید به ما نزدیک است که می‌توانیم به‌خوبی درکش کنیم و لذت ببریم. در متن‌های روسی اتفاقات انسانی و بالا و پایین‌های زندگی خیلی خوب مطرح می‌شود. نمی‌دانم شاید مربوط به شرایط اجتماعی روسیه باشد اما هرچه بوده به حال و هوای ما شباهت دارد.»
او درباره مخاطب نمایش «ماجرای مترانپاژ» و اقشاری که به سراغ این اثر می‌روند، افزود: «به نظرم مخاطب این نمایش همه آدم‌ها هستند به این دلیل که موضوع نمایش درباره مسئله‌ای است که حال همه آدم‌هاست و منحصر به قشر خاصی نیست.»
سعید چنگیزیان در مورد گروه تئاتر «لیو» به سرپرستی حسن معجونی و شیوه کار این گروه و نگاهش به آثار گفت: «نگاه گروه لیو و حسن معجونی دقیقا مخصوص به خودش است. او با نگرش خودش به متن چخوف پرداخته است. معجونی آدم‌های نمایش را به شکلی طراحی کرده که در موقعیت‌هایی بیرون‌ریزی دارند و این موردپسند او است. گروه لیو شاید نزدیک به بیست‌وپنج سال است که فعالیت می‌کند و برای قشر خاصی کار روی صحنه نمی‌برد. طراحی حسن معجونی و نگاهش برای خود اوست و کسی جز او به چخوف این‌طور نگاه نمی‌کند. ما در گروه لیو هم در موقعیت بازی می‌کنیم، هم شخصیت‌پردازی می‌کنیم و معجونی هیچ‌چیز را صد در صد نمی‌بیند و موقعیت‌ها را به سرعت تغییر می‌دهد تا ببیند چه اتفاقی می‌افتد. ما هم این روش کارش را دوست داریم و زبانش را خوب می‌فهمیم. این زبان هم در کارهای طنز و هم در غیر طنز شکل مشخصی دارد.»
57242
نظر شما