یک- چند ساعت مانده به آغاز دیدار سوپرجام فوتبال ایران، همه چیز روی هواست. سرمربی تیم نفت، قهرمان جام حذفی در فصل گذشته، یک هفته مانده به آغاز لیگ برتر استعفا داده. جانشینش هم قرار است نرسیده تیم را ببرد به زمین و مقابل پرسپولیس بایستد. در حالی که سایت‌های خبری مانده‌اند که برای نفت کدام ترکیب احتمالی را در نظر بگیرند. احتمالاً هیچ‌کس نمی‌داند که امروز این تیم چه بازیکنانی دارد و کی را می‌تواند روانه میدان کند. در حالی که عده‌ای از خریدهای فصل جدید هم اعلام کرده‌اند که کریمی، سرمربی مستعفی نباشد، نیستند. آن‌وقت همین نفت شش روز دیگر باید جلوی سپیدرود رشت بازی کند. فقط هم اینها نیست. نفت با همین شرایط سرسام‌آور، بدون تمرینات و بدن‌سازی مناسب پیش‌فصل، بدون اینکه وضعیت مالی‌اش مشخص باشد و وضعیت قراردادهایش مشخص باشد، سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را هم در جیب دارد. با میلیاردها تومان بدهی و در حالی که ناظران AFC آمده‌اند تا بررسی کنند باشگاه‌های ما شرایط حرفه‌ای برای حضور در لیگ قاره را دارند یا نه.
آن‌وقت همین بازی سوپرجام که وعده‌اش را داده‌اند، تا لحظه‌ای که سوت شروعش زده نشود، هیچ چیزش قطعی نیست. تصاویر و اخبار حاکی از این است که بازسازی و تعمیرات ورزشگاه آزادی، محل برگزاری مسابقه، تمام نشده. بلیت‌فروشی مسابقه هم شرایط مشابهی داشت و سایت در نظر گرفته شده برای فروش آنلاین در دسترس نبود. معلوم نیست بالاخره چقدر بلیت فروش رفته و چند نفر قرار است بیایند و تلویزیون در نهایت مسابقه را پخش زنده خواهد کرد یا در آخرین لحظه تصمیم می‌گیرد سریال و برنامه مناسبتی روی آنتن بفرستد.
انصاف داشته باشیم. اینها دیگر اسمش بی‌نظمی نیست. اغتشاش تمام عیار است. این وضع دیوانه کننده است.
دو- همین حالا که داریم انتظار می‌کشیم تا ترکیب دو تیم مدعی فصل جدید را ببینیم، قرار بود پرسپولیس و استقلال در آلمان باشند و برای یک بازی دوستانه به مصاف هم بروند. دیداری که هفته‌ها بر سرِ انجام شدن یا نشدنش جدل بود، حتی زمین مسابقه رزرو شد و بلیت‌فروشی شد و پلیس آلمان همه تضمین‌ها را داده بود تا مسابقه را در امنیت کامل برگزار کند. اما بازی کنسل شد. بدون این که کسی دلیل درست و اصلی‌اش را بفهمد. همه آن انرژی و وقتی که صرف شده بود، همه مقدمات و هماهنگی‌ها دود شد و به هوا رفت. الان کسی نمی‌داند تکلیف بلیت‌های فروخته شده چه می‌شود و تکلیف قرارداهای پخش بازی چه می‌شود و آن‌همه اس‌ام‌اسی که مردم زدند تا ترکیب بازی را مشخص کنند به چه کاری می‌آید و هزینه پرداخت شده برای این پیامک‌ها چه می‌شود.
همه چیز در جنون کامل پیش می‌رود. باورکردنی نیست.
سه- اینها که بخش شیرین و حاشیه ماجرایند. فوتبال در شرایط اضطراری است. ناظرانی که از کنفدراسیون فوتبال آسیا آمده‌اند ممکن است واقعیت را اعلام کنند و باشگاه‌های ما از حضور در لیگ قهرمانان محروم شوند. فاجعه تمام‌عیار برای هواداران فوتبال. سکته کامل برای فوتبال ملی. واقعیت هم همان است که همه خبر داریم. اینکه باشگاه‌های ما تا گردن در قرض و بدهکاری‌اند. میلیاردها میلیارد بدهکاری. به خارجی‌ها و داخلی‌ها. به بازیکن و مربی و هتل و همه و همه. نتیجه سال‌ها ندانم‌کاری. نتیجه سال‌ها ولخرجی و بدهی روی بدهی آوردن. نتیجه مدیریت فاسد و نتیجه‌گرا و فدراسیون اهمال‌کار و سازمان لیگ بی‌خیال. نتیجه بازیکنان گران‌قیمت و مسابقات بی‌درآمد و قراردادهای تلویزیونی بی‌حاصل. نتیجه تقلب و چشم‌پوشی بر حقیقت و ندیده گرفتن همه این بدهی‌ها و سندسازی برای مراجع بین‌المللی و ادامه دادن راه. در حالی که امسال هم بازار مکاره پیش از فصل برقرار بوده و باشگاه‌های مشهور و توخالی، هر کدام باز هم چند میلیارد هزینه کرده‌اند تا مثلاً ستاره بخرند. هزینه روی هزینه. پیش‌خور کردن درآمد فصل‌های آینده و بی‌تفاوتی نسبت به بدهی‌های گذشته. زیر نگاه سازمان‌های نظارتی و حراستی که مشخص نیست چه نهیبی به مدیران فوتبال زده‌اند یا نزده‌اند. در حالی که اگر فشارهای بین‌المللی نباشد و احکام صادره و تهدیدهای فیفا نباشد، این بدهی‌ها
هیچ‌کس را از پا نخواهد انداخت و لحظه‌ای فوتبال را نگران نخواهد کرد. باور کردنش سخت است، اما فوتبال ما، مدیران فوتبال ما همچنان لبخند می‌زنند و از این که لیگ دارد سر وقت شروع می‌شود ابراز رضایت می‌کنند. باور کردنش سخت است اما همه چیز به بازی گرفته شده است و هواداران بی‌خبرند تا وقتی که خبر هولناک از راه برسد. این سرسام باورکردنی نیست. اینها لابد خواب و خیال پرآشوب ماست. کی از خواب بیدار خواهیم شد. کی چشم‌ها را خواهیم گشود؟ کی برای همیشه خاموش خواهیم شد؟
43258
نظر شما