اصرار به عدم تخصص در مهد تخصص

رئیس جمهور برای عبور از چالش وزارت علوم به سرعت "محمد فرهادی" را به مجلس معرفی کرده است. دکتر محمد فرهادی که متخصص گوش و حلق و بینی از دانشگاه مشهد است، نخستین بار درست پس از تصویب الحاق دانشگاه های علوم پزشکی به وزارت بهداشت سکان وزارت علوم! را بر عهده گرفت، در دولت نخست خاتمی وزیر بهداشت بود و اینک دوباره برای پست وزارت علوم معرفی شده است.
او چهره ای شناخته شده است و طبیعتا در روزهای آتی موافقان و مخالفانش به نقد کارنامه وی خواهند پرداخت. اما یک سوال باقی است، چرا رئیس جمهور محترم که معتقد به تخصص گرایی است برای مدیریت وزارت علوم از این مهم غفلت می کند؟
این انتقاد منحصر به دکتر روحانی نیست؛ از سال 1360 تا کنون همه وزرای علوم یا پزشک بوده اند و یا مهندس، و عجیب اینکه نزدیک به نیمی از این زمان در دستان پزشکان سپری شده است؛ در حالی که حداقل از زمان تصویب انتقال دانشگاه هاي علوم پزشکي به وزارت بهداشت در سال 1364 این موضوع دو چندان عجیب است و تخصص دانشگاهی وزیر هیچ سنخیتی با حوزه کاری وی نداشته است.
این انتقاد شاید در روزهای بحران جنگ وارد نباشد، اما در روزهای ثبات جمهوری اسلامی قابل اغماض نیست. به راستی چرا تخصص گرایی در ایران جز در حوزه علوم مهندسی و پزشکی مهجور است و حتی برای وزارت علوم به عنوان مهد تخصص از غیرمتخصصین گزینش می گردد؟ حال آنکه گزینه های متعددی از متخصصین این حوزه که همچون همه گزینه های پیشنهادی دولت در دولت میرحسین موسوی و خاتمی سمت داشته باشند نیز وجود داشت.