آیا سینما ناجی ادبیات داستانی خواهد شد؟

با نگاهی به فیلمهای امروز سینمای ایران در میابیم که این هنر در کشور ما خوشبختانه از لحاظ مخاطب وطنی و حتی خارجی با بحران مواجه نیست اما مشکل بزرگی که آینده سینمای ایران را تهدید می کند خالی شدن از محتوی و تکیه بر عملکرد بازیگران و ستارگان برای جلب مخاطب است.

در واقع در بسیاری از فیلمهای چند سال اخیر ما ،اگر از تعداد انگشت شماری فیلم بگذریم اکثر فیلمسازان وکارگردانان به جای تولید محتوی مشغول تکرار خود یا رو نویسی از دست همکارانشان هستند و این روند باعث شده است که سینمای ایران به سمت سینمای ستاره محور برود و تنها با کست بازیگران چشم به راه مخاطب بدوزد.

این مشکل به نوبه خود باعث ضعفهای ساختاری در سینما می شود که یکی از مهم ترین آنها خانه نشین شدن هنرمندانیست که با کوله باری از تجربه تنها به جرم نداشتن چهره ای زیبا از گردونه خارج شده اند.

از طرف دیگر ادبیات داستانی ما با بحران مخاطب دست به گریبان است و تیراژ بسیاری از کتابها در حوزه ادبیات داستانی داخل از 1000 نسخه فراتر نمی رود.

این در حالی است که در خلال این داستانها بستر های مناسبی برای تولید محتوی در سینما مشاهده می شود.

متاسفانه برخی از فیلمسازان ما به دلیل مشکلاتی که با اقتباس از ادبیات دارند ترجیح می دهند به سراغ ادبیات داستانی نروند و برخی هم اقتباسهای ادبیات جهان را به صورت دست و پا شکسته و بومی شده تحت نظر قرار می دهند که شاید شاخص آن در سینمای ایران داریوش مهرجوئی با اقتباسهایش از "سلینجر" و "هنریک ایبسن" باشد.

تجربه فیلم "فروشنده" اصغر فرهادی و بعد از آن فروش دوباره نمایشنامه "مرگ فروشنده "آرتور میلر  درربازار کتاب ایران نشاندهنده آن است که سینمای پیشروی ایران تا چه اندازه می تواند بر ادبیات داستانی ما تاثیر مثبت گذاشته و آن را از بحران مخاطب رها کند.

این انتظاری است که از کارگردانان امروز سینمای ایران می رود که به جای گشتن به دور دایره بسته فیلمنامه های بی رمق ،سری به ادبیات داستانی بزنند و در یک تعامل دو جانبه به حیات بخش دیگری از فرهنگ این مرز و بوم اهتمام بورزند.

فرهنگ مخاطب و ارتقای آن وظیفه مهمیست که بر دوش هنرمندان از هر قشر و دسته است و در این میان سینما و ادبیات اگر بخواهند با مخاطبانی فرهیخته رو به رو باشند ناگزیر از همکاری سازنده هستند؛اتفاقی که در سینمای جهان افتاده است و بسیاری از فیلم سازان مطرح جهان با مدد از ادبیات ، فیلم خود و ادبیات داستانی کشور خود را ارتقا داده و هم در گیشه و هم در استاندارهای هنری موفقیت را دشت کرده اند.