سه خطای محیط زیستی هیأت‌های عزاداری در ایران!

در روزهایی که فضای شهر و دیارمان بیش از همیشه، بوی آزادگی و پایداری در برابر بیداد و ظلم و جهل و پیمان‌شکنی می‌دهد و با نام نامی حسین (ع) عطرانگیز شده است؛ گاه رفتارهایی، مناظری و سخنانی را می‌بینیم و می‌شنویم که آشکارا ناسازه‌ای نابخشودنی با نیت خیر برپاکنندگان یاد و خاطره‌ی آزادمردان و زنانی دارد که بیش از 1330 سال پیش با خون و اشک خویش در کربلا، کوشیدند تا کیفیت ممتاز زندگی منادیان عدالت‌خواه و ظلم‌ستیز را در جهان تضمین کنند؛ کیفیت زندگی‌ای که امروزه ممکن است تحت تأثیر چند خطای بارز محیط زیستی در آیین‌های بزرگداشت آن حماسه‌‌آفرینان بزرگ صدر اسلام، از عیارش به شدت کاسته شود ...

    تازه‌ترین آمارهای منتشر شده از سوی متخصصان و صاحب‌نظران، حکایت از آن دارد که تنها در سال 1392 و در اوج فشارهای اقتصادی تحمیل شده بر علیه ایران، اهالی این سرزمین چاره‌ای نداشتند جز آنکه متجاوز از 10 هزار و 200 میلیارد تومان از سرمایه‌های خویش را برای جبران بخشی از هزینه‌های درمانی سرطان بپردازند؛ بیماری مهلکی که به گفته‌ی رییس کنگره ملی کنترل سرطان، سالانه 450 هزار سال از عمر ایرانیان را تلف می‌کند. افزون بر آن، سالانه میلیاردها تومان از درآمدهای شهرداری‌ها که می‌تواند برای توسعه و تجهیز زیرساخت‌های مورد نیاز شهروندان ایران به کار گرفته شود، صرف جمع‌آوری، جداسازی و ساماندهی ظروف و اشیاء پلاستیکی رها شده در زیست‌بوم می‌شود؛ ظروفی که در صورت ماندن در طبیعت، خود به قاتل شماره یک کیفیت منابع آب و خاک و تشدید مرگ و میر جانداران خشکی‌زی و آبزی بدل می‌شوند و ممکن است خسارت‌هایی غیرقابل‌پیش‌بینی‌تر، وسیع‌تر و هنگفت‌تر بیافرینند.

    در چنین شرایطی، به نظر می‌رسد با مهار پاره‌ای سهل‌انگاری‌ها و رعایت هنجارهای محیط زیستی در اجرای مناسبت‌های ملّی/آیینی یا مذهبی، می‌توان به شکلی معنی‌دار در کاهش این تاراج بزرگ عمر و کیفیت زندگی ایرانیان، نقشی مثبت و پیش‌برنده ایفا کرد؛ نقشی که شاید مسئولیت اصلی آن بر دوش آن زنان و مردان پاکدل، خداجو و حسین‌دوستی است که به ویژه در ایام سوگواری سالار شهیدان در قالب هیأت‌های عزاداری می‌کوشند تا غذایی گرم و نوشیدنی‌ای گوارا برای عاشقان عزادار حسین (ع) فراهم کنند.
چنین است که در نوشتار پیش رو، کوشیده شده تا نسبت به تکرار سه خطای فاحش در چنین مراسمی هشدار داده شود:

لزوم ساماندهی در پخش نذورات

    خطای نخست:
   چرا با اصرار بر استفاده از ظروف يکبار مصرف پليمری که منشاء نفتی دارند، زمینه‌ی ابتلا و گسترش آن نوع از بیماری‌هایی را در سطح جامعه تسهیل می‌کنیم که یا درمان‌پذیر نیستند و مصیبت می‌آفرینند یا بناچار باید هزینه‌های گزافی برای درمان‌شان از کیسه‌ی دولت و ملت مصرف شود؟ مسئولین هیأت‌های عزاداری باید بدانند سهل‌انگاری در تحویل مواد غذایی گرم، چربی‌دار یا ترش‌مزه و اسيدی در چنین ظروفی به عزاداران حسینی، اهدای سم و تزریق سرطان به ایشان در پاسداشت تلاش ارزشمند‌شان برای بزرگداشت آزادگی است که قطعاً گناهی نابخشودنی به شمار رفته و نمی‌تواند توجیه کننده‌ی ‌نیت خیر برگزارکنندگان چنین مراسمی باشد.

    خطای دوم:
    اصرار برخرید و استفاده از ظروف پلاستیکی تجزیه‌ناپذیر، به معنی گسترش احتمال انتشار موادی فوق‌العاده سمی است که منومر خطاب می‌شوند و ماندگاری آنها در محیط زیست به چندصدسال می‌رسد. بنابراین، مسئولین هیأت‌ها و عزاداران حسینی باید تا آنجا که می‌توانند از این ظروف استفاده نکنند و اگر هم بناچار استفاده کردند، آنها را در مخازنی مشخص و تفکیک شده انباشت کنند تا مأمورین شهرداری بتوانند در کمترین زمان و به مؤثرترین شکل ممکن آنها را به مکان‌های بازیافت هدایت کرده و از انتشار آنها در محیط ممانعت به عمل آورند.

    خطای سوم:
   به بهانه‌ی صرفه‌جویی و کاهش مخارج یا تولید غذای بیشتر برای عزاداران، نباید خرید ظروف یکبار مصرف با پایه‌ی گیاهی یا تجزیه‌پذیر از اولویت بیافتد. چرا که این نقض غرض بوده و بی شک روح بلند حسین (ع) هم از چنین مصلحت‌سنجی ریالی خشنود نخواهد شد.

    جان کلام آنکه

    نام ایران با تزریق 570 هزار تن مواد پلاستیکی به کره زمین، در شمار 10 کشور نخست جهان یاد می‌شود که بیشترین آلودگی پلاستیکی را در دنیای امروز رقم زده‌اند. این رتبه‌ی شگفت‌انگیز به ویژه از آنجا حایز اهمیت است که بدانیم کشورهای به مراتب پرجمعیت دیگری در زمین وجود دارند که تولید و انتشار سالانه پلاستیک آنها به مراتب کمتر از ایرانیان است. بنابراین، همانگونه که بارها از سوی سازمان حفاظت محیط زیست اطلاع‌رسانی شده است، اولاً تا آنجا که می‌توانید از مصرف این مواد خودداری کنید، دوماً هرگز محصولات پلاستیکی و ظروف یکبار مصرف را نباید از مراکز غیر معتبر خریداری کرد و سوماً هیأت‌های عزاداری نباید مسئولیت خود را با تهیه و پخش نذورات بین سوگواران حسینی، پایان یافته تلقی کرده و تمهیدی درخور و کارآمد برای جمع‌آوری ظروف استفاده شده نیاندیشند. به نظر می‌رسد استفاده از ظرفیت تشکل‌های مردم‌نهاد برای اطلاع‌رسانی شایسته و برپاداشتن یک حرکت فرهنگی مؤثر در این حوزه می‌تواند بسیار مؤثر باشد. صبح فردا - دهم آبان 1393 - به همین مناسبت در برنامه زنده تلویزیونی سرزمین ما - شبکه یک سیما - در این باره بیشتر گفتگو خواهیم کرد.

    در همین باره:

    - سیطره یکباره مالچ لیوانی در معابر ایران!

    - ماجرای مالچ لیوانی در گفتگوی داغ امروز

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 383203

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 11 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 19
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • حسین ملکی A1 ۱۶:۲۶ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    120 0
    توصیه های خوبی است. امیدوارم همه رعایت کنیم.
  • بی نام A1 ۱۶:۳۹ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    63 1
    درود
  • بی نام A1 ۱۶:۴۰ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    60 1
    بسيار عالى
  • بی نام A1 ۱۶:۴۸ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    118 1
    ترافيك وحشتناك پشت دسته هاي عزا داري كه باعث ميشه اونايي كه مريض دارن به موقع به بيمارستان نرسند و مريضشون تلف بشه رو از قلم انداختي .
  • fatima GB ۱۶:۵۸ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    46 1
    جناب درویش بسیار مقاله به جایی بود.قلمتان سبز روح بزرگ حسین بن علی نگه دارتان.
  • مليكا A1 ۱۸:۳۷ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    24 0
    عالي بود مرسي از احترامتون به محيط زيست كاش همه رعايت كنند و همه چيز رو سطحي نبينند
  • بی نام A1 ۱۸:۴۰ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    36 2
    خرید ظروف پلاستیکی ،خرید طبل و بلند گوهای چینی،پارچه های مشکی هم که معلوم الحاله،علم هایی که نمی دونم اصل و نسبشون چیه ،ورود سبک عجیب و غریب مداحی و سینه زنی و کلماتی که از توصیه های اسلامی دورند، راه بندان و ترافیک و مزاحمت های صوتی و ...الان که اختیار حکومت و کشور دست علماست چرا اجازه ی چنین کارهایی را می دهید؟
  • بی نام IR ۱۸:۵۴ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    5 4
    مونومر چه نوع ماده سمی است؟ نشنیده بودم.
  • کریم میرزاییان A1 ۱۹:۰۲ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    33 0
    سلام ذبح دام در معابر وکلا در محلی خارج از کشتارگاه معضلات بهداشتی وانتشار بیماریهای مشترک بین انسان ودام از جمله تب مالت وتب کریمه کنگو رابدنبال دارد وعلما ی عزیز نیز این نوع قربانی را نهی کردند ولی متاسفانه جلوی هیئتها حاجیها وعروس وداماد یا ماشین نو این کشتار غیر بهداشتی ر انجام میدهند وخواسته ویا ندانسته در ابتلا یک انسان به یک بیماری مثل تب مالت شریک میشوند و...........از جناب درویش بخاطر مطالب مفیدشان که اگاهی بنده رافزونی داد تشکر مینمایم همچنین ازسایت خبر انلاین محترم
  • بی نام US ۲۳:۳۸ - ۱۳۹۳/۰۸/۰۹
    7 0
    سپاس
  • شين US ۰۵:۲۴ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۰
    8 0
    عالي
  • بی نام IR ۰۶:۱۱ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۰
    12 0
    خطا زیاده. گفتنش ظرفیت میخواهد که دوستان ندارند
  • بی نام IR ۰۷:۵۸ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۰
    6 0
    گذشته از منافع کوتاه مدت اینجور مراسم برای عده ای قلیل، مضراتش برای عموم جامعه به مراتب بیشتر است.
  • مریم A1 ۰۶:۴۳ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۱
    11 0
    یکی از دوستان من که خانواده ثروتمندی دارد هر سال توی محله شان 400 غذا می دادند از پارسال بجای آن صد ونجاه مرغ سیصد کیلو برنج را بصورت نپخته در 150 خانه جنوب شهر پخش می کنند. خیلی بهتر است هم نذر امام به فقرا می رسد هم 400 ظرف یکبار مصرف تولید نمی شود.
  • سيمين GB ۰۷:۴۳ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۱
    5 0
    درود بر درويش گرامي و قلم توانايش
  • بی نام IR ۱۵:۲۵ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۳
    3 0
    مطلب خوب و بجاست لیکن چرا ما از ابتدا در مورد مسئله ای تحقیق نکرده تبلیغ میکنیم و بعد که به بن بست میرسیم پشیمان میشویم نمونه تبلیغ و ترویج ظروف یکبار مصرف بهره برداری بی رویه از ابهای زیر زمینی تخریب جنگلها و مراتع و تبدیل ان به اراضی کشاورزی تشویق در افزایش زادو ولد و......................
  • آرمیتا A1 ۰۶:۲۹ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۵
    5 0
    بخدا قسم اگر من در این مملکت کاره ای بودم کلا استفاده از ظروف پلاستیکی یکبار مصرف را ممنوع و یا حداقل خیلی محدود اعلام میکردم چه اشکالی دارد که مثلا نوشابه و دوغ مانند قدیم فقط در ظروف شیشه ای تولید شود حال با کمی زحمت حمل ونقل بیشتر که مسلما به هزینه خرید ظروف و مهمتر با هزینه های زیست محیطی آن قابل قیاس نیست و غذای نذری در ظروف ملامینی و یا استیلی کرایه ای و در مجالس سرو شود و یا نذری هر کس در ظرفی که خودش می آورد داده شود اگر شما به هر نقطه این سرزمین که بروید میتوانم به جرات بگویم بیش از نود درصد زباله و زشتی طبیعت همین ظروف پلاستیکی یکبارمصرف از قبیل بطری نوشابه و لیوان یکبارمصرف و مشما میباشد و بس ما برای راحتی چند لحظه ای خودمان گند میزنیم به طبیعت و خلاص حال عوارض و بیماری بماند
  • زهره نادریان NL ۰۶:۵۳ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۵
    1 0
    عالی بود
  • بی نام IR ۰۶:۳۶ - ۱۳۹۳/۰۹/۱۰
    1 0
    نه دولت ونه مردم ونه مجلس هیچکس تواین کشور دلش برا محیط زیست نمیسوزه .همه تبربرداشتیم وبه ریشه خودمون میزینم .اون ازنماینده های بی سواد که فقط دنبال مچ گیری سیاسی وجو سازیند واصلا نمیدونن محیط زیست چیه وبه چه دردی میخوره اون ازدولتها وشهداریهای و..که با طرحهای وحشتناک ومخربشون تمام زیست گاههای کشور دارن از بین می برن اون از ملت که رفتارهاشون رو توخیابونها ومراسم عزاداری وشادی می بینیم بعد هم ادعامون گوش فلک روکرمیکنه .اگر فقط تنها همین حدیث پیغمبرکه گفت شکستن شاخه درخت مثل شکستن بال فرشتگانه روعمل می کردیم الان وضع کشور ما این نبود بخدا تو این کشوراگرآدم یذره بخواد فکربکنه باید همش خون دل بخوره من که دارم دیوونه میشم از دیدن اینهمه ....