یک اجرای متفاوت از نواهای آشنای ایرانی

گروه کُرِ تُنال پنجشنبه شب با اجرای قطعات متنوع روی صحنه تالار رودکی رفت.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه پنجشنبه نهم آذر کنسرت گروه کُرِ تُنال به رهبری میلاد عمرانلو در سالن رودکی برگزار شد. از جمله مهمانان این کنسرت می‌توان به میلاد کیایی، نادر مشایخی و وارطان ساهاکیان اشاره کرد.

خوانندگان گروه کُرِ تُنال که به شیوه آکاپلا (بدون همراهی ساز) روی صحنه رفتند عبارت بودند از نسرین سماوی، نگین گودرزی، نیلوفر نثاری، طاهره خیابانیان، شیدا رمضانی، نیوشا تاجبخش و شیدا شریف‌پور (سوپرانو)، المیرا قنبری، ساناز خانلری، آریان فدایی، هما زارع‌منش، فرناز ساحری، غزاله فیروزبخت، تارا بخت‌طالع و مهرناز آمون (آلتو)، فریبرز مشیری، مسعود مردیان، مهدی ابطهی، فرزام فروزان و امیر یوسفی‌ها (تنور)، نیما گوران، بهزاد مظاهری، ساعد طباطبایی، فرزاد امیدی، امیر افشاری و احمد نونهال (باس).

گروه کر تنال به رهبری میلاد عمرانلو که از سال 1393 فعالیت خود را با هدف اجرای آثار آهنگسازان معاصر ایران و جهان و اشاعه موسیقی کرال (قطعاتی ویژه آواز گروهی) آغاز کرده است در بخش اول کنسرت شامگاه گذشته خود هفت قطعه اجرا کرد؛ ابتدا اثری از توماس کاپلین، موسیقی‌دان نروژی، سپس ایوو آنتگنینی، موسیقی‌دان سوئیسی، تروند کِوِرنو، آهنگساز نروژی، آروو پَرت، آهنگساز استونیایی، آرش تیموریان، جولی گلد، خواننده و ترانه‌سرای آمریکایی و وکلُواس آگوستیناس، آهنگساز اهل لیتوانی.

عمرانلو در مورد آخرین قطعه بخش اول توضیح داد: «پیش از این هم این قطعه را با گروه آوازی تهران اجرا کرده‌ایم. این قطعه داستان سربازانی را روایت می‌کند که به جنگ می‌روند و جانشان را در راه وطن از دست می‌دهند. اسب‌های سربازها بی‌سوار برمی‌گردند و معشوقه‌های سربازان از خورجین اسب‌ها نامه‌هایی پیدا می‌کنند که از آن‌ها خواسته‌اند به زندگی ادامه دهند، شاد باشند و بار دیگر عاشق شوند.»

شروع قسمت دوم با قطعه‌ای بود از اتو مرتنسن، آهنگساز دانمارکی بود و در ادامه قطعه‌ای فولکلور از نروژ و سپس اثری از آلریک نیومن، بازیگر و موزیسین دانمارکی اجرا شد. پنج قطعه بعدی متعلق بود به موسیقی فولکلور ایرانی؛ اولی ترانه گیلکی «کونوس کله» و چهار قطعه بعدی از ممسنی، گیلان، آذربایجان و کرمانشاه. عمرانلو پیش از اجرای قطعه آخر گفت: «ما قطعه «در شب سرد زمستانی» را (با آهنگسازی آرش تیموریان، اجرا شده در قسمت اول) به مردم آسیب‌دیده از زلزله تقدیم کردیم و قطعه آخرمان نیز قطعه‌ای فولکلور است از همان منطقه برای مردم آن منطقه که به امید بازگشت امید و زندگی اجرایش می‌کنیم.»

او همچنین در پایان گفت: «اعتقاد قلبی‌ام این است که اگر فقط نیمی از مردم ایران، کارشان را مانند بچه‌های این گروه انجام می‌دادند یعنی با علاقه و وجدان کاری، مملکت‌مان زیر و رو می‌شد.»