دور تازه از دو سو فشارهای خود را وارد میکند؛ نخست، جریان مخالف رویکرد اعتدالی‌که لحظه‌ای از چالش‌زایی غافل نبوده و اکنون با قبول شکست در این مقطع از منازعات گفتمانی، با تأکید بر مطالبات فزاینده از دولت، بر گسل‌هایی تمرکز کرده که به‌زعم آنان خواهد توانست به پراکندگی در صف حامیان رئیس جمهوری بینجامد. دوم، برخی جریان‌های حامی دولت که سلایق خود را بر ملاحظات رئیس‌جمهوری ترجیح می‌دهند.
مخالفان در برابر دولت، تکلیف روشنی دارند؛ آنان نخست کوشیدند با ایجاد جنبش اعتراضی علیه دولت، شکلی از مخالفت‌های طبقاتی ـ اجتماعی را ایجاد کنند تا به این وسیله میان رئیس‌جمهوری و هوادارانش شکاف ایجاد شود. این‌کار نه تنها در دوران رقابت‌های انتخاباتی بلکه پس از آن نیز باشدت هرچه بیشتر دنبال شد. هدف از این کار ابتدا تحمیل شکست انتخاباتی بر "حسن روحانی" و در نقشه دوم، کاهش اعتبار سیاسی او در دوره دوم ریاست جمهوری‌اش بود. سرخوردگی مخالفان در نتیجه انتخابات و استقرار دولت دوازدهم به معنای پایان کار آنان نیست بلکه قرائن نشان می‌دهد آنان در این مقطع اقدام‌های خود را در دو سطح دنبال خواهند کرد؛ تشدید مطالبه‌گری با هدف ناکارآمد نشان دادن دولت در اجرای وعده‌هایش و دوم، ایجاد و تشویق شکاف میان جریان‌های هوادار دولت از یکسو و در این‌حال شناسایی و فعال‌سازی گسل‌هایی که به از‌‌‌هم‌پاشی درونی این‌جریان‌ها بینجامد. تشویق منتقدان رئیس‌جمهوری در چگونگی انتخاب وزیران کابینه و برجسته کردن اظهارات آنان از تریبون‌های مخالف دولت، مصداق این مدعاست.
اما برخی جریان‌های هوادار دولت نیز بدون ملاحظه آنچه رئیس‌جمهور روحانی در انتخاب وزیران کابینه دوازدهم به آنها توجه دارد، به فضایی دامن می‌زنند که از یکسو برای مخالفان جذاب است و از سوی دیگر می‌تواند به بروز تردید در اذهان عمومی به تدابیر رئیس‌جمهوری در انجام برنامه‌هایش بینجامد. بدتر اینکه مخالفان دولت بیان سلایق هواداران دولت را شکلی از سهم‌خواهی تعبیر کرده‌اند.
آن طیف از جریان‌های هوادار رئیس‌جمهوری در‌حالی ترکیب کابینه‌دوازدهم را نقد می‌کنند که به ملاحظات او به عنوان نوگرایی معتدل کم توجهند. آنان باید قابلیت‌های ثابت شده او را در عبور از موقعیت‌های پیچیده به خاطر داشته باشند. روحانی در خط آهن ثابت و مستحکم لوکوموتیو نمی‌راند تا از خطر خارج شدن آن از ریل آسوده خاطر باشد. او در این وضع بیش از هرچیز و هرکس به قابلیت‌ها و برنامه‌هایش تکیه دارد و بر همین سیاق عمل میکند. او می‌خواهد با مدیریت گرایش‌های متعارض، شکاف‌ها را در خدمت به سیاست‌های نوگرایانه‌اش پرکند. لازم است به پشتوانه 24میلیون رأی مردم، به مهارت سیاسی او اعتماد کرد و فرصت را از مخالفان پیشرفت کشور گرفت.
تشخیص سیاسی هنری است که همه طیف‌های سیاسی هوادار پیشرفت کشور باید آن را با همه ظرافت‌هایش مورد توجه قرار دهند.
دور تازه مطالبه‌گری‌ها از دولت‌دوازدهم جنسی متفاوت از گذشته دارد. باید هشیار بود.
دولت دوازدهم با غیبت دو وزیر کار خود را آغاز کرده است. اعتماد مجلس دهم به وزیران پیشنهادی کم‌سابقه است. شاید بتوان گمان کرد که هم‌سویی مجلس و دولت بستر لازم را برای اجرای سیاست‌های رئیس‌جمهور روحانی فراهم کرده و به این ترتیب فصل منازعه با رویکرد دولت پایان یافته یا از شدت آن کاسته شده است. اما به‌نظر می‌رسد دور تازه‌ای از مطالبه‌گری آغاز شده که جنس آن با گذشته متفاوت است...
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 699648
نظر شما