به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مسئولین خانه سینما، به بهانه نمایش فیلم «فرش ایرانی»، با دعوت از تهیه‌کننده این کار، رضا میرکریمی، میزبان 121 فارسی‌آموز حاضر در هشتاد و چهارمین دوره دانش‌افزایی بنیاد سعدی بودند.
بعد از تماشای فیلم، وقتی دوستان برای پذیرایی به حیاط این مجموعه سینمایی می‌روند، فرصتی دست می‌دهد تا صحبت‌های جمعی از مهمانان خارجی را در مورد فیلم و فرش ایرانی بشنویم. در صدر مطالب مطرح شده، جمله عجیبی که در بین صحبت دوستانه جمعی از فارسی‌آموزان هندی و پاکستانی مطرح می‌شود، بسیار جالب است. این نقل قول یکی از مهمانان مسلمان اعزامی از شهر بمبئی است که می‌گوید: «فرش ایرانی را حیف است زیر پا بیندازیم، شایسته آن است که این اثر هنری را بر روی دیوار خانه‌ها نصب کنیم.»
دانشجویی از کشور تونس، نقوش فرش ایرانی را هنری بین‌المللی برای ارتباط با انسان‌هایی فراتر از مرزهای جغرافیایی می‌داند. هموطن او که دانشجوی دکتری رشته معماری است هم اعتقاد دارد فرش ایرانی فقط یک هنر نیست، بلکه یک رسانه است.
زهرا، دانشجوی رشته روابط بین‌الملل اعزامی از کشور ترکیه می‌گوید: «با تماشای فرش ایرانی بیش از آن که مجذوب نقوش و رنگ‌های یک کار هنری باشم، درگیر ذهنی زحمت فراوان قالیبافانی می‌شوم که در مدت زمان نسبتا زیادی این فرش‌ها را نخ به نخ روی هم گذاشته و آن را این گونه زیبا خلق می‌کنند.»
صالحه زینب ارگون، دانشجوی ترک دیگری با اشاره به شباهت‌های فرش ایرانی و ترکیه‌ای، وجه متمایز این دو را اینگونه بیان می‌کند: «نقوش ایرانی شرقی‌تر هستند اما در این که برای رج به رج این محصول عده‌ای شبانه روز چشم و دست خودشان را می‌گذارند، این حقیقت یک موضوع مشترک در بین بافنگان دو کشور است.»
سمانور ارسلان، که او هم در جمع هیئت ترکیه به کشورمان سفر کرده است، با اشاره به فیلم فرش ایرانی، می‌گوید: «ساخت مستندی با محوریت فرش و پرداختن به سابقه و شیوه تهیه آن در ایران جالب بود. چرا که همیشه و همه جا اگر اسمی از فرش بوده در میان انواع مختلف آن، به شخصه تاکید بر ایرانی بودن آن محصول را بارها و بارها شنیده‌ام.»
دلزار ادریس، دانشجوی کُرد اعزامی از استان اربیل عراق، با بیان محبوبیت فرش‌های ایرانی در این کشور یادآور می‌شود: «از گذشته تا به امروز فرش ایرانی اولین بِرند مردم عراق در تهیه این وسیله زندگی به شمار می‌آید. عده‌ای هم به برکت همین محصول ایرانی با خرید و فروش آن، کار و کاسبی خوبی برای خودشان راه انداخته و همچنان به تجارتش مشغولند.»
او ادامه می‌دهد: «امروز هرچند بسیاری به دنبال تجملات هستند و کیفیت، چندان برای جمع زیادی به ویژه جوانان دغدغه نیست، اما در مورد فرش ایرانی می‌توان گفت هر دو مولفه زیبایی و ماندگاری رعایت شده است. به عنوان نمونه پدر و مادر من سال 1970 میلادی یک فرش ایرانی تهیه کردند که هنوز هم آن خریدشان در خانه با همان کیفیت و رنگ و طرح اولیه در بهترین اتاق خانه خودنمایی می‌کند. حال اینکه در این مدت بسیاری از فرش‌ها در این منزل از بین رفته یا چندین بار رفو شده‌اند.»
یاور عباس، مهمانی از کشمیر هم همکلام ما می‌شود: «فرهنگ قالیبافی در کشمیر ریشه در مراودات و سفرهای متعدد هنرمندان ایرانی به این منطقه دارد. فرهنگ بافت فرش به نوعی از این کشور اسلامی به کشمیر آمده است. از آنجا هم که پدر من هشت سال کارش قالی بافی بود، از نزدیک شاهد بودم و خوب می‌دانم که بافندگان برای تهیه یک فرش، چه زحمت‌هایی که در پای دار قالی نمی‌کشند.»
کامران بایمت‌اُف، دانشجوی رشته روزنامه‌نگاری از دانشگاه دولتی خجند، دیگر فارسی‌آموزی است که نظر جالبی در مورد فرش ایرانی دارد. او می‌گوید: «فرش دستباف هنرمندان ایران زمین یک محصول تجاری نیست، بلکه رویاهایی است که از طریق نقوش و رنگ‌هایی در قالب یک تابلو جلوه کرده است. فرش‌های ایرانی به قدری در تاجیکستان عزیز هستند که با وجود گران بودن این محصول در آنجا اما هرگز واردات آن به دنبال استقبال بالای مشتریان محدود نشده است. ما در بازار فروشگاه‌هایی مخصوص به فروش فرش‌های ایرانی داریم.»
سمیرا کوثر، دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین‌المللی اسلام‌آباد هم با بیان مشترکات فرهنگی مردم ایران و پاکستان می‌گوید: «فرش ایرانی معرف یک فرهنگ غنی و اصیل است. از آنجا که ملت‌های ایران و پاکستان در گذشته حتی در حوزه زبانی باهم اشتراک داشتند، امروز هم با تکیه بر همین پشتوانه در مناطق پشتون نشین، مانند برخی استان‌های کشور شما فرشبافی با الگوبرداری از طرح‌‌های ایرانی بافته و برای فروش عرضه می‌شود.»
57243
نظر شما