همنوایی اهالی موسیقی نواحی با مردمِ کُرد

از جمله قطعاتی که چهارشنبه اول آذر در قالب گروه کایر و در همدردی با زلزله‌زدگانِ کُرد در تالار وحدت اجرا شد می‌توان به هوره و مورِ کرمانشاهی و «دُختِره چَش اِشکاره» (دختر چشم شکاری) لری اشاره کرد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه چهارشنبه اول آذر تالار وحدت میزبان گروه موسیقی کایر به سرپرستی جمال محمدی شد.

جمال محمدی، سرپرستِ گروه موسیقی نواحی کایر، تنظیم‌کننده قطعات و نوازنده کمانچه و سرنا برای برگزاری این کنسرت که پیش‌تر اعلام شده بود بخشی از عواید آن به بازماندگان زلزله غرب کشور تعلق خواهد گرفت، از اساتید موسیقی نواحیِ مناطق مختلف ایران دعوت کرده بود تا با قرار گرفتن در کنار کایر، اجرایی متنوع از لحاظ شنیداری روی صحنه ببرند. از جمله مهمانان این برنامه می‌توان به فاطمه بسطامی، خواهر زنده‌یاد ایرج بسطامی، بیژن بیژنی، خواننده موسیقی سنتی و خوشنویس و صدیق تعریف، ردیف‌دان و خواننده آواز اصیل ایرانی اشاره کرد.

شروع این کنسرت نه از روی صحنه که از یکی از ورودی‌های انتهای تالار وحدت بود. چیدمانی که طی آن، جمال محمدی در حال سرنا نواختن پیشاپیش اعضای گروه کایر و در میان تشویق حضار وارد تالار شد و روی صحنه جا گرفت.

پس از این مقدمه، محمدی ضمن اشاره به نام کایر که به معنای همبستگی، همدلی و تعاون است گفت: «یکی از اهداف این کنسرت نشان دادن همنوایی‌مان با مردم آسیب‌دیده کرمانشاه و شهرها و روستاهای اطراف آن است.» او سپس از فرید الهامی، خواننده و نوازنده کرمانشاهی دعوت کرد تا به عنوان عضوی از مردم کُرد و جامعه موسیقی کرمانشاه در قالب اولین هنرمند مهمان، در کنار اعضای گروه کایر قرار بگیرد.   

الهامی که سابقه همکاری با شهرام ناظری را هم در کارنامه دارد با حضور روی صحنه به اجرای هوره و مور پرداخت. در ادامه رضا دربندی، آهنگساز و نوازنده نام‌آشنای لرستانیِ دف، به دعوت جمال محمدی به نوازندگان کایر پیوست.

خواننده مهمان بعدی کیانوش علیپور بود از هنرمندان موسیقی نواحی گیلان که «گل نسا یار یار» و «رعنا» را خواند. سپس جمال محمدی از علیرضا شیروانی از هنرمندان کرمانجی شمال خراسان دعوت کرد تا به آن‌ها بپیوندد. شیروانی «کوراوغلو» را خواند.

هنرمند بعدی ابوالحسن خوشرو بود از مفاخر موسیقی مازندران که جمال محمدی در موردش گفت: «خوشرو زحمت زیادی برای موسیقی مازندران کشیده است و می‌توان پدر موسیقی این منطقه نامیدش چون تمام خوانندگان و نوازندگان مازندرانی تحت‌تاثیر او هستند.»

پس از هنرنمایی خوشرو، محمدی افزود: «برگزاری کنسرت موسیقی نواحی در همه جای کشور و به خصوص در پایتخت، برای شهرستانی‌ها سخت است و گرفتن سالن دشوار است و ما از بهمن نوری شهردار بخش هشت تهران ممنونیم که در پشت سر گذاشتن این سختی به ما کمک کرد. هنرمندان موسیقی اقوام نیازمند حمایتند تا بتوانند موسیقی فولکلور را بشناسانند.»  

مهمان بعدی فرج علیپور، نوازنده کمانچه، بداهه‌نواز موسیقی مقامی لرستان، خواننده و از چهره‌های سرشناس موسیقی لری بود که همراه فرزندش، میلاد روی صحنه آمد. محمدی با وارد شدن او به صحنه گفت: «فرج علیپور در کنار فرزند دیگرش مُسلم، در ترویج موسیقی لری تلاش بسیار زیادی کرده و می‌کنند و با وجود سفرهای متعدد داخلی و خارجی‌شان برای اجرا و وقت تنگشان، بر ما منت گذاشتند و قبول دعوت کردند.»

از جمله ترانه‌هایی که علیپور خواند «بارو، بارو، بارونه هی» بود و دیگری؛ «دُختِره چَش اِشکاره» بود.

پس از آن محمدرضا اسحاقی، خواننده و نوازنده بزرگ موسیقی مقامی مازندران و پوریا شجاعی روی صحنه آمدند که محمدی از اسحاقی به عنوان واپسین خنیاگر مازندرانی نام برد و سپس عاشیق احد ملکی علیشاهی، خواننده و نوازنده قپوز به اجرای قطعاتی آذربایجانی پرداخت. بعد از آن قطعه‌ای مازندرانی با صدای عباد محمدی، خواننده و نوازنده لله‌وا و غرنه و مسلم فهیمی، خواننده و نوازنده دوتار با همراهی گروه کایر اجرا شد.

قطعه پایانی حاصل حضور ابوالحسن خوشرو، محمدرضا اسحاقی و فرج علیپور روی صحنه بود و آخرین چیزی که شنیده شد؛ «یه شووئی، نصفه شووئی، نیمه ده شوگار/ دل گریبونم گِرِت سی دی یَنه یار...» (یک شبی، نصفه شبی، نیمه‌های شب/ دل گریبانم گرفت برای دیدن یار).

58242

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 730212

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 2 =