محدثه واعظی‌پور: در جهان رقابت رسانه‌ها با هم، نمی‌توان مدعی شد که ما در ایران، به دلیل محدودیت‌ها یا قوانینی که داریم از ابتدا بازی را به رقیب واگذار کرده و به تماشا ایستاده‌ایم، یا دست کم به سادگی پذیرفته‌ایم که در این کارزار سهمی نداریم. تلاش مدیران صدا و سیما برای احیای موقعیت این رسانه نشان دهنده این موضوع است که با وجود ضعف‌های فراوان و ریزش مخاطب، آنها هم امیدوارند روزی دوباره به رسانه اول مردم ایران تبدیل شوند. هم محل رجوع و کسب اخبار باشند، هم سریال‌ها و برنامه‌های سرگرم کننده‌شان دیده شود. بعد از ظهر جمعه 10 آذرماه، مراسم قرعه‌کشی جام جهانی روسیه یک فرصت مناسب بود تا تلویزیون که پس از کارزارهای انتخاباتی امسال، برگ برنده رو نکرده بود، برای ایرانیان فوتبالدوست یک اتفاق ویژه رقم بزند. اتفاق رقم خورد و علاوه بر پوشش قابل قبول مراسم قرعه‌کشی و نمایش تصویر بانوان حاضر در این رویداد، فیگو فوتبالیست محبوب نسلی از ایرانی‌ها با حضور در استودیو به تحلیل این مراسم پرداخت. نکته جذاب، همگروه شدن ایران و پرتغال بود که حضور فیگو را معنایی مضاعف داد و باعث شد تحلیل‌هایش درباره رقابت‌ها و وضعیت تیم ایران، جذابیتی بیشتر پیدا کند. در شرایطی که شبکه بی بی سی فارسی به عنوان یکی از پربیننده‌ترین رسانه‌های خارجی و یکی از قوی‌ترین رقیبان صدا و سیما، نمی‌توانست گزارش کامل مراسم قرعه‌کشی را پوشش بدهد، بسیاری از بینندگان آن شبکه، به تماشای مراسم از شبکه سه نشستند و ترجیح دادند شنونده تحلیل‌های فیگو و حرفهای عادل فردوسی‌پور باشند. این یک پیروزی بزرگ برای تلویزیون بود و حضور ستاره پرتغالی در شبکه سه را توجیه و تاثیر چنین تصمیم‌های هوشمندانه‌ای را آشکار می‌کرد.
این اتفاق، بدون بازخورد منفی نبود. گروهی معتقدند فیگو دستمزد بالایی برای حضور در یک برنامه گرفته و با این رقم می‌شود هزار درد بی‌درمان مردم را درمان کرد. این هم یک نوع نگاه به موضوعی است که قطعا وجوه مثبت و منفی دارد اما با درک کارکردهای رسانه، تاثیر آن بر جامعه و راههای جذب مخاطب، تصمیم مدیران برای دعوت از یک ستاره بین‌المللی منطقی و درست جلوه می‌کند. مردم ایران این روزها با مشکلات فراوان روبرو هستند و بخش عمده این مشکلات در بخش معیشتی و مالی است، اما تفریح، سرگرمی و لذت بردن از پدیده‌هایی همچون ورزش و هنر بخشی دیگر از نیازهای یک جامعه است. پخش مراسم قرعه‌کشی جام جهانی گروه قابل توجهی از این جامعه خسته، دلزده و مایوس را ساعاتی سرگرم کرد و این، امتیاز کمی نیست.
از منظری دیگر، نفس حضور ستاره‌ای در حد و اندازه و با اعتبار لوئیس فیگو در تلویزیون ایران یک گام بزرگ به سمت حرفهای شدن و ارتباط با جهان است. نمی‌توان همیشه با حسرت به شبکه‌های خارجی چشم دوخت و از روابط بین‌المللی سخن گفت اما محصور در داخل مرزها بود. تعاملاتی از این دست، ما را به ویترینی بزرگتر معرفی می‌کند و نام ایران را فراتر از کشوری درگیر جنگ، خشونت و بحران، در ذهن مخاطبانی در آن سوی مرزها حک می‌کند. قطعا تنها با این قدم، همه آمال و آرزوهای ما درباره حرفهای شدن و تعامل با ملت‌های جهان برآورده نمی‌شود اما همان طور که درخشش فیلمسازان ایرانی در اسکار و فستیوال‌های معتبر و درجه یک، سینمای ما را به مرزهای جهانی شدن نزدیک کرده، یا حضور لژیونرها به اعتبار ورزش ایران افزوده، دیده شدن ستاره فوتبال اروپایی در قاب تلویزیون ایران به اعتبار ورزش و رسانه ما می‌افزاید.
پیش از این اتفاق، پوشش مجری و سایر بانوانی که در این مراسم مقابل دوربین دیده می‌شدند، پخش آن را با اما و اگر فراوان همراه کرده بود، همه چیز به حواشی خلاصه میشد، در حالی که ما به عنوان حامیان یکی از تیم‌های حاضر در رقابت جام جهانی باید بیش از آنکه به پوشش و حضور زنان فکر می‌کردیم، درگیر هیجان قرعه مناسب بودیم. نمایش تصویر بانوانی که در کنار ستاره‌های نامدار فوتبال ایستاده بودند، نشان داد مدیران صدا و سیما، اندکی صبر و تحمل خود را بیشتر کرده‌‌اند، شاید پذیرفته‌اند که اعمال مقررات و محدودیت‌های متناسب با دهه 60 امروز دیگر کارساز نیست. به نظر می‌رسد باید این اقدام مدیران سیما را به فال نیک گرفت و امیدوار بود بلاخره طلسم بی‌توجهی این رسانه به مردم، مطالبات و سلیقه‌شان شکسته شود و هر ایرانی، برای دیدن و شنیدن اخبار و سرگرم شدن به سراغ تلویزیون برود.
5858
نظر شما