نیازی به توضیح نیست که کندن بوته‌ها و سبزی‌ها، مانند بریدن یا سوزاندن درختان، سبب فرسایش خاک، ایجاد سیل، و وارد شدن آسیب به منابع آب می‌شود. همچنین بدیهی است که اشخاص حق ندارند از منابع عمومی برای نفع شخصی استفاده کنند. اما، جای شگفتی است که افراد سودجو، بی هیچ مجوزی هر سال هزاران تُن گیاه کوهی را از کوه‌ها و دشت‌ها برداشت می‌کنند و با خیال آسوده در فروشگاه‌ها یا در کنار جاده و خیابان به فروش می‌رسانند.
اگرچه به نظر می‌رسد که یک خلأ قانونی هم در این میان وجود دارد و به جز برای منطقه‌های حفاظت شده (ماده‌های 8 و 11 آئين نامه‌ی اجرایی قانون حفاظت و بهسازی محيط زيست)، و برای بوته‌ها و خارهای بیابانی و کویری (ماده‌ی 43 قانون بهره‌برداری جنگل‌ها و مراتع) قانون دقیقی در مورد چیدن سبزی‌های کوه و صحرا وجود ندارد، اما سازمان جنگل‌ها و مرتع حسب وظیفه‌ی ذاتی خود می‌تواند و باید از برداشت خودسرانه‌ی گیاهان کوه و دشت جلوگیری کند. چنان‌که در اسفند ماه گذشته، اداره‌ی کل منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری اعلام کرد که چیدن هرگونه بوته‌ی دارویی، خوراکی، و صنعتی در مراتع این استان ممنوع است. همچنین شهرداری‌ها می‌توانند فروش این گونه گیاهان را در واحدهای صنفی و دیگر نقاط شهری ممنوع کنند.
مردم نیز باید بدانند که با خرید سبزی‌های خودرو، به تخریب سرزمین کمک می‌کنند، و در عین حال باید توجه داشته باشند که بسیاری از گفته‌ها درباره‌ی خواص این گیاهان، نادرست یا آمیخته با خرافات است و حتی بعضی از این گیاهان خودرو، سمی یا بیماری‌زا هستند.
نظر شما