عادل، پسر شجاع!

این اتفاق اما روى داد و عادل فردوسی ‏پور که پدرش اصالتاً اهل رفسنجان استان کرمان است با درایت، تلاش و زرنگى ‏هایى مثال ‏زدنى به هر آنچه تاکنون هم‏سلفانش در صداوسیما نرسیده بودند، رسید به ‏نحوى که کسى را یاراى رقابت با او نبود.

عادل با گزارش جذاب بازى ‏هاى فوتبال اروپایى و خصوصاً لیگ جزیره آمد؛ او تحولى شگرف در گزارشگرى تلویزیون پدید آورد و با توجه به تسلطش به زبان انگلیسى و منابع مختلف خارجى، کوچکترین اطلاعات تیم‏ها و بازیکنان لیگ ‏هاى معتبر اروپایى را جمع ‏آورى کرد و تحویل مخاطبى داد که تا آن زمان عادت کرده بود به اطلاعات نصف و نیمه جهانگیر کوثرى و بعداً البته کامل تر جواد خیابانى.

فردوسی ‏پور اما پا را از این هم فراتر گذاشت و با راه ‏اندازى برنامه ۹۰ راهى را رفت که تاکنون هیچ مجرى- گزارشگر دیگرى نرفته بود.

فردوسی ‏پور با نود چنان خود را به اهالى فوتبال تحمیل کرد که کمتر کسى، حتى بالاترین مسوولان رده ‏بالاى ورزش توان برخورد با آن را نداشتند. چه، مسوولین صداوسیما نیز با درک موقعیت بسیار مطلوب برنامه ۹۰، حمایتى دور از انتظار از عادل و برنامه‏ اش داشتند و دست او را براى ارایه برنامه‏ هاى مورد نظرش باز گذاشتند.

عادل فردوسی ‏پور طى نزدیک به دو دهه تهیه ‏کنندگى برنامه تلویزیونى ۹۰، بارها و بارها جریان‏ ساز شد.محبوب شد، منفور شد، قرمز شد، آبى شد، متهم شد، تهدید شد، اما همچنان عادل ماند تا رفسنجانی ‏ها سوغاتى خوبى تحویل جامعه ورزش ایران داده باشند.

بینندگان دایمى و حتى غیردایمى برنامه ۹۰ هیچ ‏گاه مناظره امیر عابدینى و على فتح‏ الله زاده -مدیران عامل وقت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس- را فراموش نمی ‏کنند.

آنان همچنین مناظره دوساعته بلاژویچ -سرمربى وقت تیم ملى فوتبال ایران- با ناصر احمدپور سردبیر فقید روزنامه خبر ورزشى- به‏ عنوان منتقد- و پژمان راهبر- سردبیر اسبق جهان فوتبال- به‏ عنوان حامى سرمربى کروات تیم ملى- را فراموش نمی ‏کنند.

بینندگان برنامه ۹۰ حتماً حرف‏هاى شنیدنى محسن صفایى فراهانى بعد از جریان تعلیق فوتبال ایران را از یاد نخواهند برد، شبى که مردم فوتبال‏ دوست فهمیدند سازمان تربیت بدنى درست می ‏گوید یا یاران صفایى فراهانى.

مخاطبان عادل فردوسی ‏پور مناظره على دایى با فردوسی ‏پور، آخوندى -سخنگوى آن سالهای سازمان تربیت بدنی- با فردوسی ‏پور، افشاگرى عادل درباره دو‏کارمو برزیلى ، اولین گفت و گوى تلفنى با فریدون زندى که در آن سالها تسلط آنچنان مناسبى به زبان فارسى نداشت و تازه به اردوى تیم ملى دعوت شده بود، دعواى لفظى محمد مایلی ‏کهن و سردار آجرلو -مدیرعامل اسبق پاس تهران- و... را با برنامه عادل به‏ یاد دارند.

عادل فردوسی ‏پور به ‏جز برنامه ۹۰ و در قامت یک گزارشگر فوتبال، حاشیه‏ هاى دیگرى نیز آفریده؛ چه زمانی ‏که در جام ملت ‏هاى آسیا- در زمان ریاست محمد دادکان- و در بازى بین ایران و عمان در وصف بازى ضعیف و دور از انتظار محمد نصرتى گفت:" یکى باید نصرتى را بگیرد" (در آن بازى نصرتى بازى ضعیفى از خود ارایه داد و جالب آن که فرداى روز بازى عادل فردوسی ‏پور که همراه تیم ملى در هتل محل اقامت ملی ‏پوشان اقامت داشت به دستور محمد دادکان از محل هتل اخراج و راهى هتلى شد که سایر خبرنگاران در آن حضور داشتند.)

عادل فوتبال ایران اما همیشه مخالفین سرسختی هم داشته که محمد مایلی کهن و امیر قلعه نویی پیشتاز آنان هستند.

فردوسی پور در این سالها بحران هم کم نداشته؛زمانی شایعه جدى تعطیل ‏شدن برنامه 90 مطرح شد. شایعه ای که پس از آن برنامه ۷۵ دقیقه ‏اى معروف، حتی مازیار ناظمی مجری سابق صداوسیما و دوست نزدیک عادل فردوسی ‏پور نیز به آن اشاره کرد.

این اتفاق اما به فاصله یک هفته برعکس شد و در مانور قدرتی که فردوسی پور به راه انداخت ارسال بیش از دومیلیون پیامک به این برنامه، رکوردى بود که عادل و برنامه ‏اش از خود به یادگار گذاشتند تا مخالفان ۹۰ و فردوسی ‏پور بدانند ۹۰ همچنان هست و با قدرت به کارش ادامه می ‏دهد.

به نظر می رسد عادل همچنان بی رقیب ، چهره شماره یک رسانه های ورزشی است، خواه او را دوست داشته باشیم خواه نه".