در یکی از سخنرانی های مذهبی استاد ملکیان در خصوص معرفی شخصیت سید الشهدا علیه السلام، شنیدم که بیان شد که برای اخلاقی زیستن باید هم از محبت و دوست داشتنی هایمان بگذریم و هم ترس و خوفی از موانع آن نداشته باشیم، و اینکه فردی برای اخلاقی زیستن از بهترین داشته هایش بگذرد "قدیس" است و کسی که ترسی هم بابت از دست دادن آنچه دوست دارد نداشته باشد، "قهرمان" بحساب می آیید و با این ملاک و تعریف سید الشهدا علیه السلام هم قدیس هستند و هم قهرمان. چرا که از آنچه به آنها محبت داشتند و نیز بدون ترس از آنچه اخلاقی زیستن را تهدید می کند، رفتار کردند.
آتش نشانان نیز بدون ترس از اخلاقی زیستنشان، هیچ خوفی را مانع این کار نمی دانند و با همین ملاک "قهرمانند" و فعل ایثار را با معامله با جانشان و بعضا هستی شان صرف می کنند. قهرمانانی که بلا شک در بعدی از اخلاقی زیستنشان به امام حسین علیه السلام تاسی کرده و هماره بهترین جایگاه را نزد مردم دارند. البته از این افراد در مشاغل دیگر و مشابه هم داریم اما بنظر سمبل قهرمانانه زیستن برازنده ی اینان است.
فارغ از موج سواری های سیاسی رایج که خلاقانه، جسورانه، مغرضانه و ساده لوحانه و ... از بستر چنین حوادثی فوران می کند، و جدا از داغی که بر یپکر زخم خورده جامعه دیده و شنیده ایم، غرض بیان نکته ایست که شاید عمق فاجعه و شکاف اجتماعی را برایمان بیشتر مشخص کند. در تصاویر و فیلمهای منتشره شاهد بودیم که برخی از هموطنان روی ماشین آتش نشانی تجمع کرده اند!!! برخی لبخند زنان در بک گراند تصویرشان برجی در حال سوختن است!!! مدام از رسانه ها می شنویم که از ملت تقاضا دارد به محل حادثه مراجعه نکنند و با توسل به زور آنهایی که هستند را متفرق می کنند!!! و ...
اینها می تواند این معنی را گواهی کنند که مردم به رسانه ها اعتماد ندارند، رسانه های دست خودشان را ترجیح می دهند، دلشان می خواهد با چشمانشان دیده و بعد تصمیم بگیرند خوشحال باشند یا ناراحت. اینها یعنی چقدر انرژی بیکار در کشور داریم. هم دلشان می خواهد خودشان تجربه کنند و هم اینقدر بیکارند که حاضرند هر اتفاقی را به جان بخرند تا خودشان سر صحنه حاضر باشند، حتی اگر باعث شوند تاخیری، سبب مرگ عزیزی شود!!!
شهرداری می گوید بارها اخطار دادیم!!! خوب نتیجه چی شد؟ چرا اخطارها منجر به تعطیلی یا اصلاح ساختار نشد؟ آیا این خبر از بدنه ای خدای ناکرده پولکی در شهرداری پرده بر نمی دارد؟؟! صاحب اصلی ساختمان که نهادی ذی نفوذ است چرا علاج واقعه نکرده؟؟! بیمه ها چرا اطلاع رسانی نکردند یا اگر کردند چرا اجباری نگذاشتند؟؟! آتش نشان ها چرا با شمشیر و سپر به جنگ موشک و گلوله رفته اند؟؟! تجهیزات به روزشان کجاست؟؟! تا کجا با جان شیرین باید به جنگ سوء تدبیرها شتافت؟؟!
شهرداری که طبق بند 14 ماده 55 قانون شهرداری ها که موظف است: "اتخاذ تدابير مؤثر و اقدام لازم براي حفظ شهر از خطر سيل و حريق و همچنين رفع خطر از بناها و و ديوارهاي شكسته و خطرناك و پوشاندن چاه‌ها و چاله‌هاي واقع در معابر عمومي و جلوگيري از گذاشتن هر نوع اشياء در بالكنها و جلو اتاق‌هاي ساختمانهاي مجاور معابر عمومي كه افتادن آنها موجب خطر براي عابرين است و جلوگيري از نصب ناودانهايي كه باعث زحمت يا خسارت مردم باشد." این کارها را پیش بینی و زیرساختهایش را آماده کرده؟؟! الان بهترین موقع نیست تا توپ را در زمین دولت بیاندازد؟؟؟ ملت که در انتخاب اعضای شوراهای خود، این کار تخصصی را به قهرمانان ملی ورزشی و اسطوره های هنری خود واگذاردن پشیمانند؟؟؟
تا کجا باید انسانها بمیرند تا مسئولان فکری کنند؟؟؟ اگر اشکال از مدیریت است (که هست) خوب چرا مدیر از خارج نمی آوریم؟؟؟ صعود به جام جهانی مهم است اما اگر گیر کار مدیران هستند، مدیر خارجی بیاوریم تا کمتر بمیریم چون زنده بودن از جام جهانی ها به مراتب مهمتر است. قهرمانانه جوانانمان ایثار می کنند، شاهد این مثالمان هشت سال دفاع مقدس و دلاوریهای نیروهای نظامی و داستان رشادتهای آن ایام است، شاهد مثالمان جان فشانی ها برای حراست از کیان کشور و دین است، پس نیرو کم نداریم، عرض شد که بیکار هم زیاد داریم، خوب منطق شاید حکم کند که ایراد کار و مدام زخم بر پیکر این ملت خوردن، نداشتن "مدیر لایق" است.
قانون هست، وقت داریم، نیرو تا دلتان بخواهد موجود است، تهدید تا چشم کار می کند باقیست، زلزله فعلا خوابست، بخاطر خشکسالی فعلا سیلی نمی آید، داوطلب و مشتاق خدمت و انواع خیرین باقی هستند، و یقین داریم که کتاب آسمانیمان متذکر شده تا خودتان نخواهید سرنوشتتان را تغییر نمی دهم، عصر ارتباطات را تجربه می کنیم و ... یعنی حجت تمام است، یعنی خطر بزرگ است، یعنی خدا بدادمان برسد یا خودمان به داد خود برسیم؟ باور کنید این پیکره دیگر توان داغ ندارد، شاید داغ بعدی مرگ جامعه باشد شاید...
نظر شما