سهیلا جلودارزاده*

ایران زمانی یک کشور شاهنشاهی بود، همیشه یک حاکمیت متمرکز داشتیم که خیلی وقت‌ها مستبد بوده و برخی وقت‌ها که ارتباطات جهانی توسعه پیدا می‌کرده، تسلیم خواست مردم می‌شده است. در این روند، بالاخره مشروطه در کشور شکل گرفته است. باید باور کنیم خواست مردم بوده که قانونگذاری به صورت مشروطه و توسط نمایندگان آنها انجام شود. بعدها وقتی مردم دیدند روند قانون‌گذاری در مسیر اجرا و توسعه عدالت نیست، نوع نظام را تغییر دادند؛ چراکه عواملی بالاتر از مجلس که می‌توانست تجلی خواست و اراده ملت باشد، وجود داشت. یعنی به وسیله قدرت نظامی و نیروهای امنیتی جلوی اجرای قوانین گرفته می‌شد.

در این بین، یکی از مهمترین قوانینی که مورد نظر مردم بود، آزادی بیان و تلاشهای مطبوعات بود. آزادی بیان باید برای هر حکومتی به عنوان یکی از نعمت‌های الهی مطرح باشد تا بتواند ضعف‌ها و نقص‌های خود را از آسان‌ترین مسیر پیدا کند. ما شاه‌هایی داشتیم که مجلس نداشتند ولی شب‌ها به صورت ناشناس در شهرها می‌گشتند حتی به زندان‌ها می‌رفتند که حقایق را از زبان مردم بشنوند و فیلتر شده دریافت نکنند. اما در آن زمان، با وجود مجلس این آزادی بیان، فعالیت سیاسی و احزاب نبود و مردم به فکر تغییر ساختار افتادند و ما به جمهوری رسیدیم.

پس در قانونگذاری این مسئله مهم است که قوانین در جهت توسعه عدالت و آزادی‌ها باشد و برای همین شعار ما استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود. این پیام ملت ایران به همه حکومتها و قانون‌گذاران است.

اگر بخواهیم به صورت جزئی‌تر به مسئله نگاه کرده و وضعیت کنونی قانونگذاری در مجلس شورای اسلامی را بررسی کنیم، باید به این نکته توجه داشته باشیم که قوانین دو دسته هستند؛ یک دسته قوانین کلی و یک دسته قوانین اجرایی هستند. این مسئله که توضیح دادم به قوانین کلی که سیاست‌ها را تعیین می‌کنند مربوط می‌شود. قوانین اجرایی نیز محصول نوع تفکر و سیاست‌ها هستند. مثلا وقتی طبق قانون اساسی همه مردم ایران را برابر می‌دانیم باید در توزیع امکانات به شکل برابر برنامه‌ریزی کنیم. البته به این معنا نیست که هر چیزی سر جای خود نباشد بلکه در وضع قوانین باید برابری و عدالت توامان رعایت شود. این نکته مهمی است اما خیلی اوقات می‌بینیم نمایندگان اعتراض می‌کنند و می‌گویند سهم ما را از سفره انقلاب بدهید و سهم به حوزه انتخابیه آنها می‌رود و طبیعی است که نمی‌تواند موثر باشد.

یا وقتی در مجالس قبلی، قانونی برای توزیع پول و یارانه گذاشتند دیدیم که نتوانست عادلانه باشد. عدالت یعنی هر چیزی سرجای خودش باشد. در طبیعت نگاه کنید، برای گنجشک یک دانه کوچک هست و برای پرنده بزرگ‌تر، دانه‌ای بزرگ‌تر. اگر ما حداقل از طبیعت درس بگیریم و از شبکه‌ها و اکوسیستمی که در طبیعت هست، الگو بگیریم می‌توانیم قانون گذاری خوبی داشته باشیم. الان در دنیا اقتصادهای موفق از اکوسیستم درس می‌گیرند.

*نماینده مردم تهران در مجلس

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 632854

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 12 =