عبدالرضا فرجی‌راد سفیر پیشین ایران در نروژ و مجارستان و کارشناس مسائل بین‌المللی گفت: حضور تیم ترامپ در کنفرانس امنیتی مونیخ جهت توجیه و تعدیل مواضع گذشته ترامپ بوده است.

محمد اکبری: کنفرانس امنیتی مونیخ اولین مجمعی بود که همگان منتظر شنیدن حرفهایی جدی و واقع بینانه از سوی یاران ترامپ بودند. بجز تیلرسون وزیر خارجه امریکا، معاون اول و وزیر دفاع امریکا هم در این کنفرانس حضور داشت. وزیر امور خارجه کشورمان نیز در این کنفرانس ملاقاتهای زیادی داشت و در سخنرانی خود بر مشکلات و مسائل امنیتی منطقه و راههای پیش روی آن تاکید کرد. در مورد اهمیت و دستاوردهای این کنفرانس با عبدالرضا فرجی راد سفیر پیشین ایران در نروژ و مجارستان و کارشناس مسائل بین المللی گفت و گو کرده ایم که از نظر می گذرانید.

اهمیت کنفرانس امنیتی مونیخ در این دوره با توجه به سرکار آمدن ترامپ در امریکا و اولین حضور تیم او در یک کنفرانس بین المللی چگونه ارزیابی می کنید؟

کنفرانس امنیتی مونیخ سالها است که توسط آلمانی ها در شهر مونیخ برگزار می شود. برگزار کنندگان این کنفرانس به تفاهمی رسیده اند که محدودیتی برای شرکت کنندگان وجود نداشته باشد تا همگان بتوانند نظرات خود را در این کنفرانس رد و بدل کنند. ایران هم سالهاست که در این کنفرانس شرکت می کند و آقای ظریف برای چهارمین بار است که در این کنفرانس حضور پیدا کرد. این کنفرانس از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است از این نظر که مسئولین، وزرای خارجی، وزرای دفاع کشورها در آن شرکت می کنند. بعضی کشورها مسائل امنیتی و مشکلات خاص خود را مطرح می کنند و مانند افغانستان و عراق بصورت فعالانه در آن شرکت می کنند، بعضی کشورها که از قدرت بالایی برخوردار هستند می آیند و استراتژی های امنیتی خود را مطرح می کنند، بعضی از کشورها مانند عربستان بعضی مسائل حاشیه ای را مطرح کرده و عقده گشایی می کنند. بعضی از کشورها دنبال لابی گری هستند که در این کنفرانس بتوانند مذاکراتی را با بعضی از کشورها برای جذب حمایت آنها داشته باشند. بعضی از کشورها با مواضعشان کشوری دیگر را تخریب می کنند و مشکلات منطقه را به آن نسبت می دهند. این کنفرانس از این نظر جا افتاده است و کشورها برای آن اهمیت قائل هستند و به داووس امنیتی معروف است که کشورها در آن با رویکرد جهانی شدن و اقتصاد در آن شرکت می کنند. این کنفرانس هم قالب امنیتی دارد و نهادینه شده است که همه ساله کشورها تلاش می کنند در یک فضای آزاد نظرات خود را مطرح می کنند. مسائل رسمی و تشریفاتی هم در آن وجود ندارد و از این جهت استقبال خوبی از سوی کشورها از آن می شود تا کشورها مواضع خود را در آن مطرح کنند.

ملاقاتهای آقای ظریف تنوع بالایی داشت و ایشان سخنرانی خود را هم در کنفرانس ایراد کردند. به نظرتان فضایی که بعضی از کشورها مانند عربستان، امریکا و اسرائیل سعی کردند اتهاماتی به ایران وارد کنند چه دستاوردی برای ایران در این کنفرانس شکل گرفت؟

سخنرانی ایشان از قالبی منطقی و عمیق برخوردار بود و طرفهای مقابل را به تحرک و فکر وا می داشت. آقای ظریف به نوعی غیر مستقیم غربی ها را در مورد تروریسم هشدار می داد که بیایند با رویکردی شناختی و آسیب شناسانه به این موضوع نگاه کنند و در این مورد به کشورهای دیگر اتهام نزنند. در مورد مسائل خاورمیانه و پیرامونی ایران مسائلی نیست که بشود با زور حل کرد. همچنان که در عراق با زور حل کردند، در افغانستان با زور حل کردند نه تنها مشکل حل نشده و ثبات ایجاد نشد و دیکتاتوری برطرف نشد، بلکه بیشتر به هم ریختگی و از هم پاشیدگی بوجود آمد که از درون آن تروریسم و افراط گرایی شکل گرفت و همه منطقه را به هم ریخت و متاسفانه بعضی از کشورهای منطقه هم با سقوط حکومت بعثی عراق احساس کردند که ایران دست برتر را نسبت به آنها در منطقه پیدا کرده است، دست به کار شده و با پولهای هنگفت نفتی تلاش کردند بی وقفه با حمایت گروههای تروریستی که ارتباط نزدیکی هم با غرب دارند و متحدین غربی کشورها بحساب می آیند، کمک کنند و نه تنها منطقه را بی ثبات کردند غرب و اروپا را هم با بی ثباتی روبرو کردند. لذا ایشان در سخنرانی خود بر شناخت بی ثباتی و گسترش تروریسم تاکید کردند و معتقد بودند که تا این شناخت بوجود نیاید نه تنها فعالیت تروریسم و بنیاد گرایی در منطقه و در جهان کاهش پیدا نمی کند بلکه با بهانه گیری و تهمت زدن به ایران و یا به نحوی با حمله به کشوری در منطقه مشکلات حل نمی شود. مسئله تروریسم در منطقه در یک همکاری جمعی قابل حل و فصل است و کشورهای خارج از منطقه بهتر است دخالت چندانی نداشته باشند. پیشنهاد آقای ظریف این بود که کشورها از طریق ایجاد مجمعی بنشینند و مشکلاتشان را حل کنند و الا با کمک و تقویت گروههای تروریستی مشکل حل نمی شود.

به نظرتان فضای موجود این کنفرانس با حضور تیلرسون و نمایندگان امریکا که برای اولین بار با روی کار آمدن ترامپ در چنین مجمعی شرکت کرده بودند، چگونه بود؟ این حضور حالتی تدافعی و با گاردی بسته بود یا با دست باز و ابتکاری نو در این کنفرانس شرکت کرده بود؟

در این کنفرانس بعد از تیلرسون، مایک پنس معاون رئیس جمهور و وزیر دفاع امریکا هم حضور داشت. امریکا تیم متفاوت و قوی به این کنفرانس فرستاده بود. با توجه به شرایطی که برای امریکا بوجود آمده و تهدیدهایی که در صحنه جهانی با صحبتهای ترامپ در نظام بین الملل شکل گرفته است لازم بود و احساس کرده بودند که این گونه در این کنفرانس شرکت کنند. البته این هم به نوعی برداشت آنها بود. شاید اگر یک نفر از اینها شرکت می کرد و با حضور طولانی در مونیخ اظهارات و مواضع یکسانی داشت و ملاقات های بیشتری داشت، شاید بهتر می توانست مواضع دولت ترامپ را مطرح کند. امریکایی ها آمده بودند تا تهدیدات و مسائلی که با روی کار آمدن ترامپ در صحنه نظام بین الملل شکل گرفته است را به نوعی لاپوشانی و تعدیل ببخشند و از طرفی بعضی از مشکلات داخلی خود را حل کنند. آنچه که به صحنه نظام بین الملل مربوط می شود آنها در مورد ناتو حرفهایی زده بودند و اروپایی ها را کاملا ناامید کرده بودند. در مورد اتحادیه اروپا و منحل شدن آن و همین طور در مورد چین مواضعی قبلا گرفته شده بود که در این کنفرانس جهانی که چهره های زیادی از سراسر جهانی وجود داشت در ملاقاتهایی که داشتند عقب نشینی و تعدیل های صورت گرفت. در رابطه با ناتو اعلام کردند اروپایی ها باید کمک های مالی خود را بیشتر کنند که امریکا پای ناتو ایستاده و از آن حمایت می کند. در رابطه با چین مقداری عقب نشستند که این موضوع از قبل شروع شده بود. در رابطه با اروپا البته موضعی گرفته نشد که نشان می دهد آنها از سیاست فروپاشی اتحادیه اروپا حمایت می کنند. چون ترامپ روی اقتصاد و کار تجاری تاکید بیشتری دارد فکر می کند در صورت متحد بودن اروپا مقابله با قدرت آن سخت می شود. لذا اگر این کشورهای اروپایی که از لحاظ امنیتی به کشورهای آمریکا وابسته هستند اگر تک به تک بخواهند با امریکا کار کنند می تواند آنها را بهتر کنترل کند و بهتر با آنها معامله کند و مبادلات بیشتری به آنها داشته باشد. در حال حاضر بیشتر مبادلات کشورهای اروپایی با خود کشورهای اروپایی است. بر اساس قراردادهایی که وجود دارد این کشورها متعهد هستند که به مبادلات درونی بیشتر بها بدهند. ولی اگر جدا از هم باشند امریکا راحت تر می تواند این کشورها را از لحاظ امنیتی به خود وابسته کند و از این رو به خاطر مسائل امنیتی باج های اقتصادی بیشتری به امریکا خواهند داد.

لاوروف و تیلرسون برای اولین بار در این کنفرانس دیدار کردند. به نظرتان مانند آنچه از قبل مطرح شده بود ملاقات ویژگی خاصی داشت و روند جدیدی می تواند بین دو کشور شکل بگیرد؟

در رابطه با روسیه، امریکایی ها می خواستند به نظر برسد که با نوعی احتیاط عمل می کنند. چون مسائل امنیتی مهم در این جریان وجود دارد می خواستند بعضی مسائل را لاپوشانی کنند و به نوعی رفتار کردند که مسائل داخلی خود را هم جمع و جور کنند و هم حزبی های خود را آرام کنند. آنها با صحبت هایی که انجام دادند می خواستند به نوعی به اروپایی ها هم نشان دهند که قرار نیست ما با روسها بر علیه شما متحد باشیم. به داخل نشان دهند که با موضوع برکناری فلین و مسائلی که در رابطه با روسیه وجود داشت، به آن شکل ارتباط خاصی با روسها وجود ندارد. لذا آنها می خواهند با متحدان اروپایی خود نوعی اعتماد سازی بوجود بیاورند. از این رو غیر مستقیم مطرح کردند که روسیه هم باید در مورد موضوع اوکراین حواس خود را جمع کند و تا آنرا حل نکند نمی تواند از امریکا امتیازی بگیرد.
البته ملاقات ها با نوعی مخفی کاری و نقش بازی کردن انجام شد، تیلرسون که به روسها نزدیک است و با آنها معامله کرده است در ملاقاتی که با لاوروف داشت اطلاعات خاصی از آن درز نکرد. دیگران هم حرفهای کلی زدند و به نوعی می خواستند دیگران را راضی کنند.

به نظرتان در مورد اروپایی ها هم با احتیاط پیش رفتند؟ برخورد اروپایی ها با تیم ترامپ چگونه بود؟

در مورد کشورهای اروپایی و آمدن ترامپ من معتقدم که آلمانی ها برخورد خوبی داشتند. آلمانی ها در هر صورت با امریکایی ها برخورد نرمی داشته اند و احساس امنیتی گذشته را که با پشتیبانی امریکایی ها در مقابل روسیه داشته اند، قدر می دانند. وزیر دفاع آلمان گفت ما اجازه نمی دهیم که امریکا، اروپا را از هم بپاشاند و در واقع امریکای ترامپ باید مواضعش را مشخص کند و آنرا عملا نشان دهد. در واقع در آن وضعیت سابق آنها پابرجا هستند. فرانسوی ها همیشه به نوعی در مقابل امریکایی مواضع تندی می گیرند. آنها هم موضوع فلسطین را مطرح کردند و شاید آنها سیاستهایی را در مقابل ترامپ دارند که احتمالا نگرانی هایی پشت این موضوع وجود دارد.
فرانسه در ماه می انتخابات ریاست جمهوری را در پیش رو دارد و احساس ترس وجود دارد که بعضی تندروی ها باعث گرایش مردم به سمت راست افراطی و خانم لوپن گردد. از این رو با این موضوع هم با نوعی احتیاط برخورد می کنند که اجازه ندهند تحریک بیشتری از سوی ترامپ در این باره شکل گیرد. چون ترامپ و تیم او به هر حال طرفدار کسانی هستند که گرایش به جدایی اتحادیه اروپا دارند.
از این رو تصور می شود که ممکن است امریکایی ها قدمی در اعتماد سازی به جلو برداشته باشند اما مشکل دولت امریکا این است که در داخل آن هم مسائل بیشتری وجود دارد. ترامپ در حرفهایش تعدیلاتی دارد اما شرایط در داخل امریکا به گونه ای پیش می رود که متحدین امریکا مانند اروپایی ها، چین و حتی روسیه نمی توانند به فضای آینده اعتماد داشته باشند. رسانه ها هم میزان اتهام و توهین و بحث استیضاح ترامپ را بیشتر از قبل مطرح می کنند و به حرفی عادی تبدیل شده است.

از این رو کنفرانس امنیتی مونیخ از این جهت اهمیت بسیاری دارد و سرکار آمدن ترامپ بر اهیمت آن افزوده بود و همگان منتظر شنیدن صدا و حرفهای تیم او بودند و می خواستند سخنان جدی آنها را بشنوند که مواضع قبلی آنها تا چه حد عملیاتی خواهد بود. البته باید گفت که چیز زیادی گیر قدرتهای جهانی و کشورهای منطقه ای و آنها که مواضع جدید امریکا برایشان مهم بود دست نداد. هر چند که سعی کردند لاپوشانی و مخفی کاری داشته باشند ولی در داخل مشکلات ترامپ بیشتر خواهد بود. هر چند برخی اعلام کردند فقط مایکل فلین با روسها ارتباط داشته است اما باید در نظر گرفت بدنه انتخاباتی ترامپ با روسیه در ارتباط بوده و این چیزی نیست که بتوان از آن چشم پوشی کرد.

312

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 638316

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
9 + 0 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۱۴:۰۹ - ۱۳۹۵/۱۲/۰۳
    14 2
    به نظر شما اصلا کشوری به نام امریکا در دنیا وجود دارد؟ همه گرسنه فقر بیداد می کند فساد ، اختلاس ،