نيروي دريايي آمريكا قرار است به تدريج سه ناوشكن زاموالت تحويل بگيرد. گزارش‌ها نشان مي‌دهد كه هزينه ساخت هر ناوشكن 4/4 ميليارد دلار بوده و ساخت اولين نمونه آن 4 سال طول كشيده است.
يو‌اس‌اس زاموالت را آمريكايي‌ها بزرگترین و سنگین‌ترین ناوشکن تاریخ و نخستین ناوشکنی توصيف كرده‌اند که کاملاً بر اساس اصول پنهان‌کاری و رادارگريزي طراحی شده‌است.شكل نامعمول اين ناوشكن همه را ياد سفينه‌هاي فضاي مي‌اندازد اما قرار است در صورت موفق بودن آزمايش آن در آبهاي آزاد سال آينده اين ناوشكن تحويل نيروي دريايي آمريكا شود.
در نخستین نگاه به طور حتم شباهت زیادی میان ظاهر نامتعارف این کشتی با ناوهای جنگی پیدا نمی‌کنید و با وزنی در حدود 15هزار تن، این ناوشکن جدید به خودی خود 5 هزار تن از سنگین‌ترین ناوشکن‌های کنونی سنگین‌تر است.
طول این کشتی ۱۸۰ متر و وزن آن دو برابر ناوشکن‌های کلاس آرلی برک به حساب می‌آید و حتی از رزمناوهای تایکندروگا هم سنگین‌تر است اما تعداد پرسنل این کشتی تنها ۱۴۰ نفر است. این رقم کمتر از نصف دو کشتی مذکور است که استفاده گسترده زاموالت از سیستم‌های خودکار را نشان می‌دهد.
بازتاب راداری کم و یکپارچه‌سازی سیستم‌های تسلیحاتی از ویژگی‌های خاص زاموالت است. ابتدا قرار بود ۳۲ فروند از این کشتی ساخته شود که بعداً به ۱۰ فروند و سپس به ۳ فروند کاهش یافت.
تسلیحات کشتی شامل دو توپ ۱۵۵ میلیمتری با گلوله‌های هوشمندی که تا ۱۰۰ کیلومتر برد دقیق دارند، دو توپ مسلسل ۵۷ میلیمتری، راکت‌های ضدزیردریایی آستراک، موشک‌های کروز تاماهاوک، موشک‌های دفاع هوایی ریم-۱۶۲ (مدل پیشرفته سی اسپارو) می‌شود. چهار موتور توربین گاز ساخت رولزرویس نیروی محرکه کشتی را تامین کرده و سرعت آن را به بیش از 58 کیلومتر می‌رسانند.
بدنه این ناوشکن از روبرو همانند یک V برعکس است که همین موضوع یکی از دلایل کاهش سطح مقطع راداریش محسوب می‌شود. شکل بدنه کشتی از بالا همچون نیزه‌ای باریک به نظر می‌رسد که هنگام حرکت روی آب امواج به مراتب کمتری را تولید میکند و همین موضوع، رویت آن را از آسمان یا زیر آب مشکل‌تر میکند.
زاموالت در اصل برای حمایت از عملیات سطحی در آب‌های کم‌عمق ساحلی طراحی شده است. برای همین منظور کشتی می‌تواند در آب‌هایی به عمق تنها 9.3 متر همچنان شناور باشد.
در حالت عملياتي در روی عرشه ناوشکن، در هر شیفت کاری از 19 ملوان و افسر برای هدایت کشتی استفاده می‌شود و کامپیوترهای آن هم هرگز استراحت نمی‌کنند. همه چیز، از شیرهای دوش‌ها گرفته تا برجک توپ‌ها تحت کنترل «محیط محاسباتی کلی کشتی» قرار دارد. برای مثال، به جای دادن داده‌های خام حسگر فشار متصل به لوله‌ها به مهندس کشتی، کامپیوتر مربوطه به طور مناسب واکنش نشان می‌دهد و سپس به خدمه اطلاع می‌دهد تا مراقب تغییرات لوله مورد نظر باشند.
همه این توان محاسباتی از جعبه‌های بزرگی می‌آید که چاردیواری ماژولار الکترونیک (EME) نامیده می‌شود. در مجموع 16 عدد از این جعبه‌ها درون زاموالت وجود دارد، که هر کدام از آنها 235 بخش الکترونیک مجزا دارد. درون هر کدام از این محفظه‌ها، قطعات فراوانی وجود دارد که باید بتوان آنها را در مقایسه با تجهیزات مخصوص ساخته شده برای استفاده‌های عمده نیروی دریایی راحت‌تر و ارزان‌تر تعویض کرد.
5454
نظر شما