محمدحسین کریمی پور، رییس سابق کمیسیون کشاورزی و آب اتاق ایران در گفت وگو خبرگزاری خبرآنلاین گفت:« ایران در حال حاضر نزدیک ۱۰۰ میلیارد متر مکعب آب مصرف می کند؛ در حالی که براساس منابع آبی کشور باید مصرف آب در ایران حداکثر ۶۰ میلیارد متر مکعب باشد. اگر بخواهیم با استانداردهای مناسب جهان این میزان را بسنجیم،خیلی کمتر باید باشد، اما حداکثر میزانی که هر ایرانی می تواند به صورت سالانه آب مصرف کند رقمی در حدود۶۰ میلیارد متر مکعب است. بنابراین حتما لازم است که ۴۰ میلیارد متر مکعب مصرف آب کاهش یابد تا منابع آب کشور حفظ شود.»
او با تاکید بر اینکه منابع آب در کشور در حال اتمام است،تصریح کرد:« از ۱۰۰میلیارد متر مکعب تقریبا ۹۰ میلیارد متر مکعب در بخش کشاورزی مصرف می شود.سایر مصارف آب کشور شامل:آب شرب ، صنعت و سایر مصارف است که رقمی در حدود ۱۰ میلیارد مترمکعب می شود. اگر بخواهیم ۴۰ درصد از مصرف آب را کاهش دهیم، این کاهش باید در بخش کشاورزی اتفاق بیفتد.»
راه‌هایی برای کاهش مصرف آب
کریمی پور با بیان اینکه باید بین مصارف آب در حوزه کشاورزی و منابع آبی کشور تعادل ایجاد شود، عنوان کرد:« نخستین راهکار این است که باید مصرف کاهش یابد. متاسفانه شاهد اسراف شدید در تولید برخی محصولات کشاورزی در برخی از سالها هستیم که ناچار به از بین بردن آنها می شویم. به طوری که گزارش های دولت نشان می دهد میزان اتلاف محصولات کشاورزی سالانه ۲۵ درصد است.از سویی ایران یکی از بالاترین دور ریزهای نان را در دنیا دارد. به طور مثال زمانی که قیمت نان به سمت منطقی شدن حرکت کرد، این دور ریز کم شد. با کاهش دور ریز می توانیم مصرف کل را پایین آوریم.»
او اظهار کرد:« راه دوم این است که سراغ واردات آب برویم. مثلا با آب مجازی بخشی از مشکل بحران آب را حل کنیم. مثلا از آنجا که برای تولید هر تن گندم باید هزار و ۳۰۰ مترمکعب آب مصرف شود،می اوان این میزان گندم را وارد کرد که این میزان واردات هزار و ۳۰۰ متر مکعب به تعادل آبکش ها کمک می کند. در واقع هر تن گندم هزار و ۳۰۰ مترمکعب آب مجازی در خود نهفته دارد.»
این فعال بخش خصوصی یادآورشد:«هر یک میلیون تن گندمی که وارد می کنیم، ۱.۳ میلیارد مترمکعب آب مجازی از دنیا وارد می‌کنیم. از سوی دیگر تولید هر تن گوشت گاو ۱۵ هزار مترمکعب آب مصرف می کند. »
این کارشناس حوزه کشاورزی بیان کرد:« راه سوم، کشت فراسرزمینی است. کشت فراسرزمینی در واقع بخشی از راهکار دوم محسوب می شود که البته امنیت آن بیشتر است. به طور مثال امروز توانایی مالی داریم که گندم بخریم، اما اگر روزی رسیدیم که به عللی مانند افزایش گرمای جهان یا اتفاقات غیرمنتظره تولیدکننده گندم، کاهش یافت، بتوانیم نیاز کشور را تامین کنیم.»
او اضافه کرد:«در حال حاضر برخی از کشورهایی که صنعت آب کشاورزی کافی ندارند این طرح را در کشورهای دیگر که منابع آب کافی دارند،اجرایی کرده اند که منابع غذایی مورد نیاز خود را تضمین کنند. مثلا عربستان سعودی در آمریکای لاتین تا آسیای جنوب شرقی، آسیای میانه شروع به خریدن و مشارکت در اراضی کشاورزی مرغوب کرده است. یا چینی ها در برزیل در تلاش هستند که این طرخ را به ثمر برسانند.»
کشت فراسرزمینی یک انتخاب میان ده‌ها انتخاب
این کارشناس حوزه کشاورزی با تاکید بر اینکه کشت فراسرزمینی یک انتخاب بین هزاران انتخاب برای کشوری مانند ایران است،متذکر شد:«برای کشوری مثل ما که با کمبود منابع آب روبروست و نمی تواند نیازهای غذایی خود را پاسخگو بدهد، یکی از سه راه ایمن کشت فراسرزمینی است.»
کریمی پور با اشاره به تجربه های گذشته ایران در کشت فراسرزمینی گفت:« با این حال طرح های ایران برای کشت فراسرزمینی تاکنون توفیقی نداشته است. علت این است که در ایران سیاست با ثباتی که تمام کشور از آن حمایت کنند،وجود ندارد.اگر عربستان سعودی امروز در کشت فراسرزمینی از ما جلوتر است به دلیل سیاست های هماهنگی است که اجرا می شود. از طرفی ما نیازمند تدوین استراتژی کشاورزی و حفاظت از منابع آب در کشور هستیم.»
او بیان کرد:« از سویی تقرببا در تمام مناطقی که امکان کشت فراسرزمینی وجود دارد، با کارشکنی های آمریکا مواجه هستیم؛آمریکا نفوذ بسیار سنگینی در آسیای میانه، آمریکای لاتین و آفریقا دارد. مانند تمام منافع اقتصادی کشور در هر کجا که به سمت کشت فراسرزمینی حرکت کردیم، آمریکایی ها مزاحمت ایجاد کردند.»
کریمی پور عنوان کرد:« از طرف دیگر باید روابط سیاسی کشور با بقیه کشورها روابط با ثباتی باشد. اگر به کشوری می روید، زمین می خرید و آن زمین را آباد می کنید، درواقع یک سرمایه گذاری ۵۰ سال و بیشتر را انجام می دهید. اما در ایران با کدام کشور می‌توان گفت تا ده سال دیگر روابط دیپلماتیک مان چگونه خواهد بود؟ به طور مثال زمانی برای کشت فراسرزمینی در سودان برنامه ریزی کرده بودیم،اما بعد با این کشور روابط مان کمتر شد.»
این کارشناس ارشد کشاورزی اظهار کرد:« در کشت فراسرزمینی غالبا کشورهایی موفق هستند که یک عزم ملی دارند و عزم جدی در سیاست گذاری و اجرا در همه بخش های کشور اعم از دیپلماسی و حوزه اقتصادی وجود دارد. از طرف دیگر روابط سیاسی با ثباتی دارند و می توانند به طور طولانی مدت در این حوزه سرمایه گذاری کنند.»
35224
نظر شما