می‌خواهم از دو زاویه به انتشار این عکس بپردازم. نخست اینکه؛ زنان جزئی از تبلیغات و فرصتی برای جذب بیشتر مخاطب نیستند. نباید از زیبایی و بدن زنان به‌عنوان ابژه جنسی بهره برد و به این وسیله فروش بیشتر کالا و خدمات را تضمین و به سرمایه‌داری خدمت کرد.
زنان پیش از اینکه موجودی منفعل و صرفاً دارای جذابیت جنسی و فیزیکی باشند به‌عنوان یک انسان مستقل شناخته می‌شوند و باید افکار، ذهنیات و توانمندی‌های آنها در اولویت قرار گیرد. چنین رفتاری در زمره خشونت علیه زنان به شمار می‌رود. دوم اینکه؛ روز گذشته وقتی این عکس را در حساب توئیتری‌ام منتشر کردم بازخوردها بیش از انتظار من، منفی و واقعاً ناامید‌کننده بود. خیل عظیمی از مردان نوشته بودند چقدر خوب و «باحال» است که زنان زیبا هم به جذابیت ماشین مورد نظر افزوده‌اند. تعداد زیادی از زنان نیز متأسفانه نوشته بودند من متحجر، دگم، مزدور و مخالف حقوق زنان هستم و مرا مدافع در پستو نگه داشتن دختران و مانع رشد آنها قلمداد کرده بودند. بدترین وجه قضیه و به باور من زنگ خطر این بود که عده خیلی زیادی نظر داده بودند این روش در «غرب» هم خیلی کاربرد دارد و ما «هم» باید از آنها یاد بگیریم و راه رشد زنان را نبندیم.
با این اوصاف به نظر می‌رسد با وجود تولید قابل توجهی از ادبیات مربوط به زنان و حقوق آنها هنوز بسیاری از زنان و دختران تحصیلکرده ما که دسترسی به اینترنت دارند فرق بین رشد زنان و استفاده ابزاری از آنها را نمی‌دانند. علاوه بر آن با گذشت بیش از 40 سال از انقلاب، بخش بزرگی از مردم همچنان بر این باورند هرچه در غرب می‌گذرد حتماً و الزاماً پذیرفته، روا و بهترین است. چگونه باید به نسل جوان شناساند که غرب مدینه فاضله نیست و علاوه بر بسیاری از کژکاری ها در آن جامعه، چنین استفاده‌هایی از زنان در همان جا هم مذموم است و نقدهای زیادی بر این دست رفتارها که صرفاً در خدمت سرمایه‌داری است نوشته می‌شود؟
4242
نظر شما