موسم سفر رسیده است؛ سفرتان را این بار برنامه ریزی کنید و به مسیرهای تازه قدم بگذارید. مسیرهایی که با طبیعت همراه تر باشید و بهار را بهتر از پیش درک کنی

فاطمه علی‌اصغر: پیشنهاد سفر به مرکز ایران را این بار «مهدی تمیزی»، هنرمند اهل سفر می دهد؛ پیشنهاد او این است که اگر می خواهید در مسیر اصفهان ـ تهران سفر کنید و جایی تازه را ببینید، "جاده میمه ـ کاشان" را از دست ندهید. البته برای اصفهانی هایی که می خواهند سفری یک روزه در دل طبیعت داشته باشند هم پیشنهاد متفاوتی است. نکته مهم اینکه لازم نیست برای گذر از این جاده و دیدن طبیعت، شهر و روستاهای زیبای آن، مسیری رفته را دوباره بازگردید؛ چرا که هر دو سوی این جاده باز بوده و به قول قدیمی ها دررو دارد.

اگر بخواهید شهر و روستاهای این مسیر را سر صبر ببینید و قصد فرودآمدن و پخت وپز و دل به طبیعت زدن نداشته باشید، این مسیرِ حدود نود کیلومتری را، سه ساعته طی خواهید کرد. اما اگر بخواهید اتراق کنید، پیشنهاد می شود که این رویداد مفرح را در دل طبیعت زیبای منطقه نمونه گردشگری کامو بساط کنید؛ چرا که هم طبیعتی دلپذیر دارد و هم در میانه سفر است.

اگر از اصفهان به سمت تهران، در «جاده اصفهان ـ میمه» حرکت کنید، باید پس از پشت سر گذاشتن میمه و دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه، (از سمت راست) وارد جاده «میمه ـ کاشان» شده و مسیر جوشقان قالی، کامو و قهرود را در پیش گیرید. جوشقان قالی نخستین ایستگاه این سفر است.

جوشقان قالی

دو کوشک، یکی در شمال و یکی در جنوب این شهر جای دارد؛ کوشکان و یا به قول امروز، جوشقان؛ این شهر به خاطر قالی بافی مخصوص اش شهره است. به باور پروفسور «آرتور پوپ» در کتاب «هنر ایران»، «جوشقان در روزگار صفوی مرکز کارگاه‌های سلطنتی بافت بوده است». او از حدود یکصدوپنجاه قالی نفیس ایرانی که در کتابش معرفی کرده، سی و شش نمونه آن را جوشقانی خوانده است. همچنین گفته می شود، سنگ‌ های بنای میدان آزادی تهران، همه از کوهی در جوشقان کنده شده‌اند.

این شهر دو امامزاده دارد که دیدنیست، «قاسم و محمد». همچنین دو قلعه دارد که تنها می شود نمای بیرونی آن را دید؛ «قلعه دز» در پایین دست و «برج حسن تعریفی» از آثار دوره قاجار، بر بالای بلندی.

از بزرگان این شهر، عارف عصر صفوی «میرعلاءالدین جوشقانی» است که بنای آرامگاهی او در روبه روی امامزاده قاسم و محمد جای گرفته است. در خیابان این شهر می توان قدم زد و خانه همایونی و گورستان آن را دید.

جالب اینجاست که هنوز بخار از حمام قدیمی جوشقان بلند می شود و اگر می خواهید در سرسرای نوستالوژی، خود را بشویید، سراغش را از مردم همان حوالی بگیرید.

چوگان

از جوشقان قالی که به سمت کامو حرکت کنید، پیش از رسیدن به کامو، جاده ای در سمت چپ، شما را به روستای چوگان می رساند. این روستا، مهد ورزش باستانی چوگان بازی در گذشته های بسیار دور بوده. حالا از آن مهد باستانی، بقایای دشت وسیعی بنام اسب ریز در بین دو روستای کامو و چوگان بر جا مانده است. چوگان در حد فاصل جوشقان و کامو، دارای طبیعتی بکر و زیباست. گلستان های گل محمدی، مزارع کشت گندم و جو، موستان های انگور، باغستان های گردو و بادام در اینجا دیدنی است. پس از چوگان، نوبت به ییلاق زیبای کامو می رسد.

کامو

كامو در دامنه كوه سر به فلك كشيده کرکس جای دارد و بلندترين نقطه جغرافيایي استان اصفهان نسبت به سطح درياست و آب و هوای دلپذیری دارد. هر گردشگری تا خودش کامو را نبیند، باور نمی کند که در نزدیکی یکی از گرمترین نقاط کره زمین، چنین ییلاقی سردسیری و سرسبز و زیبا، جا خوش کرده است. تنها با رفتن به کامو می توانید لذت برف بازی در نزدیکی کویر داغ را تجربه کنید. رودخانه، چشمه ها و قنات های پر آب کامو، خنكای همیشگی اش در ماه های گرم سال و سردی دوست داشتنی اش در ماه های سرد، همچنین رايحه گل هاي وحشي در طبيعت بكر و زيباي آن و مرغوبترين عرقيات گياهي (به ویژه گلاب)، دل شما را مي-ربايد. به خاطر هوای خوب آنجا، بوته‌های گل محمدی تا شصت روز گل دارند. دشت‌های کامو نیز از چراگاه‌های خوب ناحیه مرکزی ایران است. انگور و کشمش کامو را حتما امتحان کنید.

وقتی به کامو می رسید، می توانید از اولین ورودی (خیابان شهید رمضانعلی رحمتی) وارد شوید. از این مسیر می توانید اول از بنای امامزاده «محمد و عبدالله» ببینید. مسجد جامع کامو نیز در ادامه همین مسیر است.

خیابان و کوچه های شهید رحمتی، خیابان شهید آوینی و خیابان شهید بهشتی، اصلی ترین گذرهایی است که شما را در کامو هدایت می کند؛ به ویژه اگر بخواهید از راه باغ ها و مزارع، خود را به منطقه نمونه گردشگری سرچشمه کامو برسانید و از طبیعت لذت ببرید، باید خیابان شهید بهشتی را دنبال کنید. البته اگر قصد اتراق دارید، مراقب طبیعت باشید و آن را پاکیزه نگه دارید. دیدن خانه و برج میرزاحسن خان را نیز در حوالی رودخانه، فراموش نکنید.

قهرود

پس از کامو به قهرود می رسید. برخلاف کاشان که هوایی گرم و کویری دارد، این روستا به دلیل واقع شدن در منطقه ای کوهستانی از آب و هوایی بسیار خنک و مطبوع برخوردار است. بند (سد تاریخی) قهرود در دوازده کیلومتری جنوب شرقی این روستا و در میان دره عمیقی که دو رشته کوهسار را به فاصله‌ کمی از یکدیگر جدا می کند، با سنگ و ساروج ساخته شده است. شاه صفی صفوی در محل ورودی آب این سد ـ که در حومه شهر کاشان است ـ باغ شاه جدید یا بناهای چندی برپا ساخت که به همین مناسبت آن محوطه صفی آباد نامیده شد. در اواسط قرن گذشته، رفته رفته خرابی هایی در سد پیدا شده بود که در دوره محمدشاه قاجار مرمت شد. دیدن این بند تاریخی که از دوره صفوی به یادگار مانده است را از دست ندهید و سراغ جاده منتهی به آن را از مردم همان حوالی بگیرید.

در کنار طبیعت زیبای قهرود و بند تاریخی آن منطقه، مسجد کلّه (دوره صفوی)، مسجد علی (دوره قاجار)، حمام، تعزیه خانه و گورستان، از دیدنی های این روستا هستند.

جاوینان

روستای قهرود را که پشت سر می گذارید به روستای کوچک جاوینان می رسید. مسجد جامع جاوینان (دوره قاجار) و طبیعت این روستا، شما را برای ادامه راه، بدرقه خواهند کرد.

یا قمصر یا کاشان!

جاده شما را از لابه لای دره های کوهستان به جاده اصلی "کاشان ـ قمصر" می رساند. اگر به سمت چپ بروید به «قمصر» و اگر به سمت راست بروید، به «کاشان» (جاده اصفهان ـ کاشان) خواهید رسید. حالا انتخاب با شماست. پس به دل و زمانبندی سفرتان بستگی دارد. البته اگر راه کاشان و تهران را در پیش گرفتید، دیدار از کاروانسرای عباسی (دوره صفوی) را در سمت راست جاده از دست ندهید.

47237

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 648057

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 13 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۱۷:۵۷ - ۱۳۹۶/۰۱/۰۱
    2 0
    سلام البته جمعیت جوشقان از همه شهرهایی که نام بردید بیشتر است و سطح زیر کشت گل محمدی قابل توجه است