این استاد دانشگاه نوشته است: «جمهوری اسلامی ایران در حالی در هفته های اخیر فضای انتخاباتی را تجربه می کند، که مردم ایران تنها بیننده برنامه تبلیغاتی نامزدها نیستند؛ بلکه کشورهای منطقه و قدرتهای فرا منطقه ای نیز چشم به این فرایندهای تبلیغاتی انتخابات دوخته اند تا بتوانند درک بهتری از مواضع کاندیداهای ریاست جمهوری ایران پیدا کرده و به تحلیلی دقیقتر از سیاست خارجی ایران در چهار سال آینده برسند.»
مظاهری ادامه می دهد: «سیر مردمسالارانه تبلیغات ریاست جمهوری، مناظره های تلویزیونی و سایر تبلیغات رسانه ای و کشوری، در کنار انتخابات شوراهای شهر و روستا که نماد وجود فضای باز سیاسی و مشارکت همه اقشار و گروههای جامعه در روند مدیریت کشور هستند، تهدیدی نرم و غیر متقارن برای این کشورهای خودکامه به شمار می رود. برای ملتهای عرب که همواره حکومت موروثی یک خاندان سلطنتی را در کشورهایشان تجربه کرده اند و در سالهای اخیر طعم تلخ تجاوزگری و افزایش هزینه های نظامی توسط حکومتهای خودکامه شان را نیز چشیده اند، فضای باز و پر شور انتخاباتی ایران و رقابت های پر چالش نامزدهایی از طیفهای مختلف سیاسی، همچون کعبه آمالی دست نیافتنی است که آنها را به سمت نارضایتی از سیستمهای سیاسی ناکارامد خود سوق می دهد. این دقیقا همان چیزی است که مایه نگرانی دولتهای عرب است و بنابراین می کوشند با سیاستهای مختلف از جمله سیاه نمایی پیرامون وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در ایران، جلب حمایتهای بین المللی و تکیه به آن و نیز افزایش حمایتهای مالی از اقشار مختلف، جوامع خود را به سکوت و رضایت از وضع موجود دعوت کرده و خود را از مهلکه تغییر و اصلاح برهانند.»
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.
نظر شما