۰ نفر
۲۶ آذر ۱۳۹۶ - ۰۶:۵۰

رضا نصری

تنها چند ساعت بعد از نمایش نیکی هیلی و طرح اتهامات‌اش علیه ایران، وزیر امور خارجه کشور، سفیر ایران در  بریتانیا، دفتر نمایندگی در نیویورک و برخی دیگر از مسئولین دستگاه دیپلماسی وارد فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی شدند‌.

آن‌ها بلافاصله میان اظهارات خانم هیلی و دروغ‌های مشهور کُلین پاوول در مورد عراق - با ادبیاتی که افکار عمومی آمریکا می‌فهمد - تشابه برقرار کردند؛ یافته‌های هیأت تحقیقاتی سازمان ملل را در مقابل مدعیات آمریکا قرار دادند و تناقض میان آن‌ها را برملا کردند؛ برای چرخاندن میز، به گزارش موسسه CAR در مورد استفادهٔ داعش از سلاح‌های آمریکایی استناد کردند و «ریاکاری» آمریکایی را نشانه گرفتند؛ به فروش سلاح به عربستان سعودی و نقش آن در جنایات جنگی این رژیم در یمن اشاره کردند و «قانونی بودن» این مراودات را زیر سئوال بردند. سپس پرسش‌هایی از دولت آمریکا مطرح کردند که آ‌ن را در عمل از جایگاه دادستان به جایگاه متهم تنازل داد:

پرسیدند از کجا معلوم موشکی که خانم هیلی به نمایش گذاشت (حتی اگر ایرانی باشد) همان موشکی است که به فرودگاه ریاض اصابت کرده است؟ از کجا معلوم این موشک «قبل» از تصویب قطعنامه شورای امنیت و اجرایی شدن ممنوعیت به یمن منتقل نشده؟ بعد هم، چطور ایران توانسته با وجود محاصره دریایی و زمینی و هوایی یمن - که از آن غذا و دارو هم عبور نمی‌کند - چنین موشکی به این کشور «قاچاق» کرده باشد؟ ضمن به رسمیت شناختن حق «دفاع مشروع» یمن، پرسیدند چطور و با استناد به چه شواهدی دولت آمریکا حتی قبل از دولت عربستان سعودی، تنها چند ساعت بعد از حمله به فرودگاه ریاض، «ایران» را مسئول این حمله خوانده است؟

آن‌ها در عرض چند ساعت فضای رسانه‌ای را از انحصار خانم هیلی و دوستانش خارج ساختند و بحثی را «عمومی» کردند که مقامات آمریکا آمادگی شرکت در آن را نداشتند. 

آن‌ها به چاپ پُسترهای ضد آمریکایی در سطح شهر تهران، ایراد سخنرانی‌های تند  و عصبی، توزیع تراکت و پلاکارد شعار در صفوف نماز جمعه یا نهایتاً نوشتن چند توئیت به زبان فارسی بسنده نکردند. امروز در هر رسانه‌ٔ آمریکایی یا هر نهاد بین‌المللی که صحبت از مدعیات دولت ترامپ علیه ایران می‌شود، پاسخ‌های مستدل و «ضد حمله»‌های موثر و کارشناسانهٔ دستگاه دیپلماسی کشور کفهٔ ترازو را به نفع ایران سنگین‌ می‌کند.

این کیفیت از «دیپلماسی» محصول همان «مدیریت اعتدالی» است که «سلبریتی»‌های ایران در یک حرکت غیرمسئولانه و عجیب از آن ابراز برائت و پشیمانی کرده‌اند. این همان شیوه سیاست‌ورزی است که اگر نبود، امروز در ردیف‌های بودجهٔ کشور، به جای «ریال»، این دوستان به نحوهٔ تخصیص «نخود و لوبیا» اعتراض می‌کردند!

*حقوقدان بین الملل/عضو مطالعات ژنو

52310

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 737731

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 0 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 5
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام EU ۰۸:۴۱ - ۱۳۹۶/۰۹/۲۶
    3 6
    نقاط مثبت باید دیده بشه ولی نقاط منفی هم..از یه ور بوم افتادن جه از اینور و چه اونور منطقی نیست. ولی عملکرد دولت در دوره جدید ضعیفتر از دوره اولی بود که دولت مستقر نبود. این یه انتقاد جدیه دکتر
  • بی نام A1 ۰۹:۱۹ - ۱۳۹۶/۰۹/۲۶
    9 2
    دمت گرم. نظر منم همینه. دیپلماسی فحش دادن و شعار دادن و تراکت تبلیغاتی داخلی پخش کردن نیست و از همه بدتر که اینها به ضررمان شده و مردم دیگر کشور ها فکر می کنند چون قوه استدلال و جوابگویی نداریم شده ایم یک عده مردمان شعار زده و مسخ شده و باورمان نمی کنند. برای هر کاری که مسئولان در سطح دنیا می کنند ایران باید دو برابر توان به کار گیرد چون باید اثرات منفی این شعار بده های داخلی را هم خنثی کند.
  • بی نام IR ۱۳:۳۰ - ۱۳۹۶/۰۹/۲۶
    3 7
    خدا شفات بده
  • محمد قاسمی A1 ۰۵:۴۲ - ۱۳۹۶/۰۹/۲۹
    2 1
    واقعا چه تحلیل آبکی ای برات متاسفم که روی خودت صفت حقوق دان بین الملل گذاشتی شما میخوای با چارتا هشتک به جنگ بزرگترین قدرت رسانه ای تاریخ بشریت بری؟؟؟ خخخ اگه تحلیل گرایان امور خارجه اشخاصی مثل جنابعالی باشن پس وای بحال این ملت
  • محمد قاسمی A1 ۰۵:۴۳ - ۱۳۹۶/۰۹/۲۹
    2 1
    هر وقت تونستید حق آبه ایران از افغانستان رو بگیرید مدعی دیپلماسی بشید