کشور قرآنی یا کشور قربانی

می خواستیم مردمان دنیا با دیدن ایران و ایرانیان به یاد اسلام و قرآن بیفتند و عظمت قرآن را در رفتار و کردار ما ببینند . قراربود اثری از کلام الهی سوره ایلاف را در جامعه ایران ببینیم که می فرماید:
« شهر مسلمانی علاوه بر خداپرستی دو ویژگی مهم دارد : 1- در آن هیچ گرسنه ای پیدا نمی شود 2- هیچ کس ترس و واهمه ای از گفتن حقیقت و حق خواهی ندارد » .

در چهل سال گذشته کار بسیار کردیم و پیشرفت های زیادی را در زمینه های مختلف داشتیم ، لکن فرصت های زیادی را هم از دست دادیم که نتیجه اش این شد که مقامات رسمی اعلام داشته اند ؛ در سطح کشور 10 الی 12 میلیون زیر خط فقر مطلق بسر می برند !!!
حدیث مفصل بخوانیم از این مجمل .

فقر مورد اشاره محدود به فقر اقتصادی است و اگر بخواهیم فقر عدالت ؛ فقر عاطفی ، فقر ادب ؛ فقرسواد ، فقر معاشرت ، فقر مهربانی وفقر مدیریت کارآمد و ... را هم به فقر اقتصادی اضافه کنیم ؛ می شود همان که می شود .!!!
ده الی دوازده میلیون فقیر مطلق یعنی ؛ به این تعداد افراد جامعه ؛ ستون فقراتشان شکسته است . زیرا لغت شناسان در معنای فقر گفته اند : « مبتلا به درد کمر و شکستگی ستون فقرات را فقیر می گویند .» و تهیدست را فقیر می خوانند زیرا ستون فقراتش توانایی زندگی ندارد .

آقایان خطیبان و مداحان
با فرارسیدن ماه محرم به مدت دو ماه بخش عظیمی از عاشقان حضرت حسین ( ع ) در مجالس حسینی شرکت می کنند . تقاضا دارم ادعای قرآنی بودن جامعه را فراموش کنید ما با قرآن فاصله ای به درازای زمین تا آسمان داریم و صرف ادعای یکطرفه شما باعث تشتت و سردرگمی مردم می شود که قرآن چه می گوید و و اهل خطابه چه در سر می پروانند و بر زبان جاری می کنند!!!

کاش صدای شهید بی مثال انقلاب اسلامی آیت الله دکتر بهشتی به گوش همگان می رسید که : انقلاب اسلامی با تفنگ و جنگ و... صادر نمی شود برای صدور انقلاب همینکه مردم دنیا بیایند و موفقیت ما را دراداره کشور ببینند صادر می شود .
کافی است همه سرزمین و تمام اقدامات و موفقیت ها و نام و شهرت کشورمان را با همین دو ملاک کلام وحی در سوره ایلاف مقایسه کنیم تا بیابیم کجای زندگی هستیم.

همه دلدادگان کلام وحی دوست دارند ؛ دارای جامعه قرآنی باشند ، اما ناآگاهان و نابخردان حوزه سیاست و فرهنگ و اقتصاد با ایجاد دلواپسی های بیمورد و سست بر زندگی و رفتار مردم مسلط شده اند و قرآن خوانی را جایگزین قرآن دانی کرده اند .همانطور که « یا حسین گفتن را جایگزین با حسین بودن » کرده اند.

چند روز قبل عکسی را در فضای مجازی دیدم که کهنسال نابینایی ترازوی وزن کشی اش را با زنجیری به پای خود بسته بود که از او به سرقت نبرند و از این طریق در آمدی را بدست می آورد حس تلخ و خجالتی بر جانم نشست و گفتم چه کردیم که این می بینیم !!!

دکتر مرتضی بهشتی، حقوقدان و پژوهشگر