۰ نفر
۲۳ خرداد ۱۳۹۶ - ۰۴:۲۰

مناظره ها طوفانی از بحث درباره آسیب های اجتماعی ایجاد کردند تا جایی که به تنها نقد صریح مخالفان دولت شکل داد. به نظر می رسد سیاست های تدبیر و امید نیازمند بازنگری در این بخش می باشد. پس از کار و توسعه، مهم ترین مسئله کشور، فقر و تضاد طبقاتی است و این باید یکی از موضوعات اساسی فعالیت دولت دوازدهم باشد.

همه در انتخابات دوازدهم شاهد بودیم که یکی از مسائل اساسی که بر مناظره ها و حتی چینش آرا سایه انداخته بود، فقر معیشتی بود. گذشته از مسائلی چون کار و توسعه اقتصادی، میتوان به مسئله ی فقر، حتی فقر فرهنگی اشاره کرد که در محوریت بحث های مناظره ها قرار گرفت. از بیکاری فارغ التحصیلان و شکل گیری طبقه گرفتار تا سند خانه های حاشیه و ... که به صورت یک مطالبه صنفی از سوی نامزدهای منتقد وضع موجود ارائه می گردید.

سخن این نیست که چقدر گفتمان دولت در شکل گیری این وضع موثر بوده، چرا که عقل سلیم متوجه این بود که این وضعیت دهه ها است که ایجاد شده و چه بسا منتقدان خود از سلاله تأسیس چنین وضعیتی بودند. اما نکته مهم این بود که این موضوع توانست محوریت بحث های انتخاباتی را چنان به دست بگیرند و آن را داغ کند که مشارکت بیش از حد برای ممانعت از پوپولیسم نهفته در این بحث شکل گرفت. جدای این که به نظر می رسد این موضوع چندان به پوپولیسم مربوط نبوده و به نوعی احیای ناشیانه ای از قطب بندی لازم در میان طبقه پایین و طبقه بالا بود تا خواسته های اصلی انقلاب در رفع زاغه نشینی را به یاد آورد.

اگرچه انتخابات تمام شده است و این مطالبه و قطب بندی به بدترین شکل ممکن انجام شد و چه بسا موجب تخریب جایگاه طبقه فرودست هم شد، اما دولت باید بداند که این واقعیت در کشور وجود دارد و فقر نیازمند توجه اساسی است. در این موضوع، باید به ضعف سازمان های حمایتی در احیای طبقات فرودست اشاره کرد که در چهار سال گذشته نتوانسته اند آن چنان که باید به این موضوع رسیدگی کنند. چرا که بدنه ی فکری و اجرایی موجود به دلیل قالب بندی سنتی آن توان احیای این گروه ها را ندارد. درحالی که بسیاری از نهادها حتی خود دانشگاه از ضعف بنیه علمی در فعالیت های خود رنج می برند، شاید این بخش نیز نیازمند پویایی بیشتری باشد.

در هر حال دولت تدبیر و امید در پایان چهار سال فعالیت خود با نقد به ظاهر اساسی از عملکرد خود در خصوص دهک های پایین و گروه های آسیب دیده مواجه بود و اتفاقی که در هفته گذشته نیز رخ داد، نشان دهنده این است که مشکلات ناشی از اعوجاجات موجود در خصوص توسعه اقتصادی و به خصوص از بین رفتن قدرت صنعتی کشور موجب شده است که گروه های ضعیف نتوانند خود را در دل جامعه مورد حمایت ببینند و این به احساس به کنار گذاشته شدن آن ها کمک خواهد کرد، احساسی که برای چنین شرایطی بسیار نامناسب است.

به همین خاطر دولت باید در تقویت و تجدید نظر در وضعیت بدنه ی تخصصی وزارت خانه هایی که به این بخش توجه دارند باید نگاه جدی داشته و به صورت علمی و عملیاتی از چهارساله گذشته خود نقد جدی داشته باشد تا بتواند تغییری اساسی در سیاست ها و برنامه های رفاهی خود داشته باشد. به نظر می رسد وضعیت موجود در سیاست های حمایتی و برنامه های پیشگیرانه بیش از تدبیر موجود نیازمند تغییر می باشد، چرا که نتیجه ی روندهای حاکم بر چهار سال گذشته این بود که احتمال شکل گیری یک قطب بندی انقلابی تازه در کشور بتواند مورد توجه واقع شود. به هر حال انقلاب اسلامی خود از اول هم مطالبه حقوق مستضعفین و احیای آن ها را داشته و در هر دوره ای نیازمند بازنگری در اقدام و عمل در این حوزه نیز می باشد.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 675564

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 14 =