بنا به دلایل متعدد منطقی و غیر منطقی فرصت گفتگوی مان با اعضاِی خانواده مان کمتر شده است.همینمسئله مشکلات زیادی را برای ما بوجود آورده است که از جمله آن می توان به فقر محبت در خانواده های اشاره کرد و احساس تنهایی و فاصله عاطفی و...


یکی از راه های افزایش صممیت در خانواده ها ایجاد فرصت هایی برای گفتگو در فضای مناسب بین اعضاء خانواده است.در تحقیقی که چند سال قبل داشتم میانگین زمان گفتگو در میان خانواده های ایرانی 15 دقیقه بود البته الان فکر می کنم این زمان کمتر هم شده باشد.چون این روز ها ماهواره، وایبر، تانگو، اینترنت و ... جای هم صحبتی حتی با اعضای خانواده ها را هم گرفتند.نمی دانم آخرین زمانی که با همه اعضاء خانواده با هم صحبت صمیمی داشتید چه زمانی بود؟راجع به چه موضوعی بود؟چقدر در رابطه با خودتان بود چقدر در رابطه با دیگران؟ کجا با هم صحبت کردید؟ چقدر طول کشید؟ نتیجه چه شد؟...
ولی این را می دانم که اگر فرصت های با هم بودن با صحبت های شیرین و دلنشین همراه باشد ما را تشنه محبت دیگران نخواهد کرد. شاید بخواهید بگویید که دلت خوش است؟ باور کنید که داشتن دل خوش به نوع نگاه ما به زندگی بر می گردد. هیچ کسی نیست که مشکلی نداشته باشد و همه امور زندگی اش همیشه بر وفق مرادش باشد. هر کسی مشکلات و گرفتاری های خاص خودش را دارد ولی نوع برخورد ما با مشکلات، تعیین کننده سبک زندگی ماست.

کاهش زمان گفتگو یا فقدان آن در خانواده موجب می شود تا فاصله عاطفی بین آنان افزایش یابد و فقر محبت جایگزین غنای محبت درخانواده ها گردد.فقری که بعد ها با پول، بخشنامه  و ... نمی توان آن از  بین برد  و آثارش در جای جای زندگی مان باقی خواهد ماند.احساس تنهایی، بی توجهی، سوء تفاهم ها و ...

بیاییم فرصت صحبت کردن با هم را از دست ندهیم.گفتگوی خوب در زندگی و افزایش صمیمیت و صحبت بین اعضاء خانواده «معجزه» می کند. معجزه ای که هیچگاه مزه و طعمش را فراموش نخواهیم کرد.معجزه ای که موجب می شود گرمای صفای خانواده ما را برای رسیدن به خانه و بودن با اعضاء خانواده ترغیب کند.دیگر خانه را خوابگاه ندانیم.البته کیفیت گفتگو هم بسیار مهم است.چند وقت پیش شب رفته بودم منزل یکی از دوستان تا کتاب هایی را از ایشان بگیرم.رفتم و چای خوردم.در همین هنگام صحبت از گرفتاری هایی که داریم و موجب می شود کمتر خانه باشیم صحبت شد.همسر دوستم به این موضوع اشاره کرد که شرایط ز ندگی امروز سخت شده و لازم است تا  زمان بیشتری برای کار بگذارید ولی فراموش نکنید که کیفیت حضور شما ها در منزل بسیار مهم و تاثیر گذار است.

بیاییم به بهانه شب یلدا که بلندین شب سال است و یکی از فرصت های شب نشینی و گفتگو است موثرترین راه افزایش محبت بین خودمان ، که همان گفتگوی سازنده و با نشاط است را سر لوحه زندگی مان قرار دهیم .یلدا بر شما مبارک.

www.mousavichalak.ir

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 391017

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 2
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۰۸:۳۴ - ۱۳۹۳/۰۹/۲۹
    5 0
    به نام خدا با توجه به ترافیک اکثر ما ساکنین تهران تقریبا 5 الی 6 روزهفته 2 ساعت صبح و 2 ساعت بعد از ظهر در ترافیک هستیم روزی 8 الی 9 ساعت هم موظف به حضور در محل کار هستیم و روزی یک یا دو ساعت هم برای جبران مخارج زندگی اضافه کاری میکنیم که با این حساب از تاریکی صبح تا 8 شب بیرون از منزل هستیم و 8 شب روح وجسمی خسته و کسل و دردمند را به منزل میبریم که تازه بر اساس گفته رسانه ها روزی نیم ساعت کار مفید میکنیم بنابر این وقتی برای حرف زدن با خانواده نداریم و اگر هم باشد گفتگوی خوشایندی نیست. آیا تا قبل از بر طرف کردن مشکل ترافیک وخلوت کردن تهران بهترین راه کاهش ساعت کاری و افزایش بهره وری و سلامت نیست؟
  • بی نام A1 ۱۳:۴۷ - ۱۳۹۳/۰۹/۲۹
    3 0
    به نام خدا با توجه به ساعات رفت و آمد در ترافیک فعلی شهر تهران که تقریبا بطور متوسط بیش از سه ساعت است اگر ساعت کار از 8 ساعت در روز به 6 یا 7 ساعت تقلیل یابد نه تنها ساعت مفید کار از روزی نیم ساعت بیشتر خواهد شد و راندمان افزایش پیدا خواهد کرد بلکه سلامتی روحی روانی و جسمی خانواده ها و مشکلات خانوادگی و مشکلات رفتاری در محیط های کاری نیز کاهش پیدا خواهد کرد هم اکنون نه تنها کارمندان 8 ساعت کار میکنند بلکه معمولا 1 یا 2 ساعت هم برای اضافه شدن حقوق در محیط های کاری وقت میگذرانند و 4 ساعت هم در ترافیک هستند و فقط جسم و روح خسته خود را برای 2 ساعت بیداری به خانه میبرند که در نتیجه به تمام ابعاد جسمی روحی کاری وخانوادگی خود وخانواده شان لطمات جبران ناپذیر وارد میشود.