در کنار قدرت سخت، شماری از کشورها با استفاده از قدرت نرم ، به اقتدار ملی خود تحکیم می بخشند. نگارنده اعتقاد دارد جمهوری اسلامی ایران می تواند با استفاده از قدرت نرم صنعت گردشگری ، قدرت سخت خود را تحکیم ببخشد. تبیین این دیدگاه را با گزارش سفر یک نیوزیلندی به ایران پی می گیرم:
نیمه اول دهه هشتاد ، کامبیز شیخ حسنی سفیر ایران در نیوزیلند بود و من مسئولیت دفتر خبری ایرنا را در جنوب شرق آسیا ، برعهده داشتم.
سفیر ایران طی تماسی اعلام کرد تصویر صفحه ای از روزنامه "دامنیون پست" را می فرستد تا پس از ترجمه روی خروجی ایرنا قرار گیرد. وقتی مطلب را خواندم بسیار متاسف شد م از اینکه چه های گرانبهایی در دست داریم ، اما به راحتی از کف می دهیم.
مطلب در باره سفر یکی از اساتید نیوزیلندی رشته تاریخ ، به ایران بود. او پس از بازگشت به ولینگتن به اتفاق وکیلش به دفتر روزنامه دامینیون پست رفت تا مطلب او را بی کم و کاست چاپ کنند چرا که به زعم او روزنامه همواره مطا لب خلاف واقع در باره ایران و مردمش منتشر کرده است .
او با تیتر " در کره زمین به مانند مردم ایران یافت نمی شود " خاطرات حضورش در ایران را به رشته تحریر درآورد.
استاد نیوزیلندی رشته تاریخ در مطلع نوشته اش یادآور می شود: به عنوان فردی علاقمند به تاریخ که اکثر اماکن تاریخی در سراسر جهان را دیده، نمی توانست بدون دیدن تخت جمشید چشم از جهان فرو ببندد. او موضوع سفرش به ایران را با همکاران دانشگاهی و خانواده اش در میان می گذارد . دوستان، خطرات جانی سفر به ایران را گوشزد می کنند و اینکه شاید نتوانند حتی جسدش را بیابند، چرا که امکان دارد توسط مردم ایران خورده شود!!
این استاد دانشگاه در فرودگاه مهرآباد، بارها از افراد حاضر در سالن می پرسد واقعا اینجا ایران است؟ واقعا اینجا تهران است.؟ او انتظار نداشت در این نقطه از کره زمین با تمدن روبرو شود.
او در بازار یزد با جوانی آشنا شد که به زبان انگلیسی تسلط داشت. جوان او را به خانه اش دعوت می کند و ساعاتی بعد ، عمو ، خاله و عمه اش هم به خانه جوان می آیند و هر کدام میهمان نیوزیلندی را به خانه شان دعوت می کنند. او مجبور می شود هفته ای را در یزد بماند و بعد راهی شیراز می شود. بین راه تخت جمشید، خودرو آنان ، برای استراحت می ایستد و مردمی که در کناره مزارع نشسته بودند او را به سفره شان دعوت می کنند و ...
در سطر سطر نوشته این استاد نیوزیلندی، شرم و عصبانیت موج می زد. شرمنده از اینکه چه قضاوت های ناروایی در باره ایران و مردمش داشته و عصبانی از اینکه مطبوعاتی که با ما لیات امثال او منتشر می شوند، چه راحت دروغ تحویل مخاطبانشان می دهند.
می نویسد باور نمی کرد وقتی زنان را در پارک یا در حال رانندگی می دید. برایش مشکل بود بپذیرد در ایران زنان در مشاغل مهم مشغول بکار هستند. چرا که مطبوعات کشورش تاکید داشتند زنان ایرانی در خانه هایشان زندانی و ....
او به کشورش بازگشت در حالی که حالا سفیر تمدن و فرهنگ ایرانی بود . کسی که به واسطه شغل و جایگاه اجتماعی می تواند واقعیت ایران را برای شاگردان و محافل روشنفکری نیوزیلند تبیین کند.
بی تردید، گردشگری در جهان امروز در حوزه امنیت ملی قابل بحث و بررسی است . حضور انبوه گردشگران خارجی در کشور، ضمن انتقال فرهنگ و تمدن ایرانی به فراسوی مرزها ، امنیت و ثروت را برای کشور به ارمغان می آورد.
در شرایطی که جهان از همه ابزارها ی تبلیغی، سیاسی و اقتصادی، برای انزوای ملت و دولت ایران سود می جویند ، تبیین سازوکار مناسب برای ورود گردشگران خارجی ، دستاوردهای فراوانی را در حوزه منافع ملی نصیب مردم ایران می کند .
باور کنیم ، گردشگری" به مثابه امنیت ملی است.
نظر شما