۰ نفر
۳ مرداد ۱۳۹۶ - ۰۶:۵۶

در یکی از سایت‌ها دیدم که خانمی نوشته بود که از آقای رئیس‌جمهور قول گرفته است که از زنان به عنوان وزیر استفاده کند. این هم به نوع خود سهم‌خواهی است همانند گرو ه‌های سیاسی که به هر دلیل دنبال سهمیه خود هستند. با توجه به اینکه نیمی از جمعیت رأی‌دهنده زنان‌اند پس دست‌کم باید پنجاه در صدِ کابینه زن باشد. به نظر من این کار درست نیست.

دولت شرکت تعاونی نیست و اداره مملکت باید بر اساس برنامه باشد و خود رئیس جمهور بیش از هر کس دیگر باید معتقد به برنامه باشد. در این برنامه ریزی که قطعا از تیم قوی برنامه ریز استفاده می کند تا بر وفق قانون عمل کند برای تحقق برنامه باید دنبال افراد کار آمد بگردد تا برنامه خوب اجرا شود. حال اگر دربین واجدین شرائط زنان هم توانائی بیشتر داشتند خوب چه اشکال دارد هر تعدادی که لازم باشد می تواند انتخاب کند ولی اینکه مقید باشد و یا قول داده باشد همانند همان رانت خواری و یا فامیل گرایی خواهد بود که چون قول داده است باید عمل کند.

به نظر من رئیس دولت با مشاوره از کارشناسان خبره و دلسوز که هدفی جز پیشرفت کشور ندارند و می خواهند این همه بحران در کشور را تبدیل به معضل نموده و پس از آن، آن ها را به حال عادی در آورند تا زمینه پرش و جهش فراهم شود. به نظر من مشاوران باید افرادی را به وی معرفی کنند که دست کم دارای صفات زیر باشند:

* کاردان و کارشناس باشند
* شجاعت انجام کار را داشته باشند و فشاری را خارج از قانون تحمل نکند
* رضایت عموم را بر رضایت خواص ترجیح دهد و نفع حداکثری را بخواهد
* با متخلف در هر وضعیتی سریع برخورد کند و به او مهلت ندهد
* خود را وقف خدمت به جامعه نموده باشند و برای انجام کار حتی از آبروی خود مایه بگذارند. این به این معنا است که برای آینده خود کار نکنند. یعنی به گونه ای نباشند که بخواهند وجیه المله باقی بمانند تا باز هم انتخاب شوند.

* هر زمان که دیدند کار ایی و اثر بخشی ندارند بدون درخواست چیزی استعفا کنند
*از مشاوره قبل از تصمیم حد اکثر استفاده را بنمایند
* از مشاوره افراد قبل از خود بهره مند شوند و صادقانه اگر خوب کار کرده اند آن ها را ادامه دهند
* اهلیت آنها از نظر خانوادگی و توجه به ارزش های انقلاب محرز باشد
* اهل زد و بند نباشند

* قبل از اینکه به فرد وفادار باشند به نظام و کشور وفادار باشند و این را در مشاغل قبلی خود نشان داده باشند.
* در روابط خارجی نگاهشان به داخل و منافع داخلی باشد
* به کار جمعی معتقد باشند و هیئت دولت را یک مجموعه بدانند و بخشی فکر نکنند
* اگر ثروتمندند از هزینه ثروتشان برای ارتقای کشور دریغ نکنند و یا دست کم برای خود چیزی طلب نکنند و حضور در شرکت ها و موسسات دیگر که به واسطه و یا بی واسطه به آنها مرتبط می شود بیرون آیند و اگر ثروتمند نیستند باز نشان دهند که در آخر کار همچون افراد دیگر جامعه چیزی اضافه بر حقشان برداشت نکرده اند.
*جهانی فکر کنند و منطقه ای عمل نمایند

* افرادی را که خود انتخاب می کنند نیز چنین صفاتی داشته باشند
* به مستند سازی و باقی گذاشتن آثار کار خود توجه داشته باشند و بر اطلاع رسانی درست و به موقع تأکید داشته باشند همچنانکه انتظار دارند که خلف آنها هم چنین کاری را انجام داده باشد
* جوان ها در اجرا و افراد مسن تر در مشاوره قوی ترند و فرد منتخب باید بتواند بین این دو جمع نماید
* قطعا مجلسیان هم باید این ویژگی ها را طالب باشند و در رأی دادن به افرادی رأی دهند که بیشترین این صفات را واجدند.
* قوه قضائیه هم نباید نظاره گر صِرف باشد که وقتی کار به او مراجعه شد تازه شروع به کار نماید بلکه باید چون یاری مهربان و رفیقی شفیق برای پیشگیری از هر تخلفی صادقانه و نه آمرانه همراه و همگام دولت باشد.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 690291

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 4 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • علی رضا RO ۰۵:۱۳ - ۱۳۹۶/۰۵/۰۴
    0 0
    ولی این نوشته خودش در بطن و به نوعی « سهم خواهی » است . یعنی تو سهم خود و باصطلاح حقٌ مسلٌم خود را نگیر چرا ؟ تا سهم من ، یا گروهی که به آن وابسته هستم ، بیشتر حفظ شود و چه بسا افزایش یابد . تو کاشتی ؟ خوب برو کنار تا من درو کنم .