یکطرف هوادارانی که از رفتارهای اخیر بیرانوند شاکی هستند، با تحریک افرادی خاص که میخواهند فضای فعلی پرسپولیس را به نفع بعضیها ناآرام نشان بدهند، علیه دروازهبان خودی شعار دادند و طرف دیگر علیرضا بیرانوند بود که ناشیانهترین اشتباه زندگیاش را مرتکب شد و به جای احترام گذاشتن به هواداران، به آنها هیس نشان داد تا اوضاع از آنچه که هست، برایش بدتر شود.
این رفتار عجیب اعتراض گسترده هواداران پرسپولیس را درپی داشت و آنهایی که تا دیروز خواهان عذرخواهی بیرانوند بودند، حالا به کمتر از اخراج او رضایت نمیدهند. به همین سادگی پرسپولیس برای خودش از یک مسئله قابل حل، یک بحران ساخت. حق با هواداران است. مگر میشود هوادار فقط تشویق کند و هیچوقت حق اعتراض نداشته باشد؟ فوتبالیستهای ما چه وقت میخواهند یاد بگیرند فوتبال بدون هوادار معنی و مفهوم ندارد؟
کاری به این حرفها نداریم که عدهای میگویند شعارها علیه بیرانوند برنامهریزیشده بود. حتی فعلاً حمایت سیدجلال حسینی از بیرانوند را هم کنار میگذاریم، مسئله اصلی آرامش پرسپولیس است که دیروز به خطر افتاد. اگر اسم کاری که دیروز پرسپولیسیها (از بیرانوند بگیرید تا سکونشینان و...) با خودشان کردند، خودزنی نیست، شما به ما بگویید خودزنی چیست؟
* این یادداشت در سرمقاله دوشنبه ۳۰ آبان روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.
نظر شما