۲۴ مهرماه روز بزرگداشت پارالمپیک امسال را با قدردانی از مدال آوران کشورمان در مسابقات ۲۰۱۶ در ریودوژانیرو در کشور برزیل، بهویژه ورزشکاران زن افتخارآفرین و تاریخ‌سازمان، آغاز می‌کنیم. به همین‌دلیل مناسب می‌دانم به عنوان رئیس کمیته زنان، خانواده، تربیت بدنی و جوانان کمیسیون فرهنگی، چند نکته را و در دو محور اساسی مطرح کنم:
۱ـ ضرورت برنامه‌ریزی برای ورزش همگانی معلولان
۲ ـ ضرورت بسط حمایت از ورزش قهرمانی معلولان و جانبازان کشور، بهویژه مدال آوران پارالمپیک، و بالاخص زنان
مقدمتا، چنانچه فعالیت بدنی را ضرورتی حیاتی برای سلامت و موجب تكامل روحی، افزایش اعتماد به نفس، داشتن روحیه همكاری و نوعدوستی انسان، و در نتیجه، باعث افزایش سطح بهداشت عمومی و در نهایت اثرگذاری بر منافع اقتصادی کشور بدانیم، یقینا این ضرورت برای افراد با معلولیت های مختلف مهمتر و اساسی تر خواهد بود.
اما با کمال تاسف در کشور ما نه تنها امکانات لازم و کافی برای ورزش معلولان وجود ندارد که بسترهای لازم فرهنگی نیز برای چنین شهروندانی مهیا نیست. به عبارتی، فرهنگِ تکریم معلولان و خانواده‌های آنان در جامعه ایران از نقاط ضعف بسیاری برخوردار است و شاهد آن حضور بسیار نادر معلولان در اجتماعات و مکان های عمومی بویژه خیابان‌ها و معابر عبور، بهویژه در کلانشهرها، است.
درخشش امسال ورزشکاران پارالمپیک در ریو و کسب مدال‌های مختلف برای کشورمان حاکی از پتانسیل بالای قهرمانی در میان معلولان و جانبازان کشور است. بر این اساس، جمهوری اسلامی ایران باید نسبت به ورزش قهرمانی آنها بهویژه از طریق برنامه‌ای جامع و هماهنگ با دستگاههای مسؤل، برای عمومی كردن ورزش این دسته از شهروندان، تلاش بیشتری انجام دهد.
بدیهی است با فراهم شدن زمینه های لازم فرهنگی و لجستیکیِ ورزش همگانی، رشد و تقویت ورزش قهرمانی معلولان ایرانی نیز از ضمانت بیشتری برخوردار خواهد بود. ساخت ورزشگاه های اختصاصی برای معلولان در همه مناطق شهرداری، مناسب سازی ورزشگاه های عمومی برای استفاده و تردد آنها و ترویج فرهنگ ورزش همگانی در میان این دسته از شهروندان، از جمله اقدامات لازم برای این منظور است.
البته با توجه به درآمدزا نبودن ورزش همگانی و ضرورت رایگان و یا ارزان بودن آن، نمی‌توان صرفاً از دولت برای اجرای این امر مهم انتظار داشت، بلکه ضروریست بخش خصوصی نیز در سایه سیاست‌های قانونی و حمایتی تعریف شده ملی، در فراهم کردن امكانات و اجرای این امر حیاتی، دولت را پشتیبانی و همراهی کند.
در سطح ورزش حرفه‌ای و قهرمانی معلولان، موضوع اساسی دیگر مشکل اشتغال و تامین امور مالی ورزشکاران پارالمپیک است. بطور کلی، در صورت دیده شدن این نیازها در برنامه های توسعه کشور، می‌توان آینده بسیار روشنتری را برای افزایش کمی و کیفی ورزش قهرمانی معلولان متصور شد. مصداق این موضوع بانوان ورزشکار از جمهوری اسلامی ایران هستند که برخلاف کمبود امکانات زندگی، توانستند صلابت و توان بالای خود را امسال در پارالمپیک برزیل و بیش از هر زمان دیگر در تاریخ کشورمان به ثبت رساندند.
*رئیس کمیته زنان، خانواده، تربیت بدنی و جوانان کمیسون فرهنگی مجلس شورای اسلامی
43 43
نظر شما