این هفته با انتشار داده‌های بی‌سابقه‌ای که نشان می‌داد چین چگونه نفوذ خود را در جهان گسترش می‌دهد و جزئیات نحوه هزینه شدن پول این کشور را مشخص می‌کرد، کمک‌های خارجی چین در معرض توجه ویژه رسانه‌ها قرار گرفت.
در دهه‌های اخیر دومین اقتصاد بزرگ دنیا از یک دریافت‌کننده کمک مالی، به یک پرداخت‌کننده خالص تبدیل شده است. اما نبود اطلاعات رسمی در مورد فعالیت‌های توسعه‌طلبانه چین مانع از این می‌شد که جامعه جهانی متوجه شود این کشور کمک‌های خارجی خود را کجا و چطور صرف می‌کند.
طبق اعلام «ایددیتا» که یک موسسه تحقیقاتی در دانشگاه ویلیام اند مری در ویرجینیای آمریکاست، دولت چین اطلاعات مربوط به برنامه توسعه مالی بین‌المللی خود را، یک مورد محرمانه دولتی به حساب می‌آورد.
ایددیتا در تلاشی برای کنار زدن پرده از کمک‌های مالی چین این هفته داده‌های جدیدی را منتشر کرد که برنامه مالی رسمی چین را نشان می‌داد و شامل تامین مالی حمایتی و غیر حمایتی دولتی بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ می‌شد.
این گروه تحقیقاتی دریافتند که در طول این دوره زمانی، پکن ۳۵۴.۳ میلیارد دلار به ۱۴۰ کشور جهان کمک کرده است. در مقایسه، کمک‌های مالی رسمی آمریکا در همین دوره برابر با ۳۹۴.۶ میلیارد دلار بوده است. این نشان می‌دهد که چین درحال رسیدن به آمریکاست و این مفاهیم گسترده‌ای برای سیاست خارجه بین‌المللی در خود دارد.
سامانتا کاستر، مدیر واحد تحلیل سیاست‌گذاری ایددیتا می‌گوید: اگر آمریکا به آن‌چه در سخن می‌گوید عمل کند و ردپای جهانی خود را کمتر کند، چین به خوبی در موقعیتی قرار دارد که می‌تواند پا در این جای خالی بگذارد و موقعیت خود را به عنوان کمک‌کننده و وام‌دهنده برتر به جهان درحال توسعه محکم‌تر کند.
این موسسه تحقیقاتی متوجه شد که بخش زیرساخت، به ویژه حمل‌ونقل، بیشترین سرمایه‌گذاری را از طرف کمک‌های چینی دریافت کرده است.
بسیاری از دریافت‌کننده‌های برتر کمک‌های رسمی توسعه چین، اعضای پروژه جاده و کمربند اقتصادی هستند. هدف این پروژه که گستره بسیار وسیعی را دربر می‌گیرد، فعال کردن تجارت زمینی و دریایی بین سه قاره است.
۱۰ دریافت‌کننده برتر کمک‌های توسعه چین عبارتند از:
کوبا (۶.۷ میلیارد دلار)،
ساحل عاج (۴.۰ میلیارد دلار)،
اتیوپی (۳.۷ میلیارد دلار)،
زیمباوه (۳.۶ میلیارد دلار)،
کامرون (۳.۴ میلیارد دلار)،
نیجریه (۳.۱ میلیارد دلار)،
تانزانیا (۳.۰ میلیارد دلار)،
کمبوجیه (۳.۰ میلیارد دلار)،
سریلانکا (۲.۸ میلیارد دلار)،
غنا (۲.۵ میلیارد دلار).
ایددیتا در تحلیلی جداگانه متوجه شدند که وام‌دهی چین به قدرت حکومت‌ها ارتباطی ندارد؛ از ۲۰ کشور وام‌گیرنده برتر از چین در بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴، تعداد ۱۳ کشور از لحاظ شاخص بانک جهانی در اجرای قانون ضعیف هستند.
موسسه بروکینگز در بیانیه اخیر خود اعلام کرد: خطری که چین را تهدید می‌کند این است که این کشور پول زیادی را به کشورهایی قرض می‌دهد که از لحاظ تجاری ریسک بسیار بالایی دارند. در این بیانیه آمده است: «در فضایی که حکومت ضعیفی حاکم است، احتمال کمتری وجود دارد که پروژه‌ها خوب پیش بروند و رشد اقتصادی ایجاد کنند که این مشکلاتی را در هنگام بازپرداخت ایجاد خواهد کرد.»
39224
نظر شما