این پژوهشگر ارشد مسائل بین الملل نوشته است: فرضا ایران در معادله منطقه عربی نادیده گرفته شود. بازهم جهان عرب به قدر کافی در درون خود دچار تضاد های بزرگی هست که تضمین کننده دهها سال تنش و رویارویی باشد و این ربطی به ایران ندارد.نمی دانیم!،شاید در ادامه تنش ها ، اعراب منطقه تصمیم به اخراج قطر از شورای همکاری بگیرند. اما اگر چنین اتفاقی رخ دهد نه تنها شورا متلاشی خواهد شد بلکه در خلاء ناشی از آن،موجی از ناامنی و زیاده خواهی در منطقه از سوی ریاض به راه خواهد افتاد. نکته عجیبی ست. هر بحرانی در خاورمیانه به مانند قانون بقای انرژی خاصیت دائمی و ماندگار به خود می گیرید.طی تقریبا 70 سال گذشته هیچ بحرانی در منطقه حل که نشده، بلکه یا از صورتی به صورتی دیگر درآمده یا بر دامنه آن نیز افزوده شده است.به قول اریک رولو"خاورمیانه بدون بحران،بی معنا و چندان جذاب نیست".
وی افزوده است: حتی مفروضا اگر ایران در معادله منطقه عربی نادیده گرفته شود،جهان عرب به قدر کافی در درون خود دچار تضاد های بزرگ و حل ناشدنی هست که تضمین کننده دهها سال تنش و رویارویی باشد و این ربطی به ایران ندارد.نمی دانیم!،شاید در ادامه تنش ها ، اعراب منطقه تصمیم به اخراج قطر از شورای همکاری بگیرند. اما اگر چنین اتفاقی رخ دهد نه تنها شورا متلاشی و برای همیشه به تاریخ خواهد پیوست، بلکه قطعا در خلاء ناشی از آن، موجی از ناامنی و زیاده خواهی در منطقه از سوی ریاض را شاهد خواهیم بود. ظاهرا رهبران ریاض با این تصورکه "شورا باید بخشی از سیاست داخلی عربستان باشد - که نیست!" پس مانعی بر سرراه است که باید برچیده یا بی خاصیت شود،آنگاه که همواره مجبورند برای اقداماتشان در منطقه تایید کشور هایی مانند قطر و عمان را دریافت و با سختی کویتی هارا هم راضی کنند. این برای آنها آزار دهنده است.شاید دوحه و مسقط حق داشته باشند که برای فردای خود نگران باشند. اما حتما خروجی این نگرانی، نزدیک تر شدن شان به تهران خواهد بود. مقام دیپلماتیک قطری می گوید"بله می تواند نکته درستی باشد.آنها راهی جز این برای مان گذاشتند؟"
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.
نظر شما