همه سبزپوشان پاسداری که تک تک مردم ایران،عراق و سوریه وامدار جهادعاشقانه شان هستند، دور شمع وجود سرداری می گردند که گویی خدا حفظش کرده بود تا با او و همرزمانش، به ملائک فخر بفروشد.
روزگاری که همه ما دور آتش سیاست گرم می شدیم ، سردار جانش را با عشق امامان و بزرگانی گرم می کرد که حرم شان در کربلاو نجف و سامرا و کاظمین و دمشق، مورد تطاول حرامیان بود. و حالا معلوم است کدام آتش ، جهنم بود و کدامش، سوزاننده جهنم نفس.
حاج قاسم فخر سپاه پاسداران و سپاه،فخر ملت ایران در جنگ با دشمنی است که بزرگ آتشمداران دنیا و منطقه برافروخته بودند تا ریشه حرم خدا را بسوزانند.
خدا قوت علمدار؛خسته نباشی سردار! پیروزی مبارکت باشد.هنیئا مریئا لک.و درود بر همه رزمندگانی که با تو محشور بودند و خوشا به حال شهیدانی که در رکابت بودند و الان آنها هم به تو افتخار می کنند. طوبی لهم.
هزاران برتر از من،جز سجده برخضوع و فروتنی سردار سلیمانی، چه برگ سبزی دارند که تحفه درویش نباشد؟
دیر بپایی پهلوان.
نظر شما