به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین او نوشته است: «من به موقعش به حرف می‌آیم! اینجا، این بالا این گوشه منتهی‌الیه خانه من است. خانه من بود. خانه‌ای که ذرات جنگ را از بالاترین طبقه‌اش دیدم، چشیدم وحس کردم. جنگ آدم‌ها را ساکت بار می‌آورد. نجیب بار می‌آورد. نجیب مثل پدران و مادران‌مان. سال‌ها سکوت کردم. دم نزدم. نه به این خاطر که حرفی نداشتم. نه! سکوت کردم تا دل عزیزانی که دردهای من را با موسیقی و صدایم می‌شنوند و هم دردشان هستم آزرده خاطر نشود. همین چند کلمه حرف را هم نمی‌خواستم بزنم اما گفتم بگذار آنها هم بدانند که طعنه تلخ است و کنایه دل می‌سوزاند. فقط خواستم از شان و حیثیت و شعور مخاطبانم دفاع کرده باشم، خودم سالهاست به جنگ تن به تن و بی‌دفاع عادت کرده‌ام.
باز هم سکوت می‌کنم تا دل نازک شما با حرف‌هایی که کم از بمب‌ها و خمپاره‌های بی‌ریشه ندارند، نلرزد. روزی نیست که بمبهایشان را از دهان لق‌شان بر سرم نریزند، بی‌انکه بدانم چرا. درست مثل کودکی‌هایم که نمی‌دانستم این بمب‌ها چرا روی سر مردم می‌ریزند و کسی جواب نمی‌داد به سئوالم. باز هم سکوت می‌کنم و ادامه می‌دهم. کار می‌کنم. می‌سازم. می‌خوانم و باز همان محسن سابقم که چاووش خوان خودم و همه آنها که می‌دانند و مرا می‌شناسند می‌مانم.
به خاطر همه شما که دوستم داریدو من هم عاشقتان هستم قوی‌تر از همیشه ادامه می‌دهم و به قول شمس تبریزی: «هیچ چیز عظیم‌تر نشوم، هیچ جز قوی‌تر نشوم.» به احترام شما.»
۵۷۲۴۴
نظر شما