به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ دکتر بهلول علیجانی، استاد جغرافیای طبیعی (اقلیم‌شناسی) دانشگاه خوارزمی تهران در میزگردی که چندی پیش در کافه خبر برگزار شد درباره امکان غیرقابل زیست شدن بخشی از خاورمیانه در سالهای آینده گفت: اولا همه پیش بینی‌ها با احتمال با ۹۰ درصد و ۹۵ درصد است. ما نمی‌گوییم که اتفاق نمی‌افتد؛ می‌گوییم بشر بالاخره به فکر چاره می‌افتد.
به گفته او برای غلبه بشر بر تغییرات اقلیم دو راه وجود دارد: «یکی از آنها تکنولوژی است. ماشین‌هایی ساخته می شوند که سوخت فسیلی استفاده نکند و از انرژی پاک استفاده کنند. آب باید بهتر بهره برداری شود. جلوی تبخیر گرفته شود و .. و یکی هم فرهنگ سازی است. باید دو تا را با هم انجام دهیم.
استاد اقلیم شناسی دانشگاه خوارزمی گفت: «تکنولوژی که دست رسانه‌ها نیست ولی فرهنگ سازی دست رسانه‌ها است. رسانه ها باید منعکس کنند. برای مثال امسال این بارندگی‌ها که اتفاق افتاده است خیلی‌ها خوشحال هستند و می‌گویند که خدا را شکر دیگر خشکسالی تمام شد. در صورتی که این بارندگی از الآن تا آخر زمستان هم همین طوری هر روز ببارد بازهم به آب‌های زیر زمینی ما این قدر کمک نمی‌کند. ما مشکل داریم و نباید خوشحال باشیم که مساله حل شد.
او گفت: «باید برای مصرف آب به طرف فرهنگ سازی برویم. نیاز انسان و کشاورزی برای آب حداقل نیازی است که برای آن آب داریم. این کشور هنوز به آن مرحله خیلی بحرانی نرسیده است؛ فقط کافی است که قدری مصرف مدیریت و فرهنگ سازی شود. هر جا در این کشور مشکلی می‌شود می‌گویند که بروید از فلان جا بخرید و بیآورید. تهران آب ندارد؛ بروید از فلان رودخانه بیآورید. تا به حال در این کشور مدیریت تامین بوده است. باید این روش را کنار بگذاریم و مدیریت مصرف باشد. یکی از دوستان می‌گفت بارندگی کشور مصر ۶۰ میلیمتر است. آنها اولین صادر کننده مرکبات و سیب هستند؛ ولی ما با چهار برابر بارندگی سالانه نسبت به آنها، هیچ چیزی نداریم. چون آب را مدیریت نمی‌کنیم.»
به گفته علیجانی باید اکوسیستم را حفظ کرد: «فلسفه‌هایی راجع به محیط زیست و انسان ایجاد شده که یکی از آنها فلسفه انسان محور است. آخرین فلسفه‌ای که درباره زندگی و سلامت زندگی انسان مطرح می‌کند فلسفه اکوسیستم محور است. می‌گوید انسان اگر می‌خواهد خودش و محیط اطرافش سالم زندگی کند باید به اکوسیستم احترام بگذارد و آن را تخریب نکند. این دیدگاه اکولوژیست‌هاست. ما جغرافی دانان معتقدیم که درست است که باید به اکوسیستم احترام بگذاریم و آن را تخریب نکنیم ولی مهم ترین مساله این است که ما به پراکندگی‌ها دست نزنیم. وقتی که به پراکندگی‌ها دست می‌زنیم خود به خود اکوسیستم هم از بین می‌رود.»
او گفت: «در ایران در صدها سال پیش هر حوزه‌ای برای خودش در دراز مدت به تعادل رسیده بود؛ اما ما سیاست‌هایی را اجرا و پراکندگی‌ها را به هم زدیم. آب کارون را به طرف اصفهان و یزد آوردیم و به اکوسیستمی که عادت کرده بود و داشت زندگی می‌کرد تزریق اضافی کردیم. مثل بچه‌ای که با یک پول معمولی دارد زندگی می کند و ما یک پول اضافی در جیب او می گذاریم. ما از طرفی کشاورزی خوزستان را از بین بردیم. زمین‌های کشاورزی که تعطیل شدند خاک شدند و چون پوشش گیاهی ندارند در نتیجه گرد و غبار زیاد شد. قبلا هم می‌گفتند که یکی از دلایل شورش‌هایی که در سوریه ایجاد شده مساله آب بود. اینکه ممنوع کنیم که از زابل و خوزستان کسی بیرون نیآید، فایده‌ای ندارد. هر طور شده بیرون می‌آیند و حتی شده شبانه هم فرار می‌کنند. باید مدیران کشور در سیاست‌هایشان تجدید نظر کنند؛ نه اینکه بگویند زابلی حق ندارد که بیرون برود. بالاخره باید سهم مردم خوزستان از آب کارون رعایت شود و بتوانند کشاورزی را توسعه دهند. وقتی کشاورزی توسعه داده شود آن زابلی و یا خوزستانی هم وقتی هم درآمد دارد و هم هوا تمیز است چرا باید آنجا را ترک کند؟ ما روی پراکندگی‌ها خیلی تاکید داریم؛ می‌گوییم دست نزنید و بگذارید هر جا جای خودش بماند. الان خیلی این بحث ها مطرح می شود که از فلان حوزه به آن حوزه آب ببریم و آنجا را آباد کنیم. شما دارید وضعیت تعادل یافته یک جایی را بر هم می‌زنید؛ مانند باروری ابرها که سیستم‌های متعادل را خراب می‌کند و بعد هم هیچ فایده‌ای ندارد.»
مشروح این میزگرد را اینجا بخوانید.
۴۷۴۷
نظر شما