موضوع بست‌نشینی مسئلهای است که که از دوران صفویه در ایران بوده و در دوران قاجار به اوج خود رسیده است؛ به طوری که فرد متهم مجرم در مکان های مقدس تحصن می کرند و مادامی که در بست نشینی بودند به حرمت آن حریم مقدس از مجازات و تعرض مصون می ماندند.
اگر حاکمیت به زور متوصل می‌شده به آن بست شکنی می گفتند که مضموم و ناپسند بود.
در گذشته فرد با این توجیه که صدایش شنیده نمی شود به بهانه تظلم خواهی دست به چنین کاری می زد اما امروز با توجه امکان گسترده انتقال پیام از طریق رسانه ها این روش اعتراضی منسوخ شده است و راه به جایی نمی برد.
آقا احمدی نژاد می توانست با کمک رسانه ها اعتراض خود را به گوش دستگاه قضا برساند؛ این تصور که فریادشان به گوش کسی نمی رسد کاملا اشتباه است.
این نوعی اعتراض به مسئولان و روسای قوا بود و این اعتراض سوال بزرگی در ذهن مردم ایجاد کرده است که چرا قوه قضاییه جلسات را علنی برگزار نمی کند؛این افراد خواستار علنی شدن دادگاه قضا هستند و توصیه ما هم به قوه قضاییه این است که اجازه حضور مردم در دادگاه داده شود این به صلاح دو طرف و نظام است. بنا بر اصلا 165 و 108 قانون اساسی جرائم سیاسی و مطبوعاتی باید علنی و با حضور هیئت منصفه باشد، ولاغیر!
تنها راه پایان این بازی ها برگزاری دادگاه علنی است.
نظر شما