امروز در صف پمپ بنزین ایستاده بودم. راننده خودروی جلوی من با خوردن و پوست کردن تخمه و ریختن پوست آن به بیرون ماشین و خیابان، در انتظار حرکت خودروهای جلویی خویش بود!. درهمین اثنا، بانوی محترم و عابر پیاده ای با مشاهده وضعیت مزبور، خود را به آن راننده نزدیک نمود و با ادبیاتی بسیار محترمانه و مسئولانه، به وی تذکر داد که " آیا بهتر نیست، پوست تخمه را به خیابان نریزید و داخل نایلکسی در ماشین خود قرار دهید و شهر خویش را پاکیزه نگه دارید..."؟! راننده خودرو به بهانه نداشتن کیسه زباله در ماشین خویش، ظاهراً اقدام خود را در نبود کیسه مزبور توجیه کرد و ضمن تائید ضمنی توصیه آن بانوی محترم، به کار خویش ادامه داد، اما آن مادر مهربان، با رفتن به مغازه مجاور و گرفتن کیسه فریزری، آنرا به راننده خودروی مزبور داد تا دیگر، وی، بهانه ای برای آلوده کردن شهر خویش نداشته باشد و بدین سان نیز، از ریختن هر چه بیشتر پوست تخمه های مورد استفاده خود به خیابان خودداری نماید.
نکته جالب اینجاست،آن خانم محترم، در نهایت ادب و احترام و با گشاده رویی و مهربانی،راننده خودرو را به پاکیزه نگه داشتن شهر و محیط زیست خود دعوت کرد و وی را در این زمینه نیز مورد تشویق قرار داده و علاوه بر تذکر دلسوزانه به وی، زمینه پاکیزه کردن شهر و خودروی آن راننده جوان را نیز درعمل، فراهم آورد. با خود گقتم، باید از این بانوی شایسته تهرانی و ایرانی که من اساساً، به مانند آن راننده، وی را نمی شناخته و نمی دانستم که کیست؟، در قالب یادداشت حاضر، تشکر کرده و با تاکید بر نوع نگرش مزبور و تاکید بر حس مسئولیت شهروندی نسبت به خود و دیگران و محیط زیست پیرامون خویش، همگی در مقام شهری آباد، پاکیزه و بایستۀ شهروندانی با فرهنگ برآمده و نسبت به حق حیات شهروندی و حقوق و تکالیف هم نسبت به یکدیگر بی تفاوت نبود :
من در دل دارم از دو کس سپاس، یکی حد شناس و دگر، قدر شناس
شهرما، خانه ماست؛ در حفظ و پاکیزگی آن، به نیکی و نکویی کوشیده و با هم اندیشی و همدلی محبانۀ و مسئولانه، آنرا گرامی داشته و در راستای حقوق شهروندی مردم و شهروندان مدیریت نمائیم. در حفظ و نکوداشت حقوق و تکالیف شهروندی خویش، منتظر دیگران نباشیم و از خود شروع کنیم. همواره، آنگونه که درست است، فکر کرده و عمل نمائیم.
همه شهروندان به مانند آن بانونی شایسته تهرانی و ایرانی می توانند " سفیر سبزی و پاکی " شهر و محیط زیست خویش باشند. این نگرش را از خردسالی به فرزندان خویش آموزش داده و آنرا در خانواده، نظام آموزشی و فرهنگی خویش بعنوان یک فرهنگ، نهادینه نمائیم....
نظر شما