در حالي كه بيكار در معناي عادي آن هر كسي است كه درآمدي ندارد. در اين صورت تمامي زنان خانه‌دار، افراد بيكار كه جوياي كار هستند و افرادي كه جوياي كار هم نيستند و به لحاظ علمي بيكار محسوب نمي‌شوند، براي گرفتن اين مبلغ ثبت‌نام مي‌كنند. در اين صورت حداقل ٢٠ ميليون نفر براي گرفتن اين مبلغ ثبت‌نام خواهند كرد كه بودجه مورد نياز آن به ازاي هر نفر در سال ٣ ميليون تومان و در كل برابر ٦٠ هزار ميليارد تومان مي‌شود كه در اين صورت بايد اين پيشنهاد را يك گام نزديك‌تر به احمدي‌نژاديسم تلقي كرد. چنين بودجه‌اي وجود ندارد و كشور هم مثل شهر نيست كه تراكم آن فروخته شود.
جالب اينكه گفته‌اند اين پول تا وقتي كه شغلي براي آنان فراهم شود
پرداخت خواهد شد. ولي معلوم نيست كه در اين صورت پول براي سرمايه‌گذاري و
ايجاد شغل از كجا خواهند آورد؟ اين شعار نيز خلاف اقتصاد مقاومتي و خلاف
اختيارات رييس‌جمهور و خلاف قانون است و تصويب آن در اختيار مجلس است. مجلس
هم تصويب كند، از طرف شوراي نگهبان رد مي‌شود.
از همه اينها گذشته اگر مشكل مردم با پرداخت يارانه حل مي‌شد كه ٦ سال پس
از آغاز پرداخت يارانه‌ها اين مشكل حل شده بود. متاسفانه از همان آغاز
پرداخت يارانه‌ها با افزايش قيمت‌ها و تورم شديد مواجه شديم و طبقات پايين
فقيرتر شدند و اشتغال و توليد به حاشيه رفتند. اين كار مثل تلمبه‌هاي سابق
بود كه براي كشيدن آب از چاه، ابتدا بايد يك سطل آب در حلقوم تلمبه
مي‌ريختند سپس يك حوض آب از آن مي‌كشيدند. الان هم مثل دولت گذشته
مي‌خواهند با پرداخت مبلغي اندك و ريختن آن به درون جامعه، تمامي عزت‌نفس،
ثروت و توليد و سرمايه‌گذاري را از درون جامعه بيرون بكشند و چوب حراج به
آن بزنند.
302
نظر شما