خوشنویسی رسانه ای کارا، مؤثر و بادوام و عصاره فرهنگ و هنر و تجلی نظم ، اراده ، دقت ، پشتکار ، اندیشه و حرکت است.
رسم الخط یا آداب المشق یا همان کرسی ها ، تعادل میان مفید بودن یا نبودن ، را القاء می کند .بیان اندیشه و احساس در همین تک بیت ها و مصرع ها حاکم است که در قالب یک تابلو خوشنویسی ارائه می شود.
اگر یک هنرمند و خواننده موسیقی با خواندن یک غزل ذوق و شوق خود را به نمایش می گذارد و از میان هزاران شعر و شاعران کلاسیک و معاصر یک غزل را برمی گزیند و با صدای روح نواز در دستگاهی مناسب برای مخاطب ارائه می کند؛در حقیقت تابلوی گسترده است او اگرچه غزل حافظ و مولانا و خیام و شیخ عطار و نظامی را می خواند اما حالا این غزل انگار از آن اوست. مخاطب که در میان انبوه اشعار گم شده است.هنرمند با گزینش یک اثر که به خواست و علاقه اوست او را پیدا می کند در حقیقت هنرمند با گزینش شعر خود را می جوید و گم شده خویش را. به همین شیوه خوشنویسی از انبوه آثار بزرگان ادبی ایران و جهان اثری را انتخاب و می نویسد آنهم با آن ظرافتها که چون ردیف و قافیه ، قیافه ای نو می آفریند،حالا می توان گفت این اثر از آن اوست؛ ملک طلق اوست چرا که چیزی بر او افزوده است . ما شعر را می بینیم، صدای کلک خیال انگیز خوشنویس را می شنویم با خود زمزمه می کنیم کم کم عادت می کنیم و بعد ملکه ذهنمان می شود ضمیرمان برانگیخته می شود و تحولی عالی پیدا می کنیم.اینجاست تابلوی خوشنویسی اصل.به گونه ای که بوی جوهر حروفش را استشمام بشود کرد جذاب می شود. و البته این در دنیای امروزی که همه چیز با پول و سرمایه سنجیده می شود آرزوی بزرگی است.کریز و گریزی از این پدیده نیست اما چگونه می توان تناسبی بین کرسی های اقتصاد و فرهنگ ایجاد کرد تا هم هنرمند منتفع شود و از قافله پرشتاب امروز عقب نماند و هم مردم در چنبره تکنولوژی مغلوب نشوند. شاید مدیریت فرهنگی -هنری کشور بتواند کاری کند.باسیاست ورزی و خط مشی گذاری و تشویق و ترغیب مسئولین و مدیران به ایجاد بستر لازم بمنظور درک و فهم هنر اصیل .چرا باید اثر استادان هنرمند در اقصای جهان در اروپا و آمریکا و جهان عرب توزیع شود و مردم ما خود از آن محروم باشند؟ این البته یک سوی قضیه است در سوی دیگر هنرمندان نیز شاید باید به رویکرد مردمی اثر خود بیشتر بپردازند .مخاطب آنان نه فقط موزه ها که منازل هم باشد.باشگاهها، رستوران ها اماکن عمومی چرا نباید از آثار هنرمندان ما آذین نبندند؟
بنظر می رسد در این راه هم مسئولین و هم هنرمندان باید کمک کنند .چهره های ماندگار تجسم چنین اراده ای است .ما با برگزیدن مهمترین ،مطرح ترین و شاخص ترین استادان هنر تلاش کرده ایم بخشی از رسالت خود را عملی کنیم . حالا با برپایی این سلسله نشست ها و ایجاد نمایشگاه آثار چهره های ماندگار هنرهای تجسمی در عرصه خوشنویسی و نقاشی و نقاشیخط این مهم بیش از پیش عملی شده است.
خرسندم که این حرکت با این سه نشست پژوهشی با آثار استاد یدالله کابلی،استاد علی اکبر صادقی و امروز با استاد نصراله افجه ای آغاز می شود او بی شک از جمله تأثیرگذارترین هنرمندان معاصر است که با پدیدآوردن شیوه ای جدید در نقاشیخط توانسته اند با خلاقیت و ابتکار طرحی نو در اندازند. امیدوارم که این برنامه به اعتلای هنر و هنرمند بیانجامد. خوشنویسی بعنوان محمل اصلی کتاب آسمانی ما قرآن ،غزل های عرفانی و حکایات و تمثیلات عصاره دانش و معرفت ملت ماست. جذبه شور انگیز ،قدسی و فرح بخش را به ارمغان می آورد که گاه یک غزل، یک بیت، یک مصرع، یک کلمه حتی یک حرف ما را منقلب یا متحول می کند.
که گفت نیست برلوح دلم جز الف قامت یار....
نظر شما