به یاد دکتر عبداللهی و درسی که از مرگ او می گیریم

ایشان یکی از چندین نفری هستند که به این علت در گذشتند. البته می‌توان این آلودگی را طبیعی دانست اما از سوی دیگر می‌توان این مسئله را ناشی از عدم سازماندهی و نظم اجتماعی فرض گرفت.

در اینجا نگاه علوم اجتماعی به این مسئله نباید صرفاً به عنوان عارضه‌ای باشد که هر لحظه ممکن است اتفاق بیافتد. ما باید ابعاد مصیبت بار چنین حادثه‌ای را درک کنیم چرا که مصیبت‌های اجتماعی ناشی از نظمی کنترل نشده می‌تواند بزرگانی چون دکتر عبداللهی را از ما بگیرد و این نشان می‌دهد که توجه به علوم اجتماعی تا چه حد می‌تواند ضرور باشد.

ما اهالی علوم اجتماعی باید در مسایل اجتماعی نظرات و راه‌حل‌های خود را ارایه کنیم. چرا که علوم اجتماعی اهمیت بسیاری در سامان دادن به امور جامعه دارد.

دکتر عبداللهی زمانی در راس انجمن جامعه‌شناسی ایران قرار گرفت که انجمن در وضعیت خوبی قرار نداشت. اما ایشان بار انجمن را بر دوش گرفت و حرکت جدیدی را از سال 1377 آغاز کرد.

دکتر عبداللهی روحیه‌ای را در انجمن به وجود آورد که هنوز هم وجود دارد و آن روحیه این بود که کنش‌گران علوم اجتماعی تنها زمانی می‌توانند مشروعیت علوم اجتماعی را در جامعه به اثبات برسانند که مشروعیت یکدیگر را به‌رسمیت بشناسند.