کتک زدن داوران ناشی از ندانستن قوانین است

عصبانیت برخی از بازیکنان، نیمکت نشینان و حتی تماشاگران نسبت به داوران به این دلیل است که آنها قوانین مسابقه را به خوبی نمی شناسند. اگر چه در برخی از کشورها مانند کلمبیا که فوتبال برای مردم آنها حساسیت ویژه ای دارد، حملات فیزیکی وحشتناکی نسبت به بازیکنان و داوران می شود اما در ایران به دلیل بهره مندی از فرهنگ خاص نباید چنین مسائلی باب شود. در دهه 70 پس از پایان یکی بازی های محلات داور مسابقه به نام حسین قهرداشتی توسط اشیا برنده مورد حمله قرار گرفت و پس از جراحت از ناحیه گردن بلافاصله درگذشت. بعد از آن نیز حمله به سعید شمس داور بازی چوکا در انزلی این مسئله را مطرح کرد که داوری جز کار های سخت و طاقت فرساست. همین طور حمله بوسیله چاقو به رحیمی مقدم داور تبریزی و مبشر کمک او از نکات جدیدی بود که در کارنامه معترضین به داوری به ثبت رسید. کتک زدن داوری پدیده جدیدی نیست و پیش از این هم وجود داشته، گاهی برای تخلیه درون و گاهی به دلیل جهل نسبت به قوانین، در زمانی هم به دلیل کمبود ظرفیت باخت صورت می گیرد اما بعضی از این برخورد های فیزیکی نیز ناشی از داوری های ضعیف افرادیست که استعداد داوری ندارند و با چند تصمیم غلط و پی در پی باعث هیجان تماشاگران و تیم ها شده و مشکلاتی را ایجاد می کنند. در تمان جهان اعتراض به داور، کشیدن پیراهن و حتی ضربه زدن به او 1 سال محرومیت را در پی دارد اما اگر آن ضربات باعث صدمه زدن و یا جراحت شود، محرومیت به 2 سال افزایش می یابد. به نطر می رسد که تنبیهات جدی علیه افراد معترض به داوری در بازدارندگی تاثیرات بیشتری دارد و این توصیه دو طرفه است، یعنی هم تماشاگران و هم بازیکنان باید ظرفیت خود را افزیش دهند و جنبه باخت را پیدا کنند و از طرف دیگر نیز داوران باید اقتدار خود را بیشتر کنند و در هنگام سوت یا پرچم زدن دقت بیشتری را به عمل آورند تا اختلاف سلیقه به درگیری فیزیکی منجر نشود.