بدون تعارف، وجود فرهنگیان تا چه اندازه در رشد و تعالی جامعه موثر است؟اگر به زعم عده ای برای آینده ی این مملکت فایده ای ندارند چرا بی جهت بار مالی به بودجه ی مملکتمان وارد کنیم ، به اندازه ی کافی کتابهای کمک آموزشی و نوار و سی دی داریم ، کافیست با آموزش از راه دور و با یک برنامه ریزی همانند سایر برنامه های که تا کنون داشته ایم(!) بچه ها را در خانه نگهداریم و با فراغ بال، هر چند ماه یک بار، آزمونی برگزار کنیم و این همه اعتراض بی جا را از معلمان نشنویم .
اگر هم وجودشان فقط برای نگهداری بچه ها در خارج خانه لازم است با سالنها ی سینماو مراکز ورزشی قرار دادی ببندید و بچه ها را به سرگرمیهای دوست داشتن تر دیگری عادت دهید تا در رنج آموزش و زحمت فرمایشات معلمشان قرار نگیرند.
تازه تصور کنید به خاطر عدم تردد دانش آموزان در سطح شهر با چه صرفه جویی بزرگی در امر سوخت و آلودگی هوا و تصادف و ...روبرو میشویم . خود این طرح می تواند نجات دهنده ی کشور از فشار تحریمها و کمبود اعتبار ات باشد .
به جای پرداخت حقوق به این قشر زیادی(!) می توانید سهم بخش عمرانی را بالا ببرید و کشور را به منافع زود بازده برسانید ؛ چرا که به اعتقاد عده ای آموزش و پرورش یک نهاد اثر گذار در کوتاه مدت نیست و هزینه کردن در این بخش فایده ای ندارد!!! ضمن اینکه معلمین پر توقع و بی توجه شده اند!
از طرف دیگر اگر معتقدیم که معلمین از جنبه ی معنوی همانند شغل انبیا رسالت بزرگی بر دوش دارند و بیان این سخنان که ریشه در اعتقاداتمان دارد ، باورمان هم هست ،پس چرا به گونه ای عمل می کنید که همیشه معیشت و منزلت این جمع تلاشگر و زحمتکش زیر سوال می رود و با وعده و وعید همچون طفلانی معصوم که انگار توان استدلال و فهمشان به کمال نرسیده با آنان برخورد می کنید؟
در عرض ماه گذشته چندین بار در اخبار سراسری اعلام نموده اید که قرار است تا آخر بهمن ماه مطالبات معوقه ی معلمین پرداخت شود!!کجای این خبر نوید بخش است؟ چه عاملی و چه دستور دینی پشت این خبر نهفته است که اگر می خواهید قرضتان را ادا کنید بر طلبکارتان منت بگذارید و تازه دیگران را هم آگاه کنید که انگار دارید لطف بزرگی در حق این قشر زحمتکش انجام می دهید.؟؟ می خواهید حقشان را بدهید چه نیازی به اعلام رسانه ای دارد؟
معلمین ، تعریف شغلشان به گونه ای است که چون با کار فکری و آموزشی سر و کار دارند مثل تمام دنیا ساعات مشخصی را در کلاس به صورت مستقیم و ساعات بیشتری را به صورت غیر مستقیم در گیر امر آموزش و پرورش هستند.در مقایسه با بسیاری از کشورهای دور و نزدیک سطح دریافتی معلمان کشور ما در پایین ترین رقم حقوقی قرار دارد . انگار،اساسا وضعیت آموزشی برای بسیاری از مسوولین ما دارای اهمیت لازم نیست. شاید بیشتر یک کار تشریفاتی است که فقط در مراسم بزرگداشت هفته ی معلم میتوانیم با تعریف و تمجید نمک بر زخمشان بپاشیم و باز بگذاریم تا سال بعد.
اگر احیانا چند نفری هم برای احقاق حقشان صدای برآوردند با اتهاماتی شبیه به اخلال و آشوب و شایعه پراکنی و ...ساکتشان کنیم ، غافل از اینکه بازتاب این گونه رفتارها امکان دارد در محیط آموزشی باعث دلسردی شود و عواقبی را پیش آورد که با هیچ هزینه ای قابل جبران نباشد.مثلا اگر فرزند خودتان در کلاس درس به خاطر کم توجهی یک معلم ،دچار سرخوردگی و افسردگی شود ؛چه اندازه فشار روحی و برنامه ریزی روانشناسی لازم دارید تا این عارضه را بر طرف کنید .
معلمین مانند همه ی کارمندان دولت نیاز به توجه دارند . درآمد اکثر آنها کفاف زندگی معمولیشان را نمی کند.یک بار هم که شده با واقعیت امر آموزش و پرورش روبرو شویم و یادمان بیاید ،هر کدام از مسوولین که بر تکیه گاه مدیریتی کلان این مملکت تکیه زده اند مرهون زحمات همانمعلمانی هستند که در کنار اندیشه ها ،اندیشیدن را هم به آنها آموخته اند ،پس بدون شعار و در عمل این قسمت از بدنه ی اجتماع را همانند سایر قسمتهایی که نیاز به توجه بیشتر دارند،مورد عنایت قرار دهید که آینده ی علم آفرینی این مرز و بوم به وسیله ی همیم معلمین تامین میشود.
ما پیرو همان امامی هستیم که می فرماید "هر کس کلمه ای به من بیاموزد مرا بنده ی خود ساخته است"اگر به این گفتار معتقدیم نگذاریم بیش از این بار سنگین معیشت اندک ، بردل و جان معلمینمان حکومت کند
نظر شما