اساساً برد و باخت در میان جامعه ایمانی مفهوم چندان روشنی ندارد، همه برای وظیفه قیام کردند و بنا به تشخیص خود عمل کردند، آنهایی که پیروز شدند و آنانی که کاندیداهای مورد نظرشان رأی نیاوردند از نظر عمل به وظیفه و تکلیف شرعی یکسانند. معنای این یکسان بودن را در ایفای وظیفه در قبال وطن و پشتیبانی از نظام سیاسی باید جستجو کرد.
در مرحله بعد، این واقعیت را باید مدنظر داشت که اکثریت ملت به تفکری رأی دادند که شعارهای آن برای مردم قابل لمس تر و اعتمادبخش تر بود. همه جریان های سیاسی کشور در کنار حضور باشکوه مردم برای سربلندی میهن تشویق به مشارکت کردند و ایفای نقش نمودند اما رئیس جمهور منتخب متعلق به عموم ایرانیان است و باید بتواند حتی کسانی را که به او رأی نداده اند به کشور و انقلاب و نظام امیدوار نگه دارد.
هر چند که انتظارات از رئیس جمهور برای انتخاب کابینه همراه، متحد و کارآمد بسیار طبیعی است، اما تشخیص این امر از سوی اکثریت جامعه به شخص رئیس جمهور منتخب سپرده شده و شایسته نیست با سهم خواهی های سلیقه ای، رئیس جمهوری را که باید بتواند در شرایط پرتنش منطقه کشور را با اقتدار تمام اداره کند در وضعیت متزلزل قرار دهیم.
بزرگترین مساعدت و همکاری با دولت در حال حاضر این است که احزاب و گروه های سیاسی باید به رئیس جمهور منتخب حق دهند که همکاران مورد علاقه خود را که برای تحقق هدف های اساسی دولت مقبول می داند انتخاب کند و از سوی دیگر مجلس و نمایندگان محترم مجلس که برآیند افکار عمومی جامعه هستند با رای اعتماد بالا به گزینه های پیشنهادی رئیس جمهور در شکل گیری یک کابینه قدرتمند سهم بسزایی داشته باشند. طبیعی است تنها مرجع ذیصلاح برای اظهارنظر رسمی درباره صلاحیت و کارآمدی وزیران، مجلس شورای اسلامی است، اما نمایندگان عزیز باید توجه داشته باشند اگر بدون ادلّه کافی و صرفاً براساس گرایشات سیاسی(که از شأن مجلس به دور است) بخواهند در صلاحیت کابینه تردید نشان دهند چه بسا بسیاری از مردم و رأی دهندگان به رئیس جمهور، نحوه عملکرد آنان را مورد داوری قرار خواهند داد. اگر رئیس جمهور را برای انتخاب همکاران اصلی دولت تحت فشار قرار دهیم او نخواهد توانست کابینه یکدست و هماهنگی را سامان دهد.
از نظر سیاسیون و نمایندگان مجلس افراد زیادی در کشور صلاحیت وزارت را ممکن است داشته باشند اما باید به انتخاب رئیس دولتی که می خواهد پاسخگوی مطالبات عمومی مردم باشد اعتماد کنیم و بی جهت کاندیداهای موردنظر رئیس جمهور را زیر سؤال نبریم. رئیس جمهور با توجه به سوگندی که در مراسم تحلیف یاد می کند و وظایف خطیری که در قانون اساسی تعریف شده باید مبسوط الید باشد. نه تنها مجلس و نمایندگان محترم او را در تشکیل فوری یک کابینه متحد کمک کنند بلکه سایر ارکان کشور نیز از تشکیل یک دولت متحد برای اداره امور کشور حمایت و جانبداری کنند.
تشکیل کابینه ای ضعیف در شرایط دشوار کشور به نفع ایرانیان و نظام جمهوری اسلامی نیست. همه باید یک صدا برای شکل گیری دولتی مقتدر که بتواند مردم را برای مواجهه با مشکلات و گشودن مسیر توسعه کشور بسیج کند همراهی کنند. هیچ وقت، هیچ تصمیمی در عرصه حکومتداری مورد پسند همه نبوده است اما نظم سیاسی جامعه، لزوم حفظ وحدت و یکپارچگی و پرهیز از تضعیف دولت را می طلبد. از صاحبان تریبون های عمومی و اثرگذار در افکار عمومی خاضعانه دعوت می شود به مرزهای اخلاقی پای بندی نشان دهند و بگذارند قوه مجریه با حفظ استقلال و اعتماد به نفس، دوره جدید خدمت به میهن را آغاز نماید.
یادمان باشد که کنگره فقط دو مخالف با تحریم های جدید ایران داشته است و شایسته نیست کشوری که با احکام نورانی اهل بیت(ع) آشناست بی جهت اختلاف کوچک و جزئی را بزرگ جلوه دهد و از شکوه وحدت و همبستگی ملی که به واسطه انتخاباتی پرشور و باشکوه برای کشور فراهم شده بکاهد!
نظر شما